Ik wil je nog niet kwijt | Joli (ON HOLD)

~4~

Pov Joost
Samen met Link stap ik in zijn auto. We gaan naar mijn huis. Niet omdat ik daar alleen wil zijn, maar puur om wat spullen op te halen zodat ik langer bij Link kan blijven. Link parkeert zijn auto en we stappen uit. We staan voor de voordeur. Ik graai in mijn jaszak. "Kut." "Wat?" "Ik heb mijn sleutels niet bij me." Ik begin een beetje te paniekeren. "Joost, doe eens rustig. We kunnen langs jouw ouders, die hebben vast ook een sleutel." "Oh ja, dat klopt. Laten we gaan." Ik bel mijn moeder om te vertellen dat Link en ik langskomen. "Maar hoezo heb je geen sleutel?" "Lang verhaal, vertel ik straks wel." 

"Dus toen heeft Link mij opgehaald uit het park en zijn we naar zijn huis gegaan. Ik heb bij hem geslapen." Mijn moeder staat op en gaat naast me zitten, om mij een knuffel te geven. Over mijn schouder zie ik Link ongemakkelijk naar mij kijken. Ik glimlach kort naar hem. "Wat erg voor je. Hopelijk ben je er snel overheen en vind je een ander leuk meisje." zegt mijn moeder. Ik knik. Ze gaat weer zitten waar ze zat. We praten nog even bij over van alles en nog wat. Mijn moeder heeft Link wel vijf keer bedankt voor het opvangen van mij. Zo blij is ze met hem. "Het is tijd dat we maar eens gaan." zeg ik, terwijl ik met mijn hoofd naar Link knik. "Gezellig dat jullie er waren. Oh ja, hier is de sleutel." Ik bedank mijn moeder en geef haar nog een laatste knuffel. 

Het is 17:45 als we weer bij mijn voordeur staan. Link helpt me met het pakken van wat spullen. Ik pak wat kleren in. Ik neem ook een paar schoenen, een headset, laptop, vlogcamera, Switch, oplader, petje, wat eten wat nog in de koelkast ligt en mijn toilettas mee. Nikki heeft Moos en Millie meegenomen. Ik ga ze missen, maar het is niet anders. Met twee koffers in mijn handen loop ik naar de auto. "Geef maar aan mij." Link reikt zijn handen al naar de koffers uit. "Is dat niet te zwaar?" "Nee joh, je hebt mijn lichaam toch gezien?" Ik denk terug aan Link's sixpack. "Oh ja." Ongemakkelijk haal ik een hand door mijn haar. Link lacht, pakt de koffers aan en zet ze in de auto. 

Ik logeer al een paar weken bij Link. Hij is heel lief voor me. Ik ben hem zo ontzettend dankbaar. Helaas ga ik vandaag weer naar huis. Aan alles komt een eind. Ik heb mijn kijkers een tijdje geleden al verteld dat het uit is gegaan met Nikki. Met een leugen weliswaar, maar toch ben ik blij dat het eruit is. Mijn kijkers denken dat we het samen uit hebben gepraat. Dat we gewoon niet meer zo goed bij elkaar pasten. Ooit vertel ik wel de waarheid. Ooit. Niet nu. Ik ben er nog niet klaar voor. Link heeft me goed geholpen. Ik heb vaak gehuild. Link troostte me, hij begreep precies wat er was. Pas sinds het uit is met Nikki besef ik hoe een goede vriend Link is. Hij staat altijd voor me klaar. En ik weet zeker dat als Link mij nodig heeft, hij op me kan rekenen. 

We staan bij mij in de gang. "Bedankt voor alles Link, ik ga je missen." "Ik ga jou ook missen Joost. Ik kom binnenkort wel een keer langs om te kijken hoe het met je gaat." Link zet mijn koffers neer. Hij loopt al weg, maar ik hou hem tegen. Ik sla mijn armen om Link heen. "Je bent de beste vriend ooit." fluister ik tegen zijn nek aan. "Jij ook." Link laat me langzaam los en kijkt me aan. Hij loopt naar zijn auto. Ik ga in de deuropening staan. Link rijdt weg en ik zwaai hem uit. 

Vanaf het moment dat ik op de bank ga zitten merk ik dat ik het moeilijk vind om alleen te zijn. Het is stil in huis, te stil. Ik loop naar beneden, naar mijn studio. Tijd om een video op te nemen. Ik druk mijn camera aan. "Hey dames en heren. Zoals jullie kunnen zien ben ik weer thuis. De laatste paar weken heb ik bij Link gelogeerd. Ik heb alleen maar video's met hem opgenomen. Nu ik weer thuis ben ga ik in mijn eentje opnemen en ook met andere mensen. Wees niet getreurd, ik ga binnenkort ook weer video's met Link maken. Geef even wat liefde voor Link in de reacties, hij verdient het. Link heeft me goed geholpen door een zware periode heen. Nou, dat was het voor deze video. Zie jullie snel weer. Doei!" Meteen upload ik de video. Dan is dat ook maar weer gedaan.

Pov Link
Ik rijd naar huis. Gelijk merk ik dat ik Joost mis. Hij heeft veel aan mij gehad, maar ik ook aan hem. Joost is altijd al een goede vriend van mij geweest. Maar de laatste paar weken voelde het anders. Hij was echt mijn maatje. Nu ben ik weer alleen. Althans, ik heb mijn ouders natuurlijk nog, maar zij zijn anders. Joost snapt me veel beter dan mijn ouders. Ik zucht even en besluit een podcast aan te zetten. Het is 'CHAOS MET 7 YOUTUBERS - De Zolderkamer #SPECIAL', ik zit daar ook in. Ik moet lachen door de domme grappen die we maken. Zo voel ik me toch wat beter.

Pov Joost
Ik wist niet dat je iemand zo erg kon missen. Ik heb het niet over Nikki, maar over Link. Wekenlang ben ik bij hem geweest. Hij stond al die tijd aan mijn zijde. Als ik verdrietig was merkte Link dat meteen en begon hij me op te vrolijken. Gamen, een serie kijken of me kietelen, hij wist precies wat ik nodig had. Nu sta ik er alleen voor. Eigenlijk is dat nog nooit zo geweest. Toen ik thuis woonde had ik mijn ouders. Daarna ging ik met Ronald en Duncan wonen, zij stonden altijd voor me klaar. En ten slotte ging ik met Nikki samenwonen. Dat is nu over. Het is klaar. Tijd voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Een hoofdstuk waarbij ik er alleen voor sta. Het wordt lastig, maar het gaat mij lukken. Ik kan dit. Ik heb vertrouwen in mezelf. Ik sta op en recht mijn rug. "Joost, jij kan dit. Je komt hier doorheen. Als je blijft doorzetten, dan kom je er wel."