Bitchy Missy

Bitch 5: Surprise

Ikalawang araw na namin dito sa resort. Gladly I came here. Kahit papano ay nakalimutan ko ang lahat ng problemang kaakibat ng isang tapagmana.

"Missy, tara."

"San tayo pupunta?"

"Secret.." he chuckled.

Aba matindi. May pasecret secret pa itong nalalaman.

"San nga."

"Basta. Somewhere na magugustuhan mo" he insist.

Bahala na. Kaysa naman sa magmukmuk ako dito. Eh we are here naman talaga to enjoy the vacation.

Naglakad na kami. Mas maigi na ito para atleast eh makaoag burn kami ng calories. Mahirap na baka tumaba ako ng husto :) Simula kasi kahapon, ang daming hinahanda sina tita. Some are specialties of this province. Mga seaweeds at kung ano ano pa.

"Hindi ka pa tinatawagan ni Aaron?" tanong niya habang dahan dahan kaming naglalakad.

"Hhmmm. Siguto siya yong tumatawag na number pero hindi ko sinasagot." pag-amin ko. Hindi kasi ako mahilog sumagot sa mga unknown numbers. Tsaka kahit siguro magpakilala siya, wala akong panahon na maipag-usap. I need to be alone for now. Atleast for now.

"Baka hinahanap ka na non. Sinagot mo na na proposal niya?"

"Hindi pa. Sabi ng secretary ko eh dumaan daw siya doon kahapon. Sineseryoso niya talagang panindigan ako. Nakakatawa na nakakakonsensya"

Tinawag kanina ng secretary kanina para sabihin na may dumaan daw na Aaron daw pangalan. May dinalang flowers, chocolates at teddy bear sa office. Natawa ako na namangha. Ang gulo pa din kasi para sa akin.

"Masasanay ka din diyan. Basta kahit magpakasal ka sa kanya wag na wag mo kaming kalilimutan ha? Party pa din tayo kapag may time."

Natawa ako dahil pakiramdam ko super close na kami ni Andrei. Ngayon ko lang taaga narealize na super maalalahanin talaga niya. Gwapo, mabait, mayaman, responsable. Kung hindi ko siya kaibigan baka nagustuhan ko siya. At kung hindi ako magpapakasal sa mga susunod na linggo o buwan, baka may chanxe na mahulog ako sa kanya. He is a gentleman. At halos lahat ng qualities na gusto ko sa isang guy ay nasa kanya na.

"We're here" he smiled.

Sa nakikita ko, parang wala namang espesyal sa place na ito. Kumubot noo na lamang ako.

Nandito lng naman kasi kami sa daan tapos may hagdanan pababa papuntang dagalampasigan.

"Ito na yon?" I questioned.

Umiling siya.

"Wear this first" ipinkita niya ang blindfold. Nako talagang kung makapagpakulo ito wagas.. Pagbigyan

I wore the blindfold and I never think of anything at that very moment.

Hinawakan niya kamay ko para alalayan ako. Hinay hinay sa paghakbang dahil di ko naman tlaga kabisado ang lugar. Malay ko ba king matapilok ako at mawala ang flawless skin ko. (kidding)

"Dahan dahan. Pababa tayo ha. May hagdanan"

"Bakit kasi hindi na lang natin tanggalin yong blindfolds" eh pinapahirapan pa namin sarili namin e haha.

"Sshhh. Wag ng umangal. Sinisira mo diskarte ko eh" pagtanggi niya

Oo nga naman. Kaya nga surprise dba? Hehe

Mga ilang palapag din ang binaba namin. Nanginginig oa nga ako kaya sobrang tagal bago kami makababa.

He removed my blindfold ng dahan dahan. Di ako nakadilat bigla.

I slowly opened my eyes.

"Wow!!!! Great!" yon na lang nasabi ko.

Nandito kami sa sinasabi nilang bantay-abot (iloko term . Bantay means bundok at abot means butas). Sabi nila, cave daw ito base sa mga nadidinig ko noon. May taas na 20 to 30 feet. Tapos ang special niyang tignan kasi may butas talaga sa gitna. (see picture sa multimedia)

Nasa tabi ito ng dagat.

Ang ganda lang..

Hindi ko inakala na ang Hannahs Beach Reasort ay malapit pala dito. Noon ko pa kasi gustong makita to.

I runned. Pumunta ako sa gitna and I spread my arms.. Ninanamnam ang bawat haplos ng hangin, bawat tunog ng alon. Gusto kong magpatangay sa agos nun. Na sana ang buhay ay ganun lamang kasimple.

Then I saw a banner sa likod ng bantay-abot.

"Happy Birthday??" I asked. Sinong may birthday.

Mag mga ballons din kasi at may table pala dito sa gitna na ngayon ko lang din napansin. I was carried away by the ambiance kaya hindi ko na to nahalata kanina.

"Advance hapy birthday. " bati ni Andrei na ngayon ay may hawak ng bouquet. Hindi ko alam kung saan niya ito pinulot.

Nag-isip ako ng malalim. Today ia February 7.. And my birthday is on the 20th. Parang ang aga naman yata.

"Bat parang ang aga naman yata?" Nagtataka kong sabi

Lumapit siya sa akin to give the flowers.

Inalalagan niya ako pata maupo sa mesa.

"Walang kasiguraduhan ang lahat Missy. Hindi natin alam kung anong mangyayari bukas o makalawa. Sinusulit ko lang ang bawat panahon na magkasama tayo." I saw how serious he is.

Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin. Naguguluhan kasi ako sa sinabi niya.

"What do you mean?"

"Baka kasi ikasal ka na or baka hindi ka na payagan ni Aaron na lumabas. Kaya eto. "

Ah .. So thoughtful naman talaga niya..

Parang may kumurot sa akin. Lumakas kanog ng dibdib ko. Parang nag slow mo din ang lahat.

What's happening to me.

Missy, ginagawa niya ito dahil kaibigan ka niya. Kakasal ka na okay? Di kau pwde.

Ano naman ba iniisip ng utak ko? Of course hindi talaga kami pwede ano ba.

"Let's eat?" aya niya.

Ngumiti lang ako. Naiilang na kasi ako kasi parang tinatraydor ako ng dibdib ko. Alam mo yon? Yong bigla na lamang siyang manglilito?

Pinilit ko pa ding maging okay sa mga sandaling iyon. Ihave to. I need to.

"Thanks sa pagsurprise Andrei ha."

"Wala yon. All for you"

"Really, I appreciate it. Sobrang thank you"

"Nagustuhan mo ba?" he asked.

"Tinatanong pa ba yon?" halata naman kasing gusto ko talaga ung surprise niya.

"Alam mo bang sobrang espesyal ng lugar na to sa akin?" he confess.

Tinitigan ko siya. Nakita ko na parang may butil gilid ng kanyang nga mata. Is he crying?

"Dito ako unang nangarap. Unang magkaroon ng pakpak. Saksi ang lugar na to sa mga pangyayari sa buhay ko. Kaya naman lahat ng dinadala ko dito ay mga mahahalagang tao sa buhay ko. . . . . . . Tulad mo" hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa mga oras na to. I want to hug him perk may pumipigil sa akin na para bang nagsasabing huwag , hindi dapat.

"Thanks Andrei. It means a lot to me. Hayaan mo, babawi ako" I said before hugging him.

Ang saya ko sa araw na ito. Napakaspecial. At para bang wala akong dinadalang anupaman.