Anime X Reader

Dazai Osamu X Child Reader

Ailem gözümün önünde öldürülmüştü, ben ise kaçıp bir köşeye saklanmıştım. Korkuyordum, ama yardım için bağırmaya cesaretim yoktu.

Katiller arkalarını döndüğü anda koşarak kaçmaya başladım. Üzerim kanlar ile kaplıydı. Koşarken intihar hakkında konuşan bir adam ve ona kızıp bağıran sarışın bir adam, arkalarında ise hayattan bezmiş gibi görünen genç bir adam duruyordu. Yanlışlıkla onlara çarptım.

Beni gördükleri anda durdurdular. Ne olduğunu sorduklarında anlattım. Katilleri yakalayıp beni ajans dedikleri yere götürdüler.

İlk önce yaralarıma baktılar. Daha sonra adlarını söylediler, hayattan bezmiş olanın adı Atsushi'ymiş. İntihar hakkında konuşanın adı Dazai'ymış. Dazai'yı uyaranın adı Kunikida'ymış.

~~~~~~~~~~~~~

Kunikida konuştu, "Hey, Dazai! İntihar hakkında sızlanmayı bırak ve şu kızın yaralarını sar, en azından o aldığın sargılar boşa gitmemiş olur!" Dazai gülümsedi ve bana döndü;

- Hep bizden konuştuk, senin adın ne?

+ ...

- Hadi ama, cevap ver.

+ ...

- Hiç söylemeyi düşünmüyor musun bile?

+ ...

- Öyle olsun.

+ Adım Y/n, artık susabilir miyim?

- Evet.

Dazai başımı okşadı ve sağ koluma pansuman yaptı. Canım acıdığı için Atsushi'nin elini tutuyor ve sıkıyordum, işin garibi Atsushi sadece bana gülümsüyordu. Pansuman işi bitince Dazai beni kucağına aldı, kulağıma fısıldadı, "Yapmayı sevdiğin bir şey var mı?"

Gözlerimi kapatarak düşündüm, "Var, yüzmeyi çok seviyorum." Dazai gülümsedi, "Plaja gidelim mi?" Tam evet diyecektim ki Kunikida araya girdi.

- Dazai! Hava çok soğuk, neredeyse kış olacak! Kızı hasta etmeye mi çalışıyorsun?!

+ Hayır, Kunikida. Sadece onu mutlu etmeye çalışıyorum. Bırak, Y/n kendi kararını versin.

İkisi de bana baktı, ben ise "Gitmek istiyorum." dedim. Kunikida somurttu ama Dazai gülümsedi. Bizim için yüzme kıyafeti ve ek giyecekler hazırladı, taksi ile plaja gittik.

Ayağımı suya değdirdim, su buz gibiydi. Dazai beni kucağına aldı, suyun biraz daha sıcak olduğu bir yerde yavaşça indirdi. "Üşüdüğün zaman bana yaklaş, Y/n." Başımı salladım.

Biraz yüzdükten sonra yine üşüdüm, Dazai'ya yaklaştım. Bana sarıldı ve sırtımı okşadı. Dazai'ya sordum;

+ Normalde sen ciddi birisin, ama neden bazen aptalmış gibi davranıyorsun?

- Bilmem.. Belki hem ciddi hem de aptal bir insanımdır.

İkimiz de gülümsedik. Ardından ayağıma ufak balıklar gelince Dazai'yın kolunu sıktım. Bana baktı, "Ne oldu, Y/n?" Kafamı eğdim, "Balıklar var." Dazai saçımı okşadı, "Balıklar senin onlardan korktuğundan çok senden korkuyorlar. Onlar yaklaştığında hızlıca bacaklarını çırp, emin ol kaçarlar."

Dediğini yaptım ve cidden balıklar kaçtı. Biraz daha yüzdükten sonra plajdan çıktık, Dazai beni evine götürdü. Orada duş alıp üzerimi değiştirdim.

Dazai beni yemek yemek için bir restorana götürdü. Canım pek bir şey yemek istemiyordu, bu yüzden sadece tatlı yedim. Dazai sadece su içti.

Orada da işimiz bitince ajansa geri döndük. Kunikida iki saat Dazai'yı azarladı. İçerisinde argo ve küfür de bulunduğu için Atsushi benim kulaklarımı kapatmıştı.

Çok yorulduğum için Atsushi'nin kollarına yığıldım.

~~~~~~~~~~~~~

Uyandığımda bir taksinin içerisinde ve Dazai'yın kucağında yatıyordum. Dazai gözlerini dinlendiriyordu, uyusaydı anlardım. Uyumuyordu çünkü saçlarımı okşuyordu.

Taksici sordu, "Küçük kız, babanın kucağı rahat mı?" Babanın mı? Dazai benim babam değildi ki? Dazai'ya baktım, gözlerini açmadan konuştu,

"Seni evlat edinmek istiyorum, Y/n. En azından evimde ilgilenmem gereken birisi olsun istiyorum ve sen çok uysal bir çocuksun, bu hoşuma gitti. Ayrıca intihar etme planımı da değiştiriyorum: Güzel bir bayanla değil de seninle beraber intihar etmek istiyorum. Tabii sen büyüdüğünde."

Her ne kadar şaşırsam da büyük ihtimalle beni evlat edinebilirdi, bu yüzden aşırı tepki vermedim. Sonuçta düşünüldüğünde yetimhaneler pek iç açıcı değildi.

Gözlerimi kapatıp yine uyumaya çalıştım, kafamda oluşan o ölüm sahnelerini silmeye çalıştım. Fakat ailem için pek üzülmüyordum çünkü onlar bana bu dünyadan başka bir dünya daha olduğunu, o dünyanın adaletli olduğunu söylemişlerdi.

O dünyaya ölünce gidiliyordu, ailem de ölmüştü. Demek ki o adaletli dünyaya gittiler, onlar için sevinmem gerekiyor, neden üzüleyim ki?