Mahalle hikâyesi.
Leda Amelia Ayvaz, Mersin'e dedesinin ve ninesinin yanına geldiğinde, tek amacı huzur ve sakinlik içerisinde çizim yapabilmekti. Planları arasında komşularla tanışıp yakınlık kurmak yoktu. Gün geçtikçe aralarındaki iletişim arttı v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋
6.Bölüm
Günün ilk ışıklarında bilmem kaçıncı rüyamdayken Hera'nın havlama sesiyle aniden uyandım. Apar topar yatağımdan kalkıp camın önüne geçip dışarı baktım. Dilara'yı Hera'nın yanından geçmeye çalışırken görünce gülüp "Dede!" diye bağırdım.
"Dedenler bizim evde," diye seslendi. Kapıyı açıp bahçeye indiğimde Hera'yı kucağıma alıp Dilara'nın rahatlamasını sağladım. Dilara derin nefesler alırken Hera kucağımda kıpırdanıyordu. Onu kulübesine bırakıp Dilara'nın yanına gittim. "Neden sizin evdeler?" diye sordum.
"Babam dedeni çok seviyor, evde olduğu her an çağırmak istiyor. Yine çağırdı, geldi seninkiler de. Kahvaltı edeceğiz."
"Hep size geliyorlar," diyerek bıkkınca soludum. "Başka kimse yokmuş gibi."
"Sıkıldın mı bizden?" diye sorduğunda omzunu sıkıp kafamı iki yana salladım.
"Sıkıldığımdan değil ama hep aynı yüzleri görüyorlar sonuçta, sizin için dedim ben."
"Anlıyorum ben seni," deyip gülümsedikten sonra üzerime baktı. "Sen böyle niye çıktın?"
"Nasıl çıkmışım?" Bedenime bakıp fazla giyinik olmadığımı görünce utanmamak için zor tuttum kendimi. "Apar topar uyandırırsan olacağı bu!" Ona kızmamla birlikte gülüp "Hadi giyin de gel," diyerek beni yanından kovdu. Merdivenlere yöneleceğim sırada duyduğum ses omurgamın dikleşmesine sebep oldu. "Dilara!"
Duhan Arat.
Bahçe kapısı açıldı ve gözlerimiz buluştu. Bakışları yüzümden vücuduma doğru kaydığında bir şey mırıldandığını gördüm ama duymadım. Açtığı kapıdan içeri girmeyip hızla geri çıktığında Dilara "Abi!" diye bağırıp peşinden gitti. Olduğum yerde durmaktan vazgeçerek içeri girip acele ederek elime geçen ilk elbiseyi giyinip saçlarımı topladım. Hafif bir makyajdan sonra telefonumu da alarak kapıyı kilitledim ve bahçeye çıktım. Hera'yı sevip kedilerle oynadığımda bilerek oylandığımın farkındaydım. Yapacak bir şey kalmadığında oldukça yavaş bir şekilde karşı eve geçip kapıyı çalmadan açarak içeri girdim. Herkes bahçedeki masanın etrafındaydı. "Günaydın!" diye seslendiğimde ninem oturmam için yanını gösterdi ve günaydın, dediler.
Dilara tabağıma almam için bana simitlerden ve çöreklerden uzattığında birer tane alıp tabağıma koydum. Kahvaltılıklardan da tabağıma aldığımda çayımı da çoktan doldurmuştu. Sessizce kahvaltımı yapmaya devam ederken bazen muhabbete dahil oluyordum. Aklım hâlâ dün geceki ve sabahki olaylardaydı. Kafamı kaldırıp karşıya baktığımda bu detayı fark etmediğim için kendime kızdım. Duhan, karşımdaydı ve çayını yudumluyordu. Ona baktığımı hissetmiş gibi kafasını kaldırdığında ve bakışlarımız çarpıştığında hemen kafasını babasına doğru çevirdi.
