Heiress of the last Samurai (On-Going)

HotLS9: I admit, I'm attracted to him

Warning: Beware of wrong typos and wrong grammar.

Enjoy reading!!!
____________________________________
Sakura Udou...

"Nakaka-inis talaga ang lalaking iyon, napaka-humble. *insert sarcastic tone*" sarcastic kung bulong sa sarili ko at nanginginig sa inis.

"Hoooh!" I heave a sigh.

"Waaa..." Sigaw ko, kainis talaga pramis!

Binagsak ko ang katawan ko sa sofa bed na nasa sala namin.

Frustated kong ginulo ang mahaba kong buhok.

"Sakura! What are you doing?" Napatigil ako sa pagsa-bunot sa sarili kong buhok nang marinig ko ang boses ni Neiji-nii-san.

Umayos ako ng upo para maka-usap ko siya ng maayos, umupo din naman siya sa kabilang couch.

"E kasi Neiji, do you remember sa Korea iyong nakabangga ko sa penthouse?" I asked promptly.

"Uhm, yeah! Why in a sudden na binanggit mo siya?" Tanong naman ni Neiji-nii-san.

Sasabihin ko ba kay Neiji-nii-san? Honestly, wala naman siyang kinalaman sa mga malas na meron ako sa buhay e, pero bahala na, may mapaglabasan lang ako ng inis, haha.

"We bumped at each other sa mall kanina." Pagsisimula ko.

"Really? Anong nangyari at parang gusto mo nang tanggalin ang buhok mo diyan sa ulo?" Tanong naman niya kapag-daka sabay turo sa ulo ko.

"E, paano ba naman kasi, binangga niya ako...binangga niya ako! Isn't it amazing?" Nanggagalaiti kong sambit sa kanya.

"You look so pissed-off Sakura, I wonder kung anong hitsura ng lalaking ito at sobrang kinaiinisan mo." Panunuya ni Neiji habang binubuklat ang magazine na nakuha niya sa ilalim ng sala table.

I was caught-off guard sa mga sinambit niya. What he looks like nga ba?

"Ha? A, e... Ang pangit niya, alam mo yong sa daan, yong rocky road kumbaga, baku-bako? Tapos ang itim niya, bungi pa siya kaya napaka-eww and-and he's pervert. Ganun, ganun ang hitsura niya kaya ang kapal ng mukha niya, ang kapal-kapal. Siya na nga ang nakabangga at natapon pa ang foods ko, siya pa ang may ganang magalit at magpabayad sa damit niyang natapunan nang mga dala kong pagkain. Nakakainis talaga ang damuhong yon." Paghe-hysterical kong sambit.

"E kung ganoon ba't ganyan ka kung makapag-react, pangit pala?" Tanong niya at tinigil ang pagbuklat ng magazine at tiningnan ako nang deretso sa mga mata.

"Bakit?" I suddenly ask dahil sa way ng pagtitig niya.

Feeling ko sinusuri niya ako, iyong tipong pinag-aaralan ang bawat kilos ko.

"Your words is opposite from your actions." At bumalik ang focus niya sa pagbabasa ng magazine.

"Ha? What do you mean?" Naguguluhan kong tanong.

Ano bang sinasabi ni Neiji?

Tiningnan niya ako saglit at bumalik din agad ang atensyon niya sa magazine.

"The things that you are saying about him a while ago were all lies, aryt? You're making your self obvious couz." Shit! Did he what? Did he really just said that.

I'm eying him thoughroughly for about ten minutes, that's the exactly what I did.

I-i just can't believe that he just said those things!

"Are you freaking serious?" I asked unbelievably.

"Yes! I'm serious Sakura. It's one of the symptoms." Oh damn! Ano ba iniisip niya? Na...ugh!

Isa itong S.T.R.E.S.S sa buhay ko!

"Symptoms..." Naiiling kong sambit.

"Are you saying that I am... I-i... Ugh! You're kidding right?" Nababaliw kong tanong sa kanya, ano ba, tell me guys, do I? Did I? Ano ba ang term right to use? Waaa...

"No I'm not! You're actions showing it clearly!" Umayos siya ng upo at nilapag ang magazine sa sala table.

"O-okay... Okay... How can you say? How can you be sure?" Sunod-sunod kong tanong.

"I'm a man couz, of course I know and I'm not just a man. You know who I am, I studied everything including body language, kaya wala kang maitatago sa akin, Sakura!" Mahaba niyang paliwanag.

Napahiga na lang ako sa  sofa bed.

How can he know? Argh!

"Just admit it couz." Panunuya niya.

Frustrated akong napatinhin sa kanya.

"I admit, I'm attracted to him!" Pag-amin ko habang nakatakip ang braso ko sa ibabaw ng aking mata. I don't want to see his reaction. For sure, tutuksuhin lang niya ako.

"I'm happy for you Sakura, really am!" Narinig kong sambit niya, napa-upo naman ako agad sa mga tinuran niya.

"Is it me? O talagang sinabi mo iyon?" Hindi ko mapaniwalang tanong.

"Yes!" He paused suddenly and I saw his face damn serious. "I am happy, dahil hindi nalang paghihigante at poot ang namamahay sa puso mo, now, I saw love, I felt love. I am happy dahil, there is someone that makes you change in that way. Now, I'm looking forward on meeting him." I am speechless, I don't know what to say. Iyon ba talaga ang gusto niya para sa akin, ang itigil ang paghahanap sa mga pumatay sa angkan namin?

I felt sadness within me and longing.

Sadness, dahil feeling ko ay gusto nang itigil ni Neiji-nii-san ang mga ginagawa ko, finding justice for my lost clan.

Longing, dahil sa nami-miss ko na ang parents ko, those warm hugs they've given to me.

"I'm not asking you to stop of what we've started. I'm asking you to not close your heart for someone else. It's not wrong to fall inlove. Don't hold it." Mahabang pahayag niya. Do I really have to do this?

"Pero-..." Pag-salungat ko.

"Walang pero-pero Sakura, your body is telling me what you are thinking." Finality in his words made me stop.

Pero, talaga bang obvious na ako? E, nakaka-asar naman siya e.

Kainis!

Ano kayang gagawin ko?

Hays...

___________________________________
Kamusta ang update?

Alam ko, alam ko. Haha, babawi ako next time guys.

Thank you for reading!!!

UNEDITED!!!

02/07/15

_DARKFAE