Heiress of the last Samurai (On-Going)

HotLS10: Stalker are you?

Sakura Udou...

Nasa kwarto ako ngayon at nakahiga habang nanonood ng tv. Pero wala doon ang atensyon ko. Ugh this is suck!

Pabaling-baling ako sa kama. Walang matinong bagay ang nasa isip ko ngayon. Hindi ko alam ang gagawin ko.

I decided to get up, pero bago yon ay pinatay ko ang tv bago nag tungo sa banyo para mag shower.

Ramdam ko ang buhos ng tubig. RAmdam ko ang init na hatid nito dahil nasa hot mode, pero parang balewala lang sa akin ang init at sakit na hatid nito.

Ganito ba talaga? Kusang namamanhid? Pero ayaw ko hayaang makalimut ako sa kung ano man ang misyon ko at kung bakit ako nandito. This is not enough to stop me chasing those mother fuckers!

Tinatapos ko na ang pag shower at naghanap ng maisusuot. Pagkatapos ay bumaba na ako. Naabutan ko naman si Neiji na naka indian sit habang nakapatong ang laptop sa hita nito.

"Oudaega?"

"Tell me, hapon ka ba o koreano? Psh!" napasmirk naman sia sa tanong ko.

"Naze?" ngayon naman hapon, at ewan ko sa lalaking to. Pinsan ko ba talaga to?

"Out!" ayaw ko makipag-talo at baka mabaliw ako, baka pag nagkaganon at alilain niya lang  ako and that's a No-No!

Napangisi lng siya sa maikling tugon ko, hindi ko na hinintay ang mga sasabihin niya at wala akong balak na makinig, hindi pa ako nakakalabas ng main door ay bigla siyang nagsalita.

"Tomorrow is your next mission. But, for now. Mag relax ka muna." akala ko matatagalan pa bago dadanak ulit ang dugo.

"Kahit hindi mo sabihin yon ang gagawin ko." ngayon hindi na ngisi kundi ngiti. Bago pa siya mabaliw ay lumabas na ako. Tss!

Starbucks

Pumasok ako sa isang coffee shop, my body craving for it.

Naglalakad na ako papuntang counter habang naka silid sa front pocket ng hood ko ang aking mga kamay.

Nasa likod ako ng lalaking nasa 6'3 ang height. Psh! Nakakainis ang katangkaran niya. Hindi ko tuloy makita ang menu, paikot kasi ang pila. Kumbaga, pangalawa siya at ako pang anim. Hindi ko naman sinasabi na maliit ako, matangkad na ako sa 5'7 kong height, pero mas matangkad talaga sia, nakakayamot lalo.

Nong turn ko na ay pinili ko yong Caramel frapuccino na pinakamalaki at yong french toast na dalawang order.

"Name ma'am?" tanong nong nong crew.

"Bakit? Hihiramin mo?" basag ko, napansin ko naman yong  mga nakarinig na tinititigan ako. Hindi ba pwede mag joke!? Asar!

"Got ya! Just write Sakura, satisfied!?" pangbubuska ko in bored tone.

I'm making a scene and i don't fucking care!

Pagkatapos ko mag bayad ay dumeretso ako sa waiting area.

There is this girl na kung makatitig wagas na parang walang bukas.

Kita naman na mayaman siya, pero kung makatingin parang walang breeding.

"What are you looking at?" alma ko.

Umiwas lang siya ng tingin sabay irap.

Tagain ko kaya to?! Naisip ko na wag na patulan at lalo lang akong maimbyerna, isa pa, hindi siya kasali sa misyon ko.

Pero hindi natapos ang pagiging bad ko.

"Nani?" asik ko sa kanila. Pagtinginan ba na naman ako. Ako na, ako na maganda, uso na ngayon magbuhat ng sariling bangko.

Tiningnan ko kung may mali sa akin, wala naman, maayos ang suot ko. Hindi naman maikli ang faded na rip short na suot ko, pati ang hood ko na may marijuana na nakatahi sa likod nito at may tatak na Hell sa harap, at ung cap ko na kulay puti pati ung violet kung adidas ko na sapatos.

Ngayon lang ba sila nakakita ng maganda na ganito ang ayos? Marami naman siguro dyan, yong mga wannabe gangster nga lang. In short mahina!

Nang ma serve na ang order ko, kinuha ko ito at naghanap ng mauupuan, pero pag minamalas nga naman puno lahat ng table.

No choice ako kundi ang maki share. Naghanap ako ng mauupuan at sa isang dako ay may table na ang upuan ay parang sofa pero may occupy na, buti nalang at mag isa lang siya.

Lumapit ako dun sa table, pero bahagya akong na out of balance ng masagi ako, masagi ng isang babaeng nagmamaganda na kung tutuusin ay mas maganda ako sa kanya.

Hindi ako nagpatalo at pasimple ko itong tinalapid, ayon plakda, kawawa ung semento dahil sa pagmumukha niya na sumayad dito.

"Ahm, execuse me, can i sit?" hindi niya ako pinansin at nagpatuloy sa pag-babasa ng newspaper.

"You're such a troublesome!" nagsalita yong lalaki pero hindi niya makita ang mukha, napapa-isip tuloy siya kung siya ba talaga ang kausap.

But, troublesome!? Somewhat, it rings a bell. Isang tao lang ang may ganang pagsalitaan ako ng ganon. But before i open my mouth to speak, ibinaba niya ang newspaper na hawak na mas lalong nag pa init ng ulo ko.

"You!" i exclaimed.

"Yes me, the great Vaughn Ken Fortalejo. Nice to see you again Sakura." ang mortal enemy ko, naghahasik na naman ng lagim. Saka ko lang naalala na siya yong guy kanina sa counter.

Bigla akong napa isip kung pano niya nalaman ang pangalan ko.

"Stalker are you!?" i ask with full of confidence.

Bigla naman siyang tumawa sa di ko malamang dahilan.

"Don't assume. Hindi ko akalain na marunong kang magpatawa, akala ko kasi pang iinis lang ang kaya mong gawin." magiliw niyang sabi. Pinaglalaruan ba ako ng unggoy na ito. Uo, nagmumukha siyang unggoy sa kakahagikhik niya habang nakahawak sa tiyan niya.

Ano kayang nakakatawa? I-assassinate ko kaya ang unggoy na ito? Pero hindi.

"How did you-" naputol ang sasabihin ko ng bumunghalit na naman siya ng tawa, sabihin niyo na sa akin kung ano ang number ng Mental Hospital nang madala ko na ang unggoy na to sa pagamutan ng utak ngayon din.

Nakaka tawag na kami ng pansin at nakakahiya.

"I don't know him!" those words came out without any thoughts.

Saka lang siya huminto sa pagtawa ng mapansin ang nangyayari. This is so embarassing. Baka iniisip nila may kasama akong nagwawalang gwapong-, ay mali, rephrase, nagwawalang pangit na unggoy.

Tinuro niya yong Caramel frapuccino ko na may pangalan, ay tanga!

Hindi ko pinahalata na napahiya ako sa katangahan ko, i mentally   stab myself because of that. Ugh! Hangin, pakiramdam ko ang pula ko sa kahihiyan.

Nakayuko lang ako habang kinakain ang french toast ko.

Vaughn Ken Fortalejo...

Hindi kami close, pero nag iisip ako ng itatawag sa kanya, he still exist in worlds surface. Considering he is an evolution ng isang unggoy.

Isang slice nalang at patapos na ako.

I stood up!

"Til we meet again unggoy!" after all he is an evolution.

And i admit, gwapo ang kinalabasan, haha!

Bago pa siya makapag salita ay inunahan ko na siya at nag simulang maglakad paalis.

'What the!? Assuming!!!'