HEKİMOĞLU KURGUSU

32(...Terk...)

Merhabalar❤️ Baktım dün fragman atamadım dedim bugün direk bölüm atayım😅 Yukarıya da bölümü yazarken dinlediğim şarkıyı bıraktım belki sizin de hoşunuza gider❤️ İyi okumalar❤️♥️♥️♥️

** Hatadan dolayı yayımlanıp kaldırıldı ve tekrar yayınlandı bilginize

İpek soruyu yeniledi hesap sorarcasına.

İ:Ateş ne katili diyorum sana!

Sesi epey yüksekti.

A:bunu burada konuşmaya gerek yok. İpek hocam...!

İpek alnını kaşıdı sinirle.
Ateş kalkıp hızla odadan çıktı. Orhan da İpekte peşine takıldı.

İ:Durur musun Ateş!? Ateş dedim!(dedi dikkat çekmemeye çalışarak.)

Ateş İpeğin evinin bir nevi kendi yüzünden yandığını bilmesini istemiyordu.

O:dokdor böyle kaçamazsın!

İpek adımlanı hızlandırıp Ateşin kolunu tutup çekti.

İ: Odama gel Ateş! Daha fazla kaçma artık!

Dedi dişlerinin arasından tıslayarak. Önüne geçip odasına yürüdü. Ateş elini ensesinde gezdirdi.

Orhan Ateşin yanında durdu.

O:ah dokdor! İnanamıyorum sana! Kim bilir bize neler söylemedin sen?!

A:sizde ne azarladınız ha!

Deyip Orhanın önüne geçti. Orhan bir of çekerek dua eder gibi yukarı baktı. Arkasından gitti.

............

O:dokdor çok afedersin sen manyak mısın! Peşinde katil vardı ve sen şimdi mi söylüyorsun bunu!

Dedi Orhan eli belinde çevresinde tur atarak.
İpek oturduğu koltukta tek kelime bile etmiyordu. Öfkesi katlanarak büyürken susmayı tercih ediyor gözünü kırpmadan Ateşe bakıyordu.
Onun yerine Orhan devam etti.

O:... Motorun kaza yaptı! Sonra... sonra... Zehirlendin... Bide İpeğin evi yandı! Sizde içerdeyken!... ve sen polise bile gitmedin öyle mi?!İnanılcak gibi değil!

Ateş Orhanın onu azarlar gibi konuşmasına karşın İpeğin ona dikili gözlerine bakıyordu.

O:... ölebilirdin! Ölebilirdiniz!

A:yeter dokdor! Yetti bu azar! Kanlı canlı karşındayım işte!

Dedi kısa bir anlığına İpeğin gözlerinden çektiği gözlerini tekrar ona doğrulttu.

Orhan yorulup oturdu. Sinirden kıpkırmızı olmuştu.

O:... Kanlı canlı karşımdaymış mış bak bak!... İpek bir şey demeyecek misin Allah aşkına!

İpek yutkundu. Sinirden gözlerini kırpıştırıyordu. Elini hızla masaya vurdu.

İ:bir şey demeyeceğim Orhan! Hiç bir şey!...

Ayağa kalktı.

İ:... Madem hepimizin tehlikede olduğunu söylemedi bende bir şey demiyorum!

A:siz tehlikede olmayın diye zaten söylemedim!

Dedi ayağa kalkarak.
İpek güldü sinirle. Etrafına bakındı.

İ:ne güzel korudun sen öyle ya!... Evim yandı evim! İçinde biz vardık!

Ateş elini yüzünde gezdirdi.

A:biliyorum bunun için üzgünüm...

İ:üzgünü müsün!? Üzgünmüş Orhan duyuyor musun!? Ateş Hekimoğlu üzgünmüş!