Ik wil je nog niet kwijt | Joli (ON HOLD)

~6~

Pov Joost
"Hey, wat heb je gedaan?" Ik ben heel erg benieuwd wat Link nu gaat zeggen. "Uhm, nou ja, dus uhm, een beetje op mijn te-telefoon gezeten." Hij glimlacht zwak. Ja ja Link, natuurlijk. "Zullen we een film kijken?" Hij knikt en pakt meteen de afstandsbediening. "Neh-e-e jongeman, hier komen daarmee. Ik kies." Hij kijkt me boos aan. "Oké, dan doe ik het op een andere manier." Ik sla Link hard in zijn kruis. "Au! Fucking hell man!" Zoals ik al zag aankomen, laat hij de afstandsbediening op de bank vallen. Ik grijns en kies een leuke film uit.

Het is 2,5 uur later. Volgens mij vond Link de film saai, want hij is een half uur voor het einde in slaap gevallen. Nu ligt hij al een uur te pitten op de bank. Ik heb mezelf erop betrapt dat ik veel naar Link aan het kijken ben. Hij ziet er gewoon heel schattig uit als hij slaapt. "Link, lieverd, wakker worden." Ik sla mijn hand voor mijn mond. Lieverd? What the fuck Joost! Waarom zei ik dat? Hopelijk heeft Link niet gehoord wat ik zei... "Hmm. Joost, ik lag net lekker te slapen." "Je ligt al een uur op de bank te slapen gast, word wakker.  Vanavond kan je weer slapen." Link gaat langzaam overeind zitten. "Oké, als jij het zo graag wilt." 

De rest van de avond eten we pizza en spelen we nog een paar games, het is heel gezellig. Uiteindelijk is het half 12 en besluit Link om weer naar huis te gaan.

"Was gezellig!" "Zeker, zie je snel weer!" Nadat Link dat gezegd heeft, geeft hij me nog een knuffel. Een warmte gaat door me heen. Mijn brein haat het dat dit gebeurt, maar op hetzelfde moment maakt mijn hart een sprongetje.

Link stapt in zijn auto en zelf sta ik in de deuropening, zodat ik hem nog even uit kan zwaaien. Hij probeert z'n auto te starten, maar ik zie dat het niet lukt. Link gooit z'n deur open en stapt gefrustreerd uit. "Heb jij startk-" "Je mag wel blijven slapen." Link staat weer voor m'n neus en kijkt me glimlachend aan. "Thanks Jones." Ik glimlach ook naar hem. 

"Ik denk dat het maar eens tijd wordt dat we gaan slapen." Samen met Link heb ik nog wat YouTube video's gekeken, ondertussen is het 1 uur. Ik sta op en loop richting de deur. Gek genoeg volgt Link me niet. "Slaaplekker Joost." Ik draai me verbaasd om. "Ik slaap wel op de bank." "Als je wilt, mag je bij mij in bed slapen." Link staat glimlachend op. Waarom doe ik dit? Wil ik het echt zó graag? 

Link kruipt tegen me aan. Ik sla meteen mijn armen om hem heen. Dit voelt fijn, zo vertrouwd. Na een paar minuten is hij al in slaap gevallen. Ik twijfel, zal ik... Fuck it, ik doe het gewoon. Mijn lippen drukken zich kort op Link's wang. Hij maakt een tevreden geluid in zijn slaap, waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg. Nog geen minuut later val ook ik in slaap.

"Jones, slaapkoppie, word eens wakker." Zodra ik mijn ogen open, zie ik een slaperige Link naar me kijken. Hij ziet er zo schattig uit. Ik kan het niet laten en haal mijn hand door Link's haar. Het lijkt alsof ik een glinstering in zijn ogen zie. Link stapt uit bed, waarschijnlijk om naar de wc te gaan. Net voordat hij weg kan lopen trek ik aan zijn arm, waardoor hij op het bed valt. "Wa-" "Link, ik ben zo blij met jou als vriend." Ik trek hem op mijn buik, zijn hoofd ligt op mijn borst. Om precies te zijn, Link ligt met zijn buik op de mijne. Ik voel spanning, heel veel spanning. Link kijkt me aan. Ik weet zeker dat zijn wangen rood zijn, dat kan je je niet verbeelden. "Joost, laat me los." Ik luister niet. Ik wil dat Link bij me blijft, zo dichtbij als hij nu bij me is. "Joost, please." Nee, ik laat hem niet los. "Joost, ik wil weg!" Link rukt zich los. Hij grijpt zijn kleren en rent naar beneden. Ik ben in shock en na iets van 5 minuten lukt het me pas om te bewegen. Ik ren de trap af. Link is nergens te bekennen. Waar is die gozer? Ik sprint naar het raam. Als ik naar buiten kijk zie ik startkabels in mijn auto zitten, Link's auto is weg. Ik haat mezelf. Waarom ging ik zo ver? Als ik meteen had losgelaten toen Link dat vroeg was dit niet gebeurd...

Ik heb Link al meerdere appjes gestuurd en heb hem net voor de vijfde keer gebeld. Geen reactie, helemaal niks. Dit is mijn eigen schuld, ik ben een klootzak.

Opeens krijg ik een belletje. Het geeft me hoop, totdat ik zie dat het Jeremy is. "Hey Joost, hoe is het makker?" "Gaat goed joh! Met jou?" Ik ga niet laten merken dat ik me kut voel. "Ja, gaat lekker. Uhm, ik bel je eigenlijk om te vragen of je zin hebt om weer een keer samen te chillen." "Of course! Wanneer heb je tijd?" "Morgen al, maar dat is misschien een beetje krap voor jou." "Nee joh, ik heb wel tijd morgen." "Ah nice! Twee uur bij jou?" "Is goed, zie je dan!" "Joe!"

De volgende dag staat Jeremy stipt om twee uur voor de deur. "Hey makker." "Hey hey." We geven elkaar een knuffel en gaan naar de woonkamer. Vrij snel nadat Jer op de bank zit, begint hij te praten. "Joost, kom eens hier." "Ik pak eerst wat te drinken, Jer, wat wil je?" Ik sta al in de keuken. "Nee, kom nu. Dat drinken komt later wel." Jer maakt me heel verbaasd. Ik twijfel even, maar loop dan toch naar de bank. Met een zenuwachtig gevoel ga ik naast Jer zitten. "Denk je nou echt dat het me niet opviel? Je voelt je kut Joost, het is erg duidelijk." "Ik vind het moeilijk om erover te praten." zeg ik na een diepe zucht. "Please vertel het, ik wil je helpen." "Dat hoeft niet, Jer. Wat wil je drinken?" Ik sta op en wil alweer naar de keuken lopen. "Nee, Joost. Hier blijven." Hij trekt me hardhandig aan mijn pols omlaag. "Jer, ik wil er niet over praten. Punt uit. Alsjeblieft, hou erover op." "Snap nou gewoon dat ik je wil helpen gast!" roept hij. Ik schrik van hem, normaal is Jer nooit zo. Blijkbaar merkt hij het, want hij komt dichterbij me zitten en slaat een arm om me heen. "Sorry, ik had het misschien niet zo moeten zeggen. Maar ik meen wel wat ik zeg, je moet het snappen dat ik erover wil praten met je." "Ik waardeer je hulp, Jer, echt. Het ligt erg gevoelig, dat is het."