'Belki de' acıtabilirdi bu kesitler sizi. Beni ise acıtmışlardı.
Sadece... duysan, seni de acıtırlar mıydı?
****
YiZhan kurgusudur.
Tamamen kısa bölümlerden oluşacaktır.
Bulutsu bir sisin arasında bir gülümsemeyle aydınlanmış yüzü, arkasından vuran güneş ışığıyla çok daha büyüleyici ve ulaşılamazdı. Daha çocuktu. Şahit olduğum onlarca yıl boyunca hiç değişmeyen gülümseyişi oradaydı işte ve o, çocuktu. Bu sözü birbirimize verdiğimizde ben de çocuktum. Zaten buyüzden birbiriyle birleşmiş serçe parmaklarımıza inanmıştık. Bu sözü tutacağımıza, hem de sonsuzluğa ve ötesine kadar tutacağımıza iki küçük parmağın birbirine sıkıca tutunarak yeteceğine inanmıştık. Çocuktuk. Dünyamız dostluklarla doluydu. Var olduğunu bildiğimiz ve her gece ailemizle beraber akşam haberlerinde izlediğimiz kötülük, biz büyüyene kadar çoktan bitmiş olacaktı zannımızca, çünkü masallarla dolu zihniyetimizde kötüler hiç bir zaman kazanamazdı. Kötüler hep kaybederdi.
Bir gün çok mutlu birer hayatımız olacaktı. Dünyayı gezecektik. Hatta o dünya ile de yetinmeyip uzayı da didik didik edecekti ve ne kadar ısrar ederse etsin ben onunla gitmeyecektim. Çünkü ben karanlıktan korkardım. Aradan yıllar geçmiş olsa da bu hiç değişmemişti ya.
Neler oldu sonradan da bu kadar değiştik bilmiyorum. Zaman sinsi bir tilki gibi hareket etti ve kuyruğu biz fark etmeden hayattaki önceliklerimizi değiştirdi. Gerisi ise domino taşı etkisiyle geldi. Hayallerimiz, umutlarımız ve biz... Her şey sırayla değişti, Fark edemedik. Fark edemedik. Ve biz... Biz sözümüzü tutamadık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
