Anime karakterleri ile ilgili one-shotlar.
Eğer bir karakter ile ilgili aklıma fikir gelmezse, bilmediğim bir karakterse veyahut sevmediğim bir karakterse, çeviri bölümü yaparım.
Koşuyordum. Gece vaktiydi, beslenmiştim ama peşimden gelen avcılar vardı. Onlara yakalanırsam, işim biterdi.
Karşıma bir orman çıktığında duraksadım ama içine doğru koştum. Arkamdaydılar. Derinliklerine indiğimde bile peşimi bırakmadılar.
Son çare olarak iblis kan sanatı gücümü kullandım, işe yaradığı söylenemezdi. Hepsi bir şekilde kurtulmuştu.
Yere takılıp düştüm. Daha toparlanamadan avcı, bacağıma doğru kılıcını fırlatmıştı. Canım çok acıyordu.
Çok fazla insan tüketen bir iblis değildim, bu yüzden iyileşmem biraz uzun sürebilirdi.
Bu hâlde yürümem imkansızdı. Sürünmeyi denesem de, önümü kestiler.
Teslim olmaya karar verdim, sonuçta ölümü kimse engelleyemezdi, değil mi? Benim de ölüm zamanım gelmişti.
Başımı eğip boynumu kesmelerini bekledim. Tam o çaresiz anda, bir ses yükseldi. "Seni kurtarmamı ister misin?"
Kimin seslendiğini öğrenmek için kafamı yukarıya çevirdim, seslenen kişi bir iblisti.
Avcılar sabırsızlıkla konuştu, "Eh, yeter be! Sizin aileleşmenizi mi izleyeceğiz!" Başka bir avcı kılıcını çekti ve boynumu kesmek için hazırlandı. O sırada oğlan yine konuştu.
"Sanırım seni öldürecekler. Evet dediğini varsayıyorum, şartları birazdan konuşuruz."
Aniden tüm avcıların paramparça olduğunu gördüm. Tekrardan çocuğa baktım, bunu o yapmıştı. Yanıma doğru zıpladı, ellerimi tuttu.
"Hayatını kurtardığıma göre, inkar istemiyorum. Ailemden birisi olacaksın. Yardımın karşılığı bu. Kız kardeşim olacaksın."
Anlık olarak şaşırmıştım. Dilim tutulmuştu. Anlamsızca sesler çıkardım. Çocuk, bana doğru duygusuzca baktı. "Hayır demeye çalışıyorsan böyle bir şansın yok, kabul etmek zorundasın."
Hâlâ ona doğru bakıyordum. Bu kadar şaşıracak ne vardı? Neden sesim çıkmıyordu? Çok mu korkmuştum yoksa?
"Cevap vermesen de olur. Dediğim gibi, kabul etmek zorundasın. Şimdi gidiyoruz."
Kolumdan tutup beni sürüklerken yere düştüm. Bir bacağım yaralıydı. "Hay aksi, yaralı olduğunu unutmuşum. Eve gidince yaranla ilgilenirim. Belki.."
Beni sırtına aldı ve yürümeye başladı. Bir süre sonra evin kapısına geldik. Önümüzde birkaç iblis vardı. Hepsi birbirine benziyordu. Sanırım o çocuğun ailesi bunlardı.
"Benim adım Rui. Senin adın da (Y/N). Biz artık senin aileniz. Evine hoşgeldin, sevgili kız kardeşim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
