Kırmızı Başlık - Chanlix-

Kırmızı Başlık

Felix arabanın gittiği yollardan karanlık ağaçları seçmeye çalışırken aklında kurduğu planların kendine mi yoksa içindeki şeye mi ait olduğunu bilmiyordu. Ona dönüşmek demek, yabancı, bambaşka bir şey olmak demekti. Değişime uğramak demekti. Asıl mutasyon bu muydu? Çok farklıydı. Bambaşkaydı ve diğerleri gibi gözükmediğine emindi.  Hislerinden bile deli bir cesaret akmaya başlamıştı. Neydi bu tam olarak? Nasıl adlandırmalıydı? Yok etmek için duyulan istek, düşmanının kanının aktığını görmek ve acısını hissetmek istemek... O ne zaman böyle hisler beslemeye başlamıştı. Nefrete dayalı ve çürük kokan... Yoksa eğitilmiş miydi? Kendisini ezen dünyaya ve sisteme karşı ayak diremeye başlaması eğitilme şekli miydi onun? Anlamakta çok zorlanıyordu? Ama kabul ettiği bir şey vardı ki, bu halinden hem deli gibi korkuyor hem de aşırı heyecanlanıyordu. 

İçinde amcasını devirmek, alaşağı etmek için çıldıran bir şeyler vardı. Ona ilk kez karşı geldiğinde hissettiği korkuyla karışık cesaret onu heyecanlandırmıştı. Kilidi kırılmıştı ama yakalanacak diye de deli gibi korkmuştu. Ama kaçabilmişti. Şimdi ayakları üzerinde sağlam bir şekilde durabilirse ve yanındaki bu insanlara güvenebilirse eğer düzen değişebilirdi. Belki de bu sayede kabile halı da düzelirdi. 

Amcası her zaman katı yürekli, katı dilli bir alfaydı. Ona doğrudan bakmak kendi çocukları için bile mümkün olan bir şey değildi. O alfa olduğunda zamanlar düzen değişmiş, yaşlılar meclisi dağıtılarak sadece kendi hükmünün geçtiği bir düzen getirmişti.  Kendi halkına zulmedip zirvedeki yerini kan ve nefret ile sağlamlaştırmıştı. Yüksek binaların, lüks vilların, hızlı arabaların sahibi bir alfaydı. Emrinde binlerce insan vardı. Kimse ona cesaret ederek laf atamazdı. Ama koca adamın gözüne yine de Felix ve onun gibi ezilmek içinin suçunun ne olduğunu bilmediği kişiler çıkartılır. Fazlası mümkünmüş gibi ezilirdi. 

Felix sürekli olarak duyduğu nefret sözleri yüzünden kendinden bile nefret etmeye, kendini sevmemeye başlamıştı. Oysaki sadece bir baş okşanması bile gözlerini yaşartacak kadar mutlu edebilirdi onu. Basitti ki sevgi onun için anahtar idi. Gönlünü tamamen açacak yegane şey...   Başını araba camından çekip araba süren Bang Chan'a çevirdi. Yenilenmiş bir Felix, ona cesur bir şekilde bakabiliyordu. Gözlerini çekmeden, bakışlarını gizlemeden... Bakışlarda ne olursa olsun; saygı, sevgi, hoşlantı ya da kızgınlık.  Hoş tanışalı daha üç gün yeni olmuştu ama ilk güne kıyasla daha cesaretliydi. Siyah saçlı gence bakarken içinin titremesini engelleyemiyordu.  Gözlerini yeniden çekip cama döndü. Gönül işlerinin sırası değildi, eğer ki bu savaştan sağ çıkarsa işte o zaman ilk adımı o atacaktı. 

Chris arabayı belirlenen yere çektiğinde arkasına da abisi park etmişti. Araçlarını park ettikleri  düz araziden yaklaşık iki kilometre sonrası büyük ormana giriyordu. 

'Yani sığınağınız ormanda mı?' diye sordu Felix. Baekhyun bilmiş bir gülümseme ile 

'Neredeyse!' diyerek elini Felix'in omzuna atmıştı. Felix önce omzuna atılan ele sonra elin sahibine döndü. Baekhyun onun bakışları ile

'Tensel teması sevmiyorsan eğer bir an önce kendini alıştır, çünkü kendimi engelleyemiyorum.' dedi. Onun dediğine hepsi güldü. Baekhyun'da engellenemez bir cilve vardı ki kimine dostça geliyordu. Chanyeol'a farklı geldiğine emindiler. Daha çok baştan çıkartıcı. Felix onu tanıdıkça insanda cilvenin ve cazibenin bu kadar fazla olabileceğini düşünmezdi. O cidden ayakta yürüyen bir afetti. Sevimli bir afet... Chanyeol'un Baekhyun'u kavramasını ve çekiştirmesini izledi. Sahibi olan bir afet.  Chanbaek çifti önden giderken hemen arkalarından ilerleyen Chris yan bakışlarla Felix'i süzdü. Az sonra Felix'in şahit olacağı duruma ne tepki vereceğini merak ediyordu. Dahası sonrası için olacaklar vaziyeti belirleyecekti. Bu delici bakışların içindeki kurnaz tilkiye sahip olabilecek miydi? Birden ortadan kaybolan Chanbaek çifti ile  diğeri olduğu yerde kalmıştı. Şaşkın yüzüyle bir kaybolan çiftin olduğu yere bir de Chris'e döndü.