SNOWMAN ፧ MINSUNG

snowman⁴

"Kim sevgilisini görmeye gelmiş hm?"

Minho arkasından gelen sesle o tarafa döndü karşısında Junhong'u görmeyi beklemiyordu.

"Hey biri ile mi konuşuyordun"

Elindeki telefonu hızla arkasına sakladı Minho,
"H-hayır s-sen neden geldin"

"Kuru kuru teşekkür olmaz deyip görmeye gelmiştim" Minho'nun garip hallerinde şüphelenmeye başlamıştı Junhong, yatağında oturan sevgilisinin yanına oturuken Minho'yu inceliyordu kızarmaya başlamıştı.

"Ne saklıyorsun Minho?"
"H-hiç bir şey saklamıyorum"

Junhong biraz daha sevgilisinin üstüne gitti,
"Benden mi korkuyorsun?"

Minho hızla ellerini salladı,
"

Hayır hayır gerçekten bir şey yok Hong"

Junhong Minho'yu yatak ile kendisi arasında biraz daha sıkıştırıp sevgilisinin telefonunu aldı.
"Bakalım ne saklıyor- MINHO BU KİM?!"

"H-hong düşündüğün g-gibi değ-ğil"
Junhong sinirle yataktan kalktı, bir elini pembe saç tutamlarında gezdirirken diğer eli ile telefonu sıkıyordu.

"NE DEMEK DÜŞÜNDÜĞÜN GİBİ DEĞİL! BEN SENİ GÖRMEK İÇİN YURDA KADAR GELİYORUM SEN BURADA BAŞKALARI İLE FİNGİRDEŞİYORSUN!"

"Sandığın gibi değil, öyle deme lütfen ben gerçekten öyle bir şey yapmadım"

Junhong sinirle elindeki telefonu yere fırlattı, üç parçaya ayrılan telefonun kapağı Minho'nun ayağına çarptı. Ayağına çarpan sert kapağın acısıyla kısık bir sesle inledi Minho.

"SENİN DE DİĞERLERİ GİBİ OROSPU OLDUĞUNU BİLMİYORDUM MİNHO! SENI İYİ BİRİ SANMIŞTIM YANILMIŞIM"

Junhong'un aşağılayıcı sözleri ile göz yaşlarını daha fazla tutamamıştı Minho, oysa o hiçbir şey yapmamıştı. Junghong ona öfkesini kusarken o sessizce ağlıyordu. Biliyordu konuşmasının bir işe yaramayacağını.

Esip gürledikten sonra çekip gitmişti Junghong, Minho yeniden yalnız kaldığında kendini daha fazla sıkma zahmetinde bulunmadı. Omuzları sarılırken hıçkıra hıçkıra ağladı.

Okuduğunuz en saçma düz yazı olabilir ama elden çare gelmiyor.

05.4x2