(devam etmiyor.)
[ 𝐁𝐚𝐫𝐭𝐲 𝐂𝐫𝐨𝐮𝐜𝐡 𝐉𝐫. 𝐟𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧]
Livania van der Sang hayatının hatasını yapar ve ne olduğunu anlamadan kendi esrarengiz bir olayın içinde bulur. Bakalım bununla başa çıkabilecek mi?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hey sen!
Evet, evet, sen...
Her iddiasına varım benden nefret ediyorsun ama benden uzak da duramıyorsun.
Bana imreniyordun, beni kıskanıyordun, benden korkuyordun. Bana hayrandın ve bu yüzden her gece yatağına yattığında benim yerimde uyanmak için dua ediyordun.
Artık kıskanmıyorsun belki de acıyorsun bana. Çünkü bütün oklar beni gösteriyor şimdi ve sen ''İyi ki ben Livania değilmişim.'' diye şükrediyorsun o sefil haline. ''Yazık oldu.'' diyorsun içinden. ''Gencecikti kızcağız cinnet geçirmiş olmalı. Halbuki birini öldürecek birine de benzemiyordu.'' Hatta sesin çıkıyor biraz da, fısıldıyorsun arkamdan. Dikkat et yabancı, ben hakkımda söylenen her şeyi işitirim.
Peki; karşına geçsem, boncuk boncuk olmuş mavi gözlerimi sana dikip ağlasam, iyice abartıp sımsıkı sarılsam sana... Sanki bu dünyada bir tek sen varmışsın gibi hissettirsem ''Ben yapmadım, bir karınca yavrusunu dahi incitmem ben!'' diye haykırsam...
İnanır mısın bana?
Bence inanırsın, inandın bile. Bak şimdiden pamuk gibi oldun.
Çünkü ben seni pamuk ipliğinden şeker mi şeker hayallere alıştırdım. Çünkü sen can yakan gerçekleri istememiştin, benim gerçekte ne düşündüğümü önemsememiştin. Eğer şimdi bana inanıyorsan bu senin suçun.
Gördün mü? Kandırıverdim seni yine.
Tamam hadi itiraf ediyorum, evet bir cinayet işlendi ama bugün değil. O kadın benim ruhumu öldürdü. Zihnimi yaşanmamış anıların mezarlığına çevirdi. Bense bugün sadece tepki gösterdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık tüm ışıklar söndüğüne göre özgürce parlayabilirim.
