[Yaio]Destiny time อลม่านมาภพรัก

ความโกลาหนบนแดนมนุษย์

--กรุงเทพมหานคร--
แดนจ้าๆแผดเผาร่างกายของผมจนแทบจะมอดไหม้กันไปข้างหนึ่ง มือข้างหนึ่งของผมปาดเหงื่อบนใบหน้าส่วนอีกข้างก็ยกขวดนำ้ในมือขึ้นดื่มอย่างกระหาย
"กรี๊ดดดดดด พี่วาโยคะขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ"เสียงของเด็กมอต้นกรี๊ดสะนั่นพร้อมกับกรูกันเขามารุมทึ้งผม -_-!!ใจเย็นนะน้องนะพี่ไม่หนีไปไหนหรอก

......เฮ้ออออออ......
กว่าผมจะจัดการกับพวกน้องๆให้หลีกทางถอยทัพไปได้ก็เหนื่อเอาเรื่องเลยครับ ผมเป็นกัปตันทีมฟุตบอลโรงเรียน แล้วก็นักดนตรีวงโยธวาธิตของชมรม(ผมเล่นแซ็กโซโฟน) ผมเดินหลีกหนีความวุ่นวายเข้าไปยั้งห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของชมรม ในนี้มีคนมาใช้บริการอยู่สามสี่คน
"หวัดดีครับพี่โย"รุ่นน้องในชมรมกล่าวทักทายผม
"เออๆๆ ฝากออกไปบอกไอ้พวกข้างนอกด้วยนะว่าวันนี้เลิกซ้อมแค่นี้"ผมบอกออกไปพลางถอดเสื้อนักกีฬาออกที่หน้าล็อกเกอร์ตัวเอง
"ครับพี่"แล้วไอ้รุ่นน้องก็เดินออกไป
เฮ้ออออ...นี้ก็หกโมงกว่าแล้วป่านี้คงรอแย่เลยสินะ ผมก้มมองนาฬิกาที่บอกเวลาที่ข้อมือข้างซ้ายก่อนจะหยิบกระเป๋านักเรียนเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินออกไป มุ่งหน้าไปยั้ง สวนสาธารณะข้างโรงเรียน

ผมมองหาใครบางคนก่อนจะเจอเป้าหมายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"รอนานไหม"ผมค่อยๆเดินเข้าไปด้านหลังใครบางคน ก่อนจะชะโงกหน้าไปกระซิบที่ข้างหู
"เล่นอะไรของโยเนี่ยเมย์ตกใจนะ"หญิงสาวร่างบางหันมาตั้งตัวได้ก็ทุบผมซะยกใหญ่ เธอเป็นเพื่อนคนสนิทของผมครับและเราก็อยู่หมู่บ้านเดียวกันบ้านถัดกันไปสักสองซอย
"โยขอโทษ...ฮะฮาๆๆๆ โอ๊ยยย"ผมบอกก่อนจะหัวเราะแล้วยีผมเธอเล่นจนยุ่งเหยิงไปหมด โมเม ยัยตัวเล็กที่แอบร้ายเบาๆ เธอใช้มือหยิกแขนผมก่อนจะเดินนำไปที่ป้ายรถเมล์

วันนี้ก็เหมือนทุกวันคนเยอะจนแทบจะไม่เหลือที่นั่งเลยด้วยซำ้
"นั่งดิ"ผมบอกเธอที่ยืนอยู่ข้างผมบนรถเมล์ทั้งๆที่ก็มีเก้าอี้ว่างตรงหน้าตัวหนึ่ง
"ไม่เอาอะ มีตัวเดียวแต่เรามาสองคนนะเมย์ไม่เอาเปรียบโยหรอก"เฮ้ออออออ อะไรจะเป็นคนดีขนาดนั่นเธอเอ๊ยยย
"จะนั่งลงดีๆปะ"ผมถามเธอ
"ถ้าจะนั่งก็ต้องนั่งสองคน"ยัยโมเมตัวร้ายยื่นคำขาด ได้ครับวาโยจัดให้ ผมนั่งลงที่เก้าอี้เจ้าปัญหานั่น
"เฮ้อโยทำอะไรอะ"เธอดูตกใจมากในสิ่งที่ผมทำ และสิ่งต่อไปที่ผมจะทำมันยิ่งกว่านั่นอีก ผมดึงยัยตัวเล็กให้ลงมานั่งที่ตักผม "ปล่อยเมย์เดี๋ยวนี้นะโย"โมเมส่งสายตาดุๆมาให้ผม แต่ผมกลับรั้งเอวเธอเอาไว้แน่นเลยครับกลิ่นชมพูหอมจากผมเธอนี้ทำเอาผมเคลิ้มไปเลย ยัยตัวร้ายที่แอบน่ารักเบาๆ
"ก็เมย์พูดเองว่าถ้านั่งก็ต้องนั่งทั้งสองคน โยเมื่อยนิเตะบอลมาเหนื่อยๆ แล้วก็เงียบได้แล้วอยากให้คนมองเราสองคนแล้วนินทาหรอไง"พอดีผมนั่งตรงเก้าอี้ด้านหลังครับเลยไม่ค่อยเป็นที่สนใจของคนสักเท่าไหร่
"ฝากไว้ก่อนเถอะนายวาโย"ยัยตัวเล็กคาดโทษผมเอาไว้ เหอะๆใครกลัวเธอกันวะถามจริง!