The Lost Sister

3

Lexi POV

18 ώρες μετά...

Μετά από ώρες οδήγησης φτάσαμε.

Miami

Από τις πόλεις που πάντα ήθελα να επιστεφτώ.

Όχι με αυτόν τον τρόπο βέβαια.

Βγήκα από το αυτοκίνητο.

Κοίταξα το καινούργιο μου σπίτι.

Φαίνεται καλύτερο από το προηγούμενο.

Μπήκαμε μέσα και άρχισα να το 'εξερευνώ'.

Κουζίνα, σαλόνι, 3 υπνοδωμάτια, μπάνιο, τραπεζαρία.

Μάλιστα.

Ελπίζω αυτή την φορά να έχω κανονικό δωμάτιο.

O: Λοιπόν εσύ θα κοιμάσαι στην σοφίτα.
Είπε κοφτά.

Όχι που θα μου δίνανε δωμάτιο.

Να δω τι θα τα κάνουν 3 υπνοδωμάτια.

Ανεβαίνω στην σοφίτα και βλέπω το 'δωμάτιο' μου.

Υπέροχο.

Ελπίζω να πιάσατε την ειρωνεία μου.

Μέσα υπήρχε ένα ξύλινο κρεβάτι.

Μισοκατεστραμμένο.

Ένα μικρό γραφείο και αυτό χάλια.

Και τέλος μία μικρή ντουλάπα.

Άφησα την βαλίτσα μου στο πάτωμα και έκατσα στο κρεβάτι.

Άουτς.

Το στρώμα είναι φουλ σκληρό.

Δεν περίμενα κάτι καλύτερο.

Άνοιξα την βαλίτσα μου και άρχισα να βάζω τα ελάχιστα ρούχα μου στην ντουλάπα.

Είναι τόσο μικρή που ακόμα και αυτά δεν χωράνε.

P: ΕΛΑ ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΦΑΓΗΤΟ ΗΛΙΘΙΑ!
Φώναξε από κάτω.

Αρχίσαμεεε.

Κατέβηκα και τους είδα στο σαλόνι να κάθονται στον καναπέ με μία μπύρα ο καθένας στο χέρι.

Ωραία θα περάσουμε.

Καθώς περνούσα από μπροστά τους για να πάω στην κουζίνα η Penelope έβαλε το πόδι της μπροστά μου με αποτέλεσμα να σκοντάψω και να πέσω κάτω.

Και κλασικά άρχισαν να γελάνε.

Μαλάκες.

Πονάνε τα πόδια μου γαμώ.

Σηκώθηκα παρά τον πόνο και πήγα στην κουζίνα.

Τι να τους φτιάξω τώρα;

Ξεφυσηξα και έβαλα μερικά μακαρόνια να βράσουν.

Μήπως να βάλω δηλητήριο;

Όσο περίμενα έβαλα λίγο πάγο στις μελανιές μου.

Πάλι ένα κιλό μεικ απ θα χρειαστώ.

-

Τους σέρβιρα τα μακαρόνια με τυρί και σάλτσα.

Δεν έβαλα δηλητήριο τελικά.

Μην ξεχάσουμε και την μπυρα τους.

Πήγα να φύγω αλλά με έπιασαν από το μαλλί.

Ο: κάτσε φάε λίγο.
Είπε απότομα.

Ευγενικός όπως πάντα.

Έκατσα διστακτικά και έβαλα λίγα μακαρόνια στο πιάτο μου.

Ο: φτάνει τόσο.
Είπε αυστηρά.

Ότι πεις.

Κάτσε δες τα χάλια σου που τρως σαν γουρούνι κάθε μέρα.

Έγνεψα και άρχισα να τρώω.

Μπορώ να νιώσω το άγριο βλέμμα τους χωρίς να τους κοιτάξω καν.

Όταν τελείωσαν έπλυνα τα πιάτα και πήγα προς το δωμάτιο μου.

Έκανα μια μικρή επανάληψη γιατί έχω μείνει πίσω και έφτιαξα την τσάντα μου για αύριο.

Αναρωτιέμαι πως θα είναι το καινούργιο σχολείο.

Θα προσπαθήσω να μην κάνω παρέα με κανέναν.

Ή τουλάχιστον να κάνω παρέα μαζί τους διακριτικά.

Αλλά ποιος θα θέλει να κάνει παρέα μαζί μου;

Είμαι ένα φρικιό.

Μπήκα στο μπάνιο και έκατσα μπροστά στον καθρέφτη.

Κοίταξα την αντανάκλαση μου.

Μπλε μάτια, καφέ μαλλιά, χλωμή, αδύνατη και γεμάτη μελανιές.

Ποιος θα ήθελε να είναι φίλος με ένα τέτοιο φρικιό;

Σε οποίο σχολείο και να πήγαινα έτσι με φωνάζανε.

Πάντα ήμουν με το κεφάλι χαμηλωμένο και με φαρδιά ρούχα.

Σε κάποια σχολεία μου έκαναν και μπουλινγκ.

Εγώ δεν έχω πειράξει ποτέ κανέναν.

Γιατί να τα τραβάω όλα αυτά;

Κοίταξα το κολιέ που κρέμεται στον λαιμο μου.

Το άνοιξα και είδα την φωτογραφεία.

Ήμουν 4 όταν πέθανε η οικογένεια μου.

Δεν ξέρω πόσα αδέλφια είχα.

Αν είχα.

Μόνο ένα όνομα θυμάμαι. 

Jay-Jay.

Πως πέθαναν;

Εγώ γιατί δεν πέθανα μαζί τους;

Γιατί με άφησαν μόνη μου;
~~~~~~~~~~~~~