Şizofreni olduğumu zaten anlamıştım ama doktor söyleyince tamamiyla emin oldum....ailem onlara aile denilebilirse tabii...HER GECE ama her gece çığlıklarını duydukları bir kızın kahkaha atmasından şüphelenmişlerdi.....heinz bir gün beni gene dönerken midemde bir rahatlama hissettim....ağzımdan burnumdan her yerimden kan akıyordu.....heinzın beni mezarlığa götürüp gömmeden kaçtığını hatırlıyorum.....bana yardım edenler şizofreni arkadaşlarımdı.....ama dur bir saniye şizofreni sana gerçekte sana ne yarar ne de zarar verebilirdi (psikolojik hariç).... o zaman anladım... onlar gerçekti.... sahte olan hayatın kendisiydi....
