Okulda tanıdığım pek kişi olmadığı için fazla sevmiyordum zaten tanıdıklarımı da toplasak 10 kişi anca ederdiler.
Lee Donghyuck
Lee Jeno
Hwang Hyunjin
Choi Bomin
Shin Ryujin
Kim Sunwoo
Park Serim
ve Jo Serim.
10 bile etmiyormuş sadece 8 tanıdığım varmış, bunların 6'sı sınıf arkadaşlarımdan Lee Donghyuck ise geldiğimi öğrendiği andan beri sürekli benim peşimde dolanıp hakkımda bir şeyler öğrenmek ve arkadaş olmak istediğini söyleyen biriydi. Ben de isterdim tabi ki arkadaş olmak ama korkuyordum. Birini daha kaybetmekten çok korkuyordum.
Taeil hyung arkadaş edinmemi istemişti, diye düşünmüştüm camdan okul bahçesini izlerken. Belki de onun dediğini yapmalıydım. Ama saflık yapıp hemen kendimi açamazdım onlara karşı. Sadece adımı bilmeleri nelerine yetmiyordu ki. Cidden arkadaş edinmek neden bu kadar zordu ki?
Yanıma neşe saçarak oturan çocukla sarsılmıştım. "Selam Jaemin!" kulağımın dibinde bağırınca ona doğru sertçe dönmüştüm ama çok tatlı göründüğü için sesimi çıkaramamıştım. "Selam Donghyuck" bana bakıp kıkırdamış ve yanağıma dokunmuştu "Çenene ne oldu, bu yara uzun zamandır varmış gibi duruyor?" oturup da çocuğa kazada oldu diyemeyeceğim için 'Çizildi' gibi bir yalan söylemiştim. Beklemediğim şekilde inanmıştı. Fazla saftı ya da ben öyle sanıyordum.
Yavaşça vücudumu Donghyucka çevirmiştim. "Baksana Hyuck, arkadaş olmak istediğini söylemiştin ya" sözümü böldüğünda kafamı eğmiştim yavaşça "Evet sende ret etmiştin" kafamı sallayıp yere bakmaya başlamıştım. "Aslında olabiliriz" gülümsemiş ve ellerini çırpmıştı. Yavaşça gözlerimi onun yüzüne çıkardığımda beni hızlıca kendine çekip sıkıca sarıldığında canımı acıtmasına rağmen sesimi çıkarmamıştım. Ne de olsa o benim arkadaşımdı..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
