İnsan Jimin, oğlunu kurtarmak için alfa Jungkook'un sürüsüne izinsiz girer.
Bu süreçte sırlar açığa çıkar ve Jimin tam olarak düşündüğü gibi biri olmadığını öğrenir.
-
çeviridir - 'moonchild' by 'kmsdimple' on ao3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
Jeon Jungkook için, sürüdeki başka bir gündü. Turlarını yapmıştı, babasına baş alfalık görevlerinde yardım etmişti ve şimdi ise, akşam yemeğinden önce klübesine dönmök üzereydi.
Ta ki sessiz bir gürültü duyana kadar.
Alfa içgüdüleri anında uyarılmıştı, neler olup bittiğini kontrol etmek için kasaba girişine koştu ve yoluna devam ederken sürü üyelerine güvence verdi.
Girişe ulaştığında, ne olduğu konusunda kafası karışmıştı çünkü tam önünde bir insan çocuğu taşıyan Seokjin vardı?
Kurallar gereği, insanların davet aldıkları veya resmi ziyaretler için geldikleri sürece, kasabaya girmeleri yasak değildi.
Bazen insan hükümet yetkilileri veya en yakın şehrin kolluk kuvvetlerinden birileri gelirdi, ancak bu örnekler çok azdı. Ayrıca, karşısında gördüğü durum acil bir durum gibi görünmesine rağmen resmi görünmüyordu.
Kendisine doğru gelen Seokjin kucağındaki insan çocuğunu kokluyordu ve kaşları endişeyle çatılmıştı.
Seokjin Jungkook'un soru işareti bakışlarına gözlerini dikerek başını salladıktan sonra sessizce, “Şimdi olmaz. Babanı bul ve benimle revirde buluşmasını söyle."
"Neler oluyor?"
"Henüz emin değilim, ama öğrenmek niyetindeyim," başını Jimin'e doğru hareket ettirdi, "İnsana iyi davran. Kendine engel olamayacağını düşünüyorsan, bir süre uzak durmanı öneririm. Bu çocuğu neyin hasta ettiğini öğrenene kadar o ve oğlu burada kalacak."
"Ama yapamazsın—" Jungkook, Seokjin'in gözlerindeki keskin parıltılıyla birlikte sustu.
Söz konusu insan yanlarına geldiği sırada, Jungkook adamdan daha uzun boylu olduğunu gördü. Ondan fazlasıyla nefret etmesine rağmen, parlak gözleriyle ne kadar güzel olduğunu kendine itiraf etti. Yüzü endişeyle buruşsa bile güzelliği parlıyordu.
Adam Jungkook'a bir kere bile bakmamıştı, bütün odağı Seokjin tarafından taşınan çocuktaydı.
Seokjin ve adam aceleyle yanından geçmişlerdi ve Jungkook, mülklerine izinsiz adım atan adam için üzgün hissetmeden edememişti. Seokjin'in kucağındaki çocuğun küçük bir acı hışırtısı çıkardığını duymuştu ve Jungkook bile endişelendiyse, kim bilir o insan ne hâldeydi.
O sırada Namjoon yanına geldi ve, "Kapıyı kırdıklarını duyduk, bu yüzden görevli gardiyanlardan bazılarını topladım ve seni kontrol etmek için buraya geldim," dedi ve elini Jungkook'un omzuna koydu. "Dinle, insanlardan haz etmediğini biliyorum, ama onlar zararsız görünüyor."
"Az önce kapıyı kırdıklarını söyledin," Jungkook kaşlarını çatarak Namjoon'a döndü.
"Biliyorum, ama bunu yapmak zorunda olduklarını da anlıyorum. Kapılarda birinin durması gerekirdi. Eğer öyle olsaydı, eminim ki girmek için izin alırlardı."
