Drużyna Samobójców

1. Ćwierćwiecze Poskromienia

To było południe. Ludzie w całym Panem stali przed podestami w swoich dystryktach, modląc się, by to nie ich nazwisko zostało wylosowane z kuli. I nie były to zwykłe kule, o nie!  Z okazji 12. Ćwierćwiecza Poskromienia w tegorocznych Głodowych Igrzyskach mieli wziąć udział ci, których przodkowie wyszli z areny cało. Stwarzało więc to duże prawdopodobieństwo bycia wylosowanym, bo wielu ludzi nie znało wszystkich swoich krewnych, a po 300 latach Igrzysk  łatwo zapomnieć, czyj krewny był zwycięzcą.
W Dystrykcie 4., tłumy były ogromne. Wśród tych ludzi stała piękna, młoda dziewczyna o imieniu Fatih Lansive. Miała jasne, związane w kucyk włosy, opalone, umięśnione ciało, wąskie oczy o brązowych tęczówkach, a ubrana była w luźne, białe ubrania.
W przeciwieństwie do innych, ona wiedziała, na czym stoi. Jej prapraprapra... ileś tam razy dziadkiem był Finnick Odair, rebeliant i zwycięski trybut , który zginął podczas powstania. Fatih nigdy nie myślała o nim wiele. Oczywiście nie lubiła Kapitolu, ale nie czuła potrzeby walki. Żyła tak, jak chciała- pracowała na statkach, mieszkała w małym pokoiku w porcie i nigdy nie kwestionowała społeczeństwa, w którym żyje. Nie miała przyjaciół, jej rodzice wypłynęli na morze i nie wrócili (miała 9 lat), nie miała rodzeństwa ani nikogo bliskiego.
Szepty tłumu uciszył głos dobiegający z głośników.
-Panie i panowie, jak dobrze wiecie, dzisiaj obchodzimy 12. Ćwierćwiecze Poskromienia...- dalsza część przemowy Avicii, prowadzącej ceremonii, nie różniła się niczym od tych z poprzednich lat. Fatih szybko przestała uważać i tępo patrzyła się w wysoki gmach Pałacu Sprawiedliwości.
W tej samej chwili miliony ludzi w dwunastu dystryktach słuchało dokładnie takiej samej przemowy.
W Dystrykcie 1, wybrańcem losu okazał się Apolonius Sink, umięśniony mężczyzna około czterdziestki i drobna, dwunastoletnia Ruth Kelsey. Choć przez tłumy w Jedynce przetoczył się pomruk niezadowolenia, nikt się tym zbytnio nie przejął. W końcu dziewczynka jest zawodowcem, da sobie radę.
W Dwójce na scenę wyszedł osiemnastoletni, szczupły, przystojny młodzieniec imieniem Percey  i drobna siedemnastolatka z obłędem w oczach. Nikt, poza jej matką nie zapłakał nad ich losem.
W Trójce trybutami okazali się Cormac Engelsen i Wovey Balck, oboje chuderlawi i wątli. Ani jedna dusza ich nie żałowała.

Nikomu nie było też przykro, gdy Fatih usłyszała, jak Avicia wyczytuje jej nazwisko i zaprasza ją na scenę.

Fatih wiedziałą, że powinna coś czuć. Przerażenie, smutek, niedowierzanie. Ale nie czuła nic. 
„A więc tak to się skończy"- pomyślała.

Po chwili dolączył do niej młody chłopak o szczurowatym wyglądzie, Filius Gooren.

Nadszedł czas na Piąty Dystrykt.

Prowadząca ceremonii zaczęła od kuli z mężczyznami.
- Keith Fanzzolini!
Na scenę wyszedł umięśniony facet w sile wieku. Spojrzał z rezygnacją na wysoką kobietę, obok której jeszcze przed chwilą stał. Odpowiedziała mu takim samym wyrazem twarzy.
-A przedstawicielką kobiet w tegorocznych Igrzyskach Śmierci jest... Latona Miniver!

Nikt jeszcze nie przeczuwał, co się właśnie wydarzyło...

Mieszkańcy Piątki rozejrzeli się wokół siebie, jakby próbowali wyłowić wzrokiem tą dziewczynę.
Nagle ciszę przeszył przenikliwy krzyk
-NIE! NIE ZABIERAJCIE JEJ! NIEEE! WEŹCIE MNIE ZAMIAST JEJ, BŁAGAM!
Wszyscy jak jeden mąż obrócili się, by zobaczyć dwóch Strażników Pokoju szamoczących się z drobną, jasnowłosą kobietą. Jeden z nich wykręcał jej ręce do tyłu, podczas gdy drugi usiłował wyrwać z jej nosidła małe, zielonookie niemowlę. Drobny chłopak, zapewne mąż kobiety, próbował obezwładnić Strażnika. Ten uderzył go w twarz. Nieszczęśliwiec zatoczył się do tyłu i upadł na ziemię. Po chwili szwy nosidła rozerwały się. Strażnik, który próbował wyrwać kobiecie dziecko, podał niemowlę koledze. Na odchodnym uderzył matkę w twarz. Zwaliła się na ziemię obok swojego męża.
Prowadzącą ceremonii zamurowało. Ocknęła się dopiero, gdy Strażnik podał jej niemowlę i wyszeptał do ucha kilka słów. Odchrząknęła i powiedziała drżącym głosem:
-No, to wszystko załatwione. Możecie się rozejść.
W ten oto sposób Latona Miniver, 4-miesięczna dziewczynka, stała się najmłodszą trybutką w historii.