kim taehyung, erkek arkadaşı jeon jeongguk'un beş yıllık ilişkilerini bitirmesinin ardından oldukça üzgündü ve iki yıllık ayrılığın ardından gelen mesaj, onu oldukça sinirlendirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kırıktım, kalp çekişmede. düzeltmeyeceğim, ağlamayı tercih ederim. kayboldum, sonra bulundum ama aşkın içinde olmak bir işkence. etrafta olmanı seviyorum ama gidince kahrolusuca nefret ediyorum.
xxxtentacion, sad!
•
Oturduğu sandalyede rahatsız bir şekilde oturan Taehyung, elinde tuttuğu kalemi parmakları arasında çevirirken önünde duran dosyada gezdirdi gözlerini. Sanhyuk karşısındaki sandalyeye oturdu, karton bardaktaki kahve ve sıcak çikolatayı bıraktı önüne. Koku midesini bulandırdı, kahveden gerçekten nefret ediyordu.
Dosyanın bazı yerlerinin altını çizerken "İyi misin?" diye sordu Sanhyuk, başını kaldırarak ona bakarken sıcak çikolatasından büyük bir yudum aldı. "Bilmiyorum hyung, kendimi tuhaf hissediyorum." Yaptığı itiraf sayılmazdı fakat kendini iyi hissetmiyordu. "Eskisi gibi hissetmiyorum hyung, önceden kendimi hep avukatlığı sevdiğime inandırmıştım ama sadece kendimi kandırıyormuşum." Sanhyuk onun elini tutarak destek vermek için sıktı, "İyi olduğunu bilmek istiyorum." dedi, gülümsemeye çabaladı Taehyung ama başaramadı.
Jeongguk yeniden hayatına girdiğinden beri öğrendiği gerçekler onu üzüyor olsa da yeniden yaşadığını hissediyordu, küçük sevgilisi her zaman için onun hayatının başrolündeki insandı. Onu kırdığını biliyordu, birçoğunun elinde olmadan gerçekleşmesi gerçeği değiştirmiyordu, onu kırmıştı ve toparlamak istiyordu.
Sanhyuk ile içeceklerini bitirmenin ardından dosyaları evrak çantasına yerleştirdi, trençkotunu eline alarak kafeden çıktılarında Sanhyuk büroya gitmeden önce işi olduğunu söyleyerek onu yolun yarısında yalnız bıraktı.
Koluna astığı çantası ile yürürken birden arkadan ona birinin sarılması ile çığlık attı, kolları tutarak kurtulmak isterken duyduğu kahkaha ile kaldı, Jeongguk'un içten gülmesini duymayalı uzun zaman olmuştu. Kolları arasında döndüğünde Jeongguk'un gülümseyen yüzü ile karşılaştı, onu bu şekilde görmek hoşuna gidiyordu.
Çok güzel görünüyordu.
Siyah saçları içinde, üzerinde ekose gömleği vardı ve siyah tişörtünü dizlerinde yırtıkları olan kot pantolonunun içine sokmuştu. Sırt çantasını koluna asmıştı, Taehyung dayanamadı, kollarını onun beline dolayarak sıkı bir şekilde sarıldı ona. Jeongguk'un kolları boynuna dolandı, yolun ortasında sıkı bir şekilde sarılıyorlardı birbirlerine.
"Gelmişsin."
İçinde tutamadığı bir neşe ile söylediğinde "Evet." dedi Jeongguk, "Geldim." Taehyung ona sarıldı tekrar, "Dedim ki bu çocuk beni görmeden asla vazgeçmez oradan, ben gelip halledeyim dedim!" Jeongguk neşe ile söylediğinde kıkırdadı Taehyung yeniden, onunla böyle olmayı seviyordu, Jeongguk gülümsediğinde bu çok hoşuna gidiyordu.
