Dini Hikayeler

Teşekkürler 11 Eylül; Bizim Hidâyetimize Sebep Olduğun İçin!..

Teşekkürler 11 Eylül; 

Bizim Hidâyetimize Sebep Olduğun İçin!..

"Allâh’ın nûrunu ağızlarıyla (üfleyip) söndürmek istiyorlar. Halbuki kâfirler hoşlanmasalar da, Allâh nurunu tamamlamaktan aslâ vazgeçmez."(Tevbe, 32)

  ...

Kısaca kendinizi tanıtır mısınız?

* Adım Letiŕa Gouvë… 28 yaşındayım. Elektrik mühendisiyim. Güneş enerjisi üzerine çalışıyorum. Brezilya’nın Minas Gerais şehrinde yaşıyorum. 3 sene evvel müslüman oldum.

Hidâyet yolculuğunuz nasıl başladı?

* İslâm’ı, ilk defa televizyondan, 11 Eylül hâdiseleri olunca duydum. “Kim bu dünyayı kana bulamak isteyen teröristler? Herkes bunlardan neden bu kadar korkuyor?” diye merak ettim. 11 Eylül, ağabeyimin ve yengemin de dikkatini çekmişti. Onlar da bulabildikleri imkânlarla İslâm’ı araştırmışlar. Zaten onlar, benden önce müslüman oldular. Önce yengem, bir yıl sonra da ağabeyim… Nihayet ben de İslâm’ı araştırmaya başlamıştım. İşte İslâm’a doğru ilk yolculuğum bu merak üzerine başlamış oldu. Zaten her şey merakla başlamaz mı?

Âilenizi tanıtabilir misiniz? Anneniz, babanız bir dine mensup muydu?

* Annem-babam katoliktiler. Babamın âilesi ise, ateistti. Anneannem çok dindar bir hıristiyandı. Küçüklüğümüzde bizi çok etkiledi. Bize Allah duygusunu anneannem aşıladı. Âilece toplanırdık, bizimle konuşurdu. Annem dîne çok meyilli olduğu için, bizi de inançlı olarak büyüttü. Şimdi düşünüyorum da, bizi İslâm’la büyütmüş âdeta… Edeb ve ahlâka çok önem verirdi. Bize cömertliği, yardımseverliği, paylaşmayı sevdirdi. “Bu dünyadaki hiçbir şey bize âit değil, hepsi Allâh’ın!..” derdi.

Tekrar size dönecek olursak, annenizin bu telkinleri mi sizi dine yaklaştırdı?

Tam öyle değil!.. Anneannem, beni güzel bir hıristiyan olarak yetiştirmek istiyordu. Zaten dinlerin insan eli değip tahrif olmadan önceki hâlleri de hep aynı değil mi?

Benim, eskiden beri, her şeyi yaratan bir “Allah” inancım vardı, ama herhangi bir dine mensup değildim. Dinleri araştırmış, fakat bir türlü aradığımı bulamamıştım. Garip olan, o zamana kadarki araştırmalarımda İslâm dinine âit hiçbir şey bulamamış olmamdı.

Bu arada gençliğim Batı’nın renkli dünyası içinde âdeta kaybolmuştu. Hiçbir şeyde huzur bulamıyordum. O çevreden o kadar bıkmıştım ki, kendimi bu dünyaya âit hissetmiyordum. Bir taraftan da araştırmalarıma devam ediyordum. Dinleri, mezheplerini inceliyordum.

Hıristiyanlığı inceledim. Dinle İncil arasında, Hazret-i İsa ile ilgili o kadar zıtlıklar vardı ki, hakikati orada aramak bile hataydı. Bütün her şeyi kabullenmeye çalışsam da, Hazret-i İsa’nın «Allâh’ın oğlu» olarak kabul edilmesini bir türlü aklım almıyordu.

“– Tanrı’nın nasıl oğlu olur, O, bir insan mı ki?!” diyordum.

Tanrı’nın bir insan olma fikri de bana çok saçma geliyordu. Brezilya’nın çoğu hıristiyan… Ben müslüman olmadan önce de çevremdeki hıristiyanlara, inançlarındaki tezatları, çelişkileri anlatır, zihinlerinde yerleşmiş inançlarını sorgulamalarını isterdim. Sık sık etrafımdakilere Hristiyanlıkla ilgili sorular sorardım. Sonra üniversiteye başladım. O kadar dünyaya kendimi kaptırmıştım ki, dinlerle ilgili araştırmalarımın hepsini rafa kaldırdım. Artık zihnimde sadece üniversite ve oradaki çalışmalarım vardı. Böylece tam altı yıl geçti. Elektrik mühendisliğinden mezun olmuştum.