TAKİP

Bölüm 2

Mert gözlerini fal taşı gibi açmış bana bakıyordu.Yüzündeki panik halini daha önce hiç görmemiştim.Ne diyeceğini bilmiyormuş gibi duruyordu.Haklı idi zaten.Suyundan bir yudum aldı,boğazını temizledi ve konuşmaya başladı ;

- Böyle olacağını az çok tahmin ediyordum zaten.Ben ne diyeceğimi bilmiyorum.Sen ne düşünüyorsun ?

+Hayallerimde o bebeğe yer yok Mert... Bir hata yaptık,sonuçta genciz.Herkes hata yapabilir.Belki de sadece kendimi kandırıyorumdur.Imm..Bilmiyorum 

Elini bardaktan çekip elimin üstüne koydu ve o içimi rahatlatan sesiyle konuşmaya başladı;

- Sen nasıl istersen öyle olsun.Ben senin her zaman arkandayım.Bunu unutma tamam mı ?

Evet anlamında başımı salladım ve sokakta yürüyen çiftlere baktım.Yağmurun altında yürüyorlardı.Mutluydular.Bizde şuan öyle olabilirdik.Hiçbir sorunumuz olmadan sıradan sevgililer gibi yağmurda yürüyebilirdik.Düşüncelerim arasında kaybolmuşken Mert'in telefonu çaldı.Kısa bir konuşmadan sonra telefonu kapattı.Merak etmiştim doğrusu,kim aramıştı acaba ? Merak ettiğimi anlamış olacak ki açıklama gereğinde bulundu.

-Arayan annem .

O öyle diyince annemi düşündüm.Ona hâla söylememiştim.Acaba söylemeli miydim? Peki bunu nasıl yapıcaktım? Tüm imkansızlıklar içinde beni okutmaya çalışan anneme bunu yapamazdım.Bu benim için çok ağır bir hayat tecrübesi olacaktı.Gözlerim dolmuştu.Bu yaşananlar duygularımı altüst etmişti.

-''Üzülme , herşeyin bir çaresi vardır.'' dedi ve hesabı ödemek için kalktı.Bende montumu ve çantamı alarak cafeden çıktım.Mert'te hesabı ödeyip yanıma gelmişti.

-Birkaç gün düşünüp ne yapacağımıza karar verelim.

+Tamam,gidelim mi ?

Motora bindik ve eve doğru yola çıktık...

-------------------------------------------

Çantamda anahtarımı ararken annem kapıyı açtı.Tüm sevecenliğiyle karşımda duruyordu.

-Hoşgeldinnn tatlımmm !

+Hoşbulduk

Sesim o kadar ince ve titrek çıkmıştı ki annem ;

- Emel hasta mısın ?

Tüm bu olan olayları ona anlatıp rahatlamak,sabaha kadar dizinde ağlayıp,şevkatinde huzur bulmak istiyordum.Ama annemi bu kadar üzmeyi göze alamazdım.

+Sadece biraz yorgunum , odama gidip uyumak istiyorum.

-Tamam canım yemek hazır olunca çağırırım.

Koşar ayak odama gittim.Şöyle rahat bir şeyler giymek istiyordum.Çekmeceyi açıp pijamalarımı aldım.Yatağa uzandım.Başım ağrıyordu.Uyuyakalmışım.

--------------------------------

- Emellllllllll !! Kalk hadi yemek hazır

Annemin sesiyle uyandım.Başım ağrıyordu.Saçımı öylesine toplayarak mutfağa gittim.Annem mantı yapmıştı.En sevdiğim yemek ^_^ Annemle karşılıklı oturarak yemeğe başladım.Suskunluğum hala devam ediyordu.Balkondan gelen yaz rüzgarı içimi ferahlatıyordu.Annem ağzındaki mantığı bitirir bitirmez;

-Bodrumdaki kuzenin Leyla sen uyuken aradı.Seninle konuşmak istiyormuş.

Birden kafamda şimşekler çaktı.

+Tamam anne yemeği bitirdikten sonra ararım.

Yemeği hızlı hızlı yemeğe başladım.Kolamı bir dkişte içip ''ellerine sağlık anne'' dedikten sonra odama geçtim.Benden dört yaş büyük olan teyzemin kızı kuzenim Leyla,Bodrum'da hemşirelik yapıyor ve yalnız yaşıyordu.Bu sırrı onunla paylaşmalı mıydım ? O kadar ağır geliyordu ki altında ezildiğimi hissediyordum.Belki de aileden biriyle bunu paylaşmak iyi bir fikir değildi.Büyük bir kararsızlıkla telefon elimde bekliyordum.

Sizce Emel annesine sırrı söylemeli mi ?

Peki Emel Leyla'nın yanına Bodru'ma gitmeli mi ? :) Lütfen düşüncelerinizi yazın benim için çok önemliler :)) Multimedia'da ki Mert :)  Vote vermeyide unutmayınn ^_^