Kim Taehyung çikolatalı bir pasta sipariş etmişti.
Ancak o pastanın içinden, kulakları olan minik bir insan çıkacağını tahmin etseydi kesinlikle sipariş etmezdi.
[22.01.21] - [07.08.21]
Bayağı bir geciktirmişim kusura bakmayın ama cidden bir türlü odaklanamadım. Öyle olunca da yazamadım.
Ve şimdi ilk bölüm sizlerle
Bu o meşhur pasta
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar
_
Vücudum arada heyecandan titriyor, avucumun içindeki mouse terlediğim için nemleniyordu. Arada pantolonuma siliyor, bakışlarımı asla bilgisayar ekranından çekmiyordum.
Yıllardır hayranı olduğum şef, youtube kanalında sınırlı sayıda pasta yapacağını ve bunları satacağını söylemişti. Benden o pastalardan birini kapabilmek için dün akşamdan beri site açık öylece başına bekliyordum.
Sayfayı tekrar yenilediğimde arama motoruna özel pastasının ismini yazmış, söylediğine göre otuz tane yapılacakken sadece on altı tane kaldığını görmüştüm. Benim gibi bilgisayar başında bekleyen kişilerinden olduğunu fark etmem uzun sürmezken hızla sipariş verip bilgilerimi yazdım. Bu süreçte elim deli gibi titremiş ve sürekli yazım hatası yapmıştım.
Ama yine de o pastayı sipariş etmiştim.
Sevinçle ellerimi birbirine vurduğumda sandalyeden ayağa kalkp zıplamaya başladım. Arada kahkaha atıyor ve dans ediyordum. İçimdeki mutluluğu nasıl dindirebilirdim, bilmiyordum ama odama gidip pasta şeklinde olan yastıklarımı ısırmamak için kendimi zor tutuyordum.
İlerleyip koltuğa oturdum ve kafamı yaslayıp gülümseyerek tavana bakmaya başladım. Mutluluktan içim içime sığmazken olduğum yerde sallanmaya başlamıştım. Masanın üzerindeki telefonum çalmaya başlamış, kaşlarım çatılırken ayağa kalkmıştım.
Masanın üzerinde titreyen telefonuma ulaşmış, ekrana baktığımda kusma hareketi yapmıştım. Açarak kulağıma götürdüğümde asla duygularımı saklamadan konuştum.
"Ya sen beni beş dakika rahat bırakmayacak mısın? Bir gün ya, bir güncük arama beni. Uzak dur benden!"
"Bebeğim, yine ne saçmalıyorsun?"
"Kuzenin diyorum. Geçen fotoğraf atmışsınız. Taş gibi çocukmuş."
"Bilerek yapıyorsun değil mi? Beni sinirlendirmek için."
"Hah! Ne zaman yalan söylediğimi gördün?"
"Her zaman yalan söylüyorsun. Mesela beni sevmediğini söylediğin zamanlar." Alaylı cümlesine göz devirirken yüzümü buruşturdum. Mutfağa girip kendime kahve yapmaya koyulduğumda konuştum.
