Acımasız Hayat

2.Bölüm-Hastane Deposu

Yazım hatalarım ve noktalama işaretlerinde hatam varsa affedin.

İyi okumalar...

X: Üzgünüm Emir Bey hastayı kurtaramadık.

Emir: Nasıl kurtaramadık.

X: Geldiğinde çok kan kaybetmişti. İnanın elimizden geleni yaptık. ı

Emir: Defol karşımdan.

Nasıl...

Nasıl...

Nasıl...

Ece ölemezdi hayır bu işte bir şey var. O gidemez. Onu daha yeni bulmuşken nasıl gider. Aklım almıyor her şey bitti mi şimdi o öldü mü? hayır inanamıyorum o gidemez. Ben daha onun yaralarını saracaktım. Onu iyileştirecektim.

Hava almak için dışarıya çıktım. Deli gibi yağmur yağıyordu. Dizlerimin üstüne düştüm ve kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım. Neden dedim. Beni neden bıraktın. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Benim çığlıklarımla yağmurda şiddetini arttırdı. Gökyüzü de ece için ağlıyordu.

Kendimi biraz daha toparlayıp içeriye girdim.

X: Emir Bey hastayı morga aldık.

Emir: Son kez görebilir miyim?

X: Tamam ama sadece 10 dakika kalacaksın.

Adımlarımı morga çevirdim. Önüne geldiğinde durdum. Ve yavaşça kapıyı açtım. İçeri girer girmez eceyi gördüm. Yavaş adımlarla yanına gidip üstündeki örtüyü kaldırdım. Teni çok solgundu. Saçları darmadağın olmuştu. Öylece kıpırdamadan yatıyordu. O gitmişti. Bütün dertlerinden kurtulmuştu. En önemlisi annesi ve babasıyla kavuşuyordu. O yüzden üzülmeyecektim. Beni bırakmıştı ama olsun üzülmeyecektim. Tek hedefim annesi babası ve onun katilini bulmaktı. Yavaşça yaklaşıp alnını öptüm. Saçına dokunup kokladım. Doğruldum ve son kez eceye baktım. Üzerini kapatıp hızlıca dışarıya çıktım. Duvara bir yumruk indirdim.

Kahretmesin. Kız öldü ve ben bir şey yapamadım.

(Eceden)

X: Uyandın mı? Ufaklık.

Ece: Ben neredeyim. En son uçurumdan atmadın mı beni.

X: Evet ama maalesef yaşadın. Plan değiştirmek zorunda kaldım.

Ece: Niye öldürmüyorsun.

X: Bunu sonra öğreneceksin. Şimdi beni iyi dinle yaşadığını kimse bilmiyor. Herkes için ölüsün.

Ece: Ne? Emir de mi ölü biliyor?

X: Herkes ve kimse yaşadığını bilmeyecek. Hastanenin alt deposunda kalacaksın.

Ece: Niye böyle yapıyorsun. Kim istiyor bunları.

X: Zamanı gelince öğreneceksin. Şimdi seni kimse görmeden depoya götürelim.

Yaklaşık 5 dakika sonra depodaydım. Bir yatağın üstünde yatıyordum. Kapı kitliydi. Ne kadar uğraşsam da açamadım. O beni ölü biliyor çok kötü durumda olmalı. Daha sonra kapı açıldı ve içeriye o adam girdi.

X: İyi misin?
Ece: Sence?

X: Onu göstereceğim.

Ece: Tamam

Telefondan bir video açtı. Bu emirdi. Çok kötü bir durumdaydı. Bir dakika o yağmurun altında mı ağlıyordu.

X: Gördün.

Ece: O çok kötü dayanamaz.

X: Dayanacak zamanla unutacak.

Ece: Çok kötüsün. Senin ailen yok mu sevdiğin biri yok mu neden bu kadar kötüsün.