Mafia's Wife

43

Anastasia POV

Σκοτάδι.

Δεν βλέπω τίποτα.

Προχωράω τριγύρω και το μόνο που βλέπω είναι σκοτάδι.

Που είμαι;

Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι το τρομοκρατημένο βλέμμα του Chris και εμένα να του λέω σαγαπω.

Ο Chris...

Που είναι;

Γιατί δεν είναι εδώ μαζί μου;

Ξαφνικά βλέπω μια γυναίκα μπροστά μου.

Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα όταν την αναγνωρίζω.

Α: μαμά;
Ψέλλισα.

Μ: Anastasia μου.

Έτρεξα κοντά της και την αγκάλιασα.

Α: μαμά μου έλειψες παρά πολύ.
Είπα κλαίγοντας.

Μ: και εμένα κοριτσάκι μου. Και εμένα.

Α: που είμαστε;
Ρώτησα αφού σπάσαμε την αγκαλιά.

Μ: δεν έχει σημασία αυτό. Το μόνο που έχει σημασία είναι το ότι πρέπει να γυρίσεις πίσω.

Α: μα μαμά θέλω να μείνω εδώ. Μαζί σου. Μου έχεις λείψει παρά πολύ.
Ψιθύρισα.

Μ: το ξέρω κορίτσι μου αλλά πρέπει να γυρίσεις. Έχεις τόσα άτομα που σε αγαπάνε και περιμένουν να ξυπνήσεις.

Α: έχω να σε δω τόσα χρόνια όμως. Θέλω να κάτσω μαζί σου.
Είπα και άρχισα να κλαίω πάλι.

Μ: αγάπη μου σκέψου τον Christiano. Ο καημένος δεν θα το αντέξει αν πεθάνεις. Σε περίμενε τόσο καιρό. Το να πεθάνεις θα τον καταστρέψει γιατί σαγαπει παρά πολύ. Αν πεθάνεις εσυ θα πεθάνει και ένα κομμάτι του εαυτού του.

Χαμογέλασα στην σκέψη του Chris.

M: σκέψου και την Eva. Είστε αχώριστες από μωρά. Σκέψου πως θα νιώσει όταν μάθει ότι η κολλητή της πέθανε. Σε εμπιστεύεται πιο πολύ από τον καθένα, θα τρελαθεί χωρίς εσένα.

Άρχισα να δακρύζω πάλι.

Μ: σκέψου τον πατέρα σου. Έχασε ήδη την γυναίκα του. Άμα χάσει και την κόρη του θα σκεφτεί ότι δεν θα έχει πλέον λόγο να ζει και πολύ πιθανόν να αυτοκτονήσει.

Οχιοχιοχι.

Μ: σκέψου τον φίλο σου τον Mario. Σε θεωρεί αδελφή του. Θα πέσει σε κατάθλιψη αν πάθεις τίποτα. Το ξέρεις ότι είναι πολύ ευαίσθητος όμως προσπαθεί να είναι δυνατός για τους υπόλοιπους.

Α: μα θα σε αφήσω εδώ μόνη σου;
Ρώτησα ανήσυχη.

Εκείνη μου χαμογέλασε γλυκά.

Μ: γλυκιά μου εγώ είναι μια χαρά. Σας βλέπω από ψιλά και σας προσέχω. Να ξέρεις είμαι παρά πολύ περιφανή για εσένα. Έχεις εξαιρετική σύζυγος, φίλη, κόρη και επαγγελματίας στην δουλειά σου και ας μην είναι η καλύτερη.
Μουρμούρισε το τελευταίο και γέλασα.

Την αγκάλιασα σφιχτά.

Α: σαγαπαω παρά πολύ μαμά.

Μ: και εγώ κόρη μου. Πες και στον μπαμπά σου ότι τον αγαπάω παρά πολύ.
Είπε και εξαφανίστηκε.

Τον νιώθω.

Μπορώ να νιώσω το χέρι του πάνω στο δικό μου.

Μπορώ να νιώσω τα μικρά φιλάκια που μου δίνει.

Μπορώ να ακούσω όσα μου λέει.

Και εγώ σε αγαπάω Chris μου.

Μου λείπει.

Θέλω να ξυπνήσω.

Δεν μπορώ όμως.

Όσα περνάει η ώρα νιώθω ακόμα πιο αδύναμη.

Όσα περνάει η ώρα δυσκολεύομαι να νιώσω το άγγιγμα του.

Φοβάμαι.

Δεν θέλω να τον αφήσω μόνο.

Ούτε εκείνον ούτε τους υπόλοιπους.

Η Eva με παρακαλάει να ξυπνήσω.

Το ίδιο και ο Mario. Όσο και αν προσπαθεί να είναι δυνατός το ξέρω ότι όταν οι άλλοι δεν είναι μπροστά κλαίει μόνος του.

Ακούω τον μπαμπά μου να κλαίει δίπλα μου αθόρυβα κάθε φορά που είναι στο δωμάτιο.

Δεν θέλω να τους αφήσω πίσω.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι όμως.

Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ. 

Πονάω.

Δεν μπορώ άλλο.

Θα τα παρατήσω.
~~~~