İnsan Jimin, oğlunu kurtarmak için alfa Jungkook'un sürüsüne izinsiz girer.
Bu süreçte sırlar açığa çıkar ve Jimin tam olarak düşündüğü gibi biri olmadığını öğrenir.
-
çeviridir - 'moonchild' by 'kmsdimple' on ao3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
"Hey, velet," diye seslendi Seokjin. "Orada her şey yolunda mı?"
Jungkook abisine baktı ve başını salladı.
Seokjin iç çekti. Kalbi, oğlunu bir daha asla göremeyecek olan dışarıdaki genç adam için ağrıyordu.
"Çocuğu gerçekten ondan almak zorunda mıyız?" Seokjin, Minho'nun alnını okşarken sordu.
Jungkook iç çekti ve abisine kaşlarını çatarak baktı. "Hyung, o bir İNSAN. Çocuk onunla kalamaz."
"Neden? Şu ana kadar gayet iyi yaşıyorlardı,” Seokjin çocuğun uykulu halini işaret etti. "Çocuğa kurdunu çıkarması için tetikleyici verilmeseydi veya bir kurtla temas etmeseydi, ikisi de şu an bu durumda olmayacaktı ve aynı şekilde hayatlarına devam edeceklerdi."
"Peki ya indükleyici?"
"Bunun hedefli bir saldırı olduğunu benim kadar iyi biliyorsun. Bir tetikleyici bilmeden birine vurulamaz, çünkü bu lanet şey yerel eczanelerde bulunmuyor. Bu baba ve oğlu birer kurban, çocuğu adeta öksüz bırakacağız. İkinci kere.”diye şiddetle hatırlattı Jungkook'a.
Jungkook, daha önce hiç böyle bir durumda olmadıkları için hayal kırıklığına uğradı, ellerini havaya kaldırdı. “Peki ne yapmamı istiyorsun? Babamı— insanın burada kalmasına izin vermesi için ikna etmek dışında, onları bir arada tutmak için yapabileceğimiz hiçbir şey yok."
Seokjin Jungkook'a dikkatlice baktı.
Birkaç saniye sonra, Seokjin'in söylemek istediğini anlayan Jungkook şiddetle başını sallamaya başladı.
"Oh, hayır, kesinlikle hayır!"
Seokjin ona bakmaya devam ettiğinde tekrar başını salladı, "Bunu babama kesinlikle önermeyeceğim. Bu şimdiye kadarki en aptalca fikir."
Seokjin gözlerini devirdi ve konu insanlara geldiğinde kalpsizleşen Jungkook'un, her şeye rağmen çelişkili göründüğünü fark etti.
"Her şeyden önce, drama kraliçesi olma, tamam mı? İkinci olarak da, o insanın bir adı var, Jimin. Üçüncüsü de, neden aptalca bir fikirmiş? Kötü biri değil o. İyi insanlar da vardır sonuçta."
"Kötü biri olmadığını nerden anladın? Beş dakikalık bir sohbetten mi?!"
"En az on beş dakika boyunca konuştum, beş değil. Ve hayır, sadece bu değil. Ben sadece… o iyi bir insan, hissediyorum, Jungkook,” dedi Seokjin ciddileşerek. “Gerçekten iyi bir insan gibi görünüyor ve bu çocuğun… kalbini isteyerek kırabilir misin? Daha önceki seferlerde anne babalar ihmalkardı, ama bu sefer farklı. Çocuk Jimin'i arayacak, Jungkook. Geceleri ağlayacak, babasının onu terk etmesiyle ilgili kabuslar görecek. Ve, bizden başka suçlayacak kimsesi kalmayacak."
"Beni suçlu hissettirmeye çalışmak bir işe yaramaz, hyung."
"Yapmaya çalıştığım şey bu değil. Sana, neler olabileceğini söylüyorum. Böylelikle bu konuda bir şeyler yapabiliriz."
