Abandoned

Chapter 5

"How was it?" Tanong niya nong katatapos ko lang kinain ang ano 'yun? Isaw? I don't know I just heard it from, Brhain kanina.

"Mhusherap." Sabay thumbs up ko sakanya. Tumawa lang siya at pinanood akong kumain. Kanina pa siyang hindi kumakain at pinapabayaan akong parang bata kung kumain sa harap niya.

Owemji ganito pala kasarap 'to. Bakit hindi ako dinadala ni Abby sa mga ganito. Marami sila iba't ibang kulay, shape basta masarap.

"Halata naman." Nakangiting sabi nito.

"Ishaww, ghusto khowpa." Sabi ko habang tinuturo iyong parang snake na nilagay lang sa stick, pero ang sarap niya.

"What?" Tanong niya na nakangiti, kanina pa to nakangiti eh.

Linunok ko muna yung kinakain ko. Myghad I need ng pantulak. Napansin yon ni, Brhain kaya kinuha niya yung binili niya kanina na tubig, binuksan niya 'yon at pinainom sakin. Nakahawak ako sa kamay niya na nag papainom sakin ng tubig at ang isang kamay ko ay hawak parin ang stick ng fish ball na kinakain ko. Ang isang kamay niya ang nasa baba ng chin ko, para hindi matuluan ng tubig ang damit ko. Para naman akong bata nito.

"Dahan dahan lang, bibilhin naman natin lahat ng gusto mo, dahan dahan lang." Seryosong sabi nito. At naka fokus sa pag pupunas sa bibig ko. Napangiti nalang ako, at tumingala sa kanya at tinitigan siya. Urgh, why naman ganon ang gwapo!

"You full?" He asked.

"Hay, sobra." Sabi ko, sabay upo sa isang bench doun at tumingala na nakapikit ang mata. Hinihimas ang tiyan kong busog na busog.

"This is the first time I ate, street food. And the first time my tummy got full like this, my first time get in a tricycle, my first time experience get choked... almost hahaha, the first time that someone bought my bag, and my first time to walked free like this, I mean to walk beside someone without worrying how my parents going to react. And my first time to sit outside, here with someone." Binuksan ko ang mga mata ko, at bumungad sa akin ang mga bituin. "Ang ganda." Nakangiting sabi ko.

"Sobrang ganda." Sabi niya, kaya tumingin ako sakanya nang nakangiti parin. At nagulat ako na nakatingin siya sakin. "Ang ganda." Sabi pa niya.

Napakagat labi nalang ako, at tumingala ulit. God sobra napo 'to, thank you po ng marami! Hehe.

"All we did was, all your first time."
Seryoso na ngayon ang boses niya. Kaya tumingin ulit ako sakanya, kumonot ang noo ko ng nakatingin parin siya sa akin. "At marami pang first time na mangyayari, just..." Umiwas siya ng tingin sa akin. Nakita ko kung paano gumalaw ang adams apple niya. "Just stay by my side. And I'm going to do anything, so you can stay. Always beside me." Tumingin ulit siya saakin. Omg Brhain alam kong atat ako sayo, pero hinay hinay naman sa mga salita mo, para nakong mahuhulong sa kinauupuan ko.

Nakipag titigan ako sakanya ng matagal. Hindi ko alam kung ilang sekundo o minuto, o hindi kaya oras. Ay ewan ko basta ang tagal, ang ganda ng asul niyang mga mata, kaya maraming napapatingin sakanya eh, sobrang ganda. At nahulog na naman ako, hulog na hulog na.

I know that I'm too young for this, but it's my heart. Always, screaming for his name. Always... And I don't know how to get this thing away from my young heart. It was him, always him... the reason why this crazy fast beats on my chest. It always beating for him, and I can't do anything for that. It's always him, my Brhain.

Ngumiti siya, ngumiti din ako nang malapad sakanya. Paano pa ako aalis sa kulungan na 'to? Malaking sala ang nagawa ko, at hindi yun matutumbasan ng anu-mang sala. At ayoko, ayokong umalis sa kulungang ako mismo ang gumawa, dahil siya ang rason ng lahat ng ito.

Kailangan siya mismo, siya mismo ang mag paalis sa akin dito. Dahil siya lang ang susi ng kulungang ito. Siya din ang nag bukas sa lahat ng nakasarang pinto na humaharang sa dina daanan ko, papunta sa kinabukasan ko.

At siya ang inaasam asam kong kinabukasan, gusto kong maabot yun. At maging parte ng magiging kinabukasan niya. Siya lang ang gusto kong makasama sa lahat lahat ng paparating na pag subok sa buhay ko. Kung iisipin apaka bata ko pa para isipin ang mga ganitong bagay, masyado pa akong bata para sakanya.

Pero porque ba bata palang wala nang karapatan sa ganitong bagay? Bata lang ako oo, pero kung si Brhain lang naman ang pag uusapan, wala akong pakialam ket bata pa'ko. Wala akong pakialam sa iisipin ng iba, hindi naman sila ang nag mamahal, hindi naman sila ang nakakaramdam ng nararamdaman ko.

"See you tommorow? " Sabi niya. Nasa tapat na kami ng suv na sundo ko.

"See you tommorow" Nakangiting sagot ko.

"Text me, when you got home." Nakatitig talaga sa mata kong sabi niya. "Goodbye, ingat ka." Nakangiti na siya ngayon. Ngumiti din ako pabalik, ngiting hindi niya makakalimutan.

"Hmm, thanks a lot. I really, really enjoy it. I mean thank you for all of this. Goodbye and uhm have a good night." Sabi ko. At lumapit ako sakanya at tumingkayad para maabot ko ang pisnge niya,

and I kissed him...

At mabilis na pumasok sa loob ng kotse. Para akong tanga na nakangiting mag isa sa loob ng kotse. Hehe. Langit, heaven. First time ko ding humalik sa lalaki no, wag siya.

When I'm done doing my routine at night. I pick my phone and text him.

To Brhain;

"Thank you again, Good night."

And he replied quickly.

From: Brhain;

"Welcome."

Ashlie;

"What are you doing?"

Brhain;

"Laying in my bed, you?"

Ashlie;

"Texting you ;)"  Landi!

Brhain;

"For what you've did, I can't get that sh*t away from my head."

Myghad? Oh my god, he can't get over from my kissed! Really? Sa halik kong manamis tamis hehe.

Brhain;

"Just go to sleep, drink your milk. Good night."

Ashlie;

"Goodnight."

Oh my ghad. How can I sleep now?
Heyyllpp me! Brhain, Brhain, Brhain. He's the only one who can do this to me, myghad. I'm gonna sue him for doing this. Char.

Paano ako matutulog nito? Matutulog ako at dapat siya ang mapanaginipan ko. Dahil bangungot ang tawag pag si, Abby ang mapanaginipan ko.
Hayysss, ang saya nang naging araw ko. Nakasama ko ang bumobuo ng araw ko.

Madaling araw na'kong nakatulog kakaisip ng maraming bagay.