Zawgyi
"ရား...Kim Namjoonအိမ္ျပန္လာရဲေသးတယ္"
အိမ္ထဲကို၀င္၀င္ခ်င္းဖိနပ္နဲ႕အေပါက္ခံရတာနဖူးကိုတည့္တည့္ပဲ..အားရိုးနာတာဗ်ာ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲHyungရဲ႕က်ေနာ္ဒီခ်ိန္အိမ္ျပန္လာေနၾကပဲကို"
"မင္းငါ့ေဒါကကိုဆြေနတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး..Hyungဘာျဖစ္လို႔လဲၾကည့္ရတာတစ္ခုခုကိုမေက်နပ္စရာရွိေနလို႔လား"
"ရွိတယ္ ရွိတာမွသိပ္ရွိ"
"ဘာရွိတာလဲ"
"ေနဦးေျပာမယ္ ေရသြားေသာက္ဦးမယ္"
ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ့hyungပုစိကထခါနီးNamjoonကိုမ်က္ေစာင္းေလးပါအဆစ္ထိုးသြားေသးတယ္။ဘာေတြကိုမေက်နပ္ေနမွန္းတကယ္ကိုမသိတာအမွန္ပါ။ဘာမွလည္းမလုပ္မိပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ျပန္လာပါၿပီေရေသာက္ၿပီးမီးဖိုခန္းထဲကထြက္လာတာလုံးလုံးနဲ႕ ျဖစ္ညွစ္ၿပီးတစ္ကိုယ္လုံးကိုမြလိုက္လို႔ကေတာ့ ဟင္း......ေတြးလက္စအေတြးကိုအဆုံးသတ္ၿပီးေရွ႕မွာႏႈတ္ခမ္းကိုဆူထားကာစိတ္ေကာက္ေၾကာင္းျပေနတဲ့Hyungပုစိကိုဘာျဖစ္ေနေၾကာင္းေမးရဦးမည္။
"Hyungဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္"
"မင္းဒီေန႕႐ုံးမွာဘာလုပ္လဲ"
"႐ုံးမွာအလုပ္လုပ္တာေပါ့ ကုမၸဏီကိုဦးစီးေနရတာဆိုေတာ့လုံးလည္ခ်ာလည္ကိုလိုက္ေနတာပါပဲ"
"လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနတဲ့သူက အတြင္းေရးမႉးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးကိုက်ပါးေပၚကခြက္ေနတဲ့ဟာႀကီးေပၚေအာင္စကားေတြေျပာေနနိုင္ေသးတယ္ေနာ္"
ဟိုက္..ေန႕လည္ကကန္တင္းမွာHyungသ၀န္တိုတက္တဲ့အေၾကာင္းေလးကိုေျပာမိရာက အတြင္းေရးမႉးကလည္းfujioshiအႀကီးစားဆိုေတာ့စိတ္ေကာက္ရင္ဘယ္လိုေခ်ာ့ဘာညာနဲ႕သင္ေနလို႔ သေဘာက်ၿပီးရီမိတာကို႐ုံးလိုက္လာေတာ့ျမင္သြားတာပဲျဖစ္ရမယ္။
"ဘာေတြေတြးေနတာလည္း လိမ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႕ေနာ္"
"မလိမ္ပါဘူးHyungရယ္ သူကfujioshiအႀကီးစားဗ်။က်ေနာ့္ကိုHyungကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားဖို႔။Hyungစိတ္ေကာက္ရင္စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ေခ်ာ့တတ္ဖို႔သင္ေနတာပါ အဲ့တာကိုက်ေနာ္ကရီမိတဲ့အခ်ိန္hyungလာတာနဲ႕တိုးသြားတာပါ"
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆိုဗ်ာ..ဖိနပ္နဲ႕ေပါက္လိုက္တာအားႀကီးနဲ႕နာလိုက္တာဗ်ာ"
"ဟုတ္လား ေဆာတီးအုံဖြအုံဖြ"
"အာဘြားေပးရင္ေပ်ာက္မယ္ထင္တယ္"
"ဟုတ္လား အာဘြား...ေပ်ာက္သြားၿပီလား"
"အင္း"
"ငါကသ၀န္တိုတတ္တာJoonသိတယ္မလား အဲ့ေတာ့စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္မိတာစိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္"
"စိတ္မဆိုးပါဘူး..Hyungေတာင္သ၀န္တိုစရာမလိုဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
"က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့Hyungကလြဲရင္အကုန္မုန့္လက္ေကာက္ႀကီးပဲ"
"ဒါဆိုငါကေကာ"
"Hyungကေဂ်ဒိဳးနပ္ေလ။ အကြင္းခ်င္းေတာ့တူတယ္..ဒါေပမယ့္ေဂ်ဒိဳးနပ္ကခ်ိဳခ်ိဳအိအိေမႊးေမႊးေလး"
"ဟီးဟီး ငါကေဂ်ဒိဳးနပ္ဆိုစားစရာႀကီးေပါ့ေနာ္"
"အင္း အဲ့တာေၾကာင့္အခုအေပၚထပ္လိုက္ခဲ့"
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"ေဂ်းဒိုးနပ္စားမလို႔"
