THE FIRE FIST ( Η φλεγόμενη γροθιά )

CHAPTER 3 ( THE POWERS THAT CONSUME US) ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕΎΟΥΝ

Μετά από εκείνη την ημέρα , την ημέρα 0 , άρχισε η αληθινή περιπέτεια του φίλου μας James . Πέρασαν μέρες και μέρες και έκανε έρευνες και σκεφτόταν , είχε κλειστεί στον εαυτό του αλλά με διαφορετικό τρόπο . Αυτήν την φορά ήταν πιο αλλαγμένος και ώριμος . Η Linda ανησυχούσε για τις σκέψεις του . Πίστευε πως θα χανόταν μέσα στις σκέψεις του .
Και δυστυχώς είχε δίκιο ... Με το πέρασμα του χρόνου , ο James έγινε πιο νευρικός , απόμακρος και αρχισε να ξεκόβει την παρέα με την Linda . Πέρασαν 2 εβδομάδες ώσπου η Linda πήγε να του μιλήσει αποφασισμένη !! Του εξήγησε πως πρέπει να συνέλθει επιτέλους και να θυμηθεί ποιος είναι . Μετά από ώρα συζήτησης τον έπεισε να συνέλθει . Εκείνος τότε κατάλαβε πως μαζι με την φίλη του μπορεί να σκεφτεί πιο εύκολα την λύση . Και τελικά βρήκε την λύση . Η λύση ήταν η αγάπη και η συγκέντρωση του ίδιου με τον κόσμο . Τότε άρχισε ένας μεγάλος σεισμός . Έπειτα ανήλθε στους ουρανούς ένα μεγάλο και κατακόκκινο φως . Μετά κατάλαβε ο James πως έκανε ένα μεγάλο λάθος . Πως ίσως τον κορόιδεψαν και με αυτό γίνει ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος . Φοβήθηκε μήπως κάνει κακό σε κόσμο . Το κόκκινο φως απορροφήθηκε σε δευτερόλεπτα από το σώμα του James και έγινε μια μεγάλη έκρηξη !! Μετά ο James χωρίς να είναι πια ο εαυτός του και κυριευμένος από την δύναμη του πέταξε ως την άκρη της ατμόσφαιρας και τους παρέδωσε ένα μύνημα . Πως η αρχή του τέλους μόλις ξεκίνησε και δήλωσε το όνομα του ως .... Ο FIREFIST ! Ο κόσμος πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο με φυσικές καταστροφές όπως σεισμούς, λοιμούς , εκρήξεις ηφαιστείων και η Linda έμεινε μόνη της φοβισμένη όχι για τις καταστροφές αλλά για τον αγαπημένο της φίλο που παγιδεύτηκε μέσα στην ψυχή ενός θεού . Τα πράγματα σιγά σιγά ησύχασαν και με το πέρασμα του χρόνου είχε πλέον χαθεί και ξεχαστεί αυτός ο άνθρωπος από όλους εκτός την Linda .
**Η ιστορία πως ο Jameς κατάφερε να κυριαρχήσει και να ελέγξει τις δυνάμεις του έρχεται σύντομα (firefist prequel 1) **
Εκείνη τον θυμόταν κάθε στιγμή ! Μια στιγμή έγινε το αναπόφευκτο, αυτό που περίμενε η Linda. Η αύξηση του ξεχασμένου θρύλου. Αυτή την φορά όμως χωρίς καταστροφές και εκρήξεις . Ήρθε ήρεμα. Φαίνεται πως είχε καταφέρει ο James να κυριαρχήσει στο σώμα του . Πρώτη του επίσκεψη ήταν το σπίτι της Linda. Εκεί πήγε και μόλις την είδε θυμήθηκε τις καλές του αναμνήσεις . Συγκινήθηκε και στεναχωρήθηκε που την άφησε μόνη της τόσο καιρό . Μετά από λίγο τον αντίκρυσε και έτρεξε στην αγκαλιά του παλιού της και ώριμου πλέον φίλου της. Αφού της εξήγησε όλα για την δύναμη  *vis ignium* ( δύναμη της φωτιάς στα λατινικά ) συζήτησαν για πως θα έσωζαν την πόλη από την καταστροφή . Η συμμορία που πίστευαν τα παιδιά πώς είχε τερματίσει , σχεδίαζε κάτι μεγάλο , την κυριαρχία της πόλης . Προσπάθησε να της εξηγήσει πώς απέκτησε τις δυνάμεις του . Πως υπήρχαν άπειρες δυνάμεις που δρουν ανάλογα με κάθε στοιχείο της φύσης και πως απαιτούσε αυτοσυγκέντρωση και υπομονή , αγάπη, πειθαρχεία και έλεγχο του σώματος αλλά και της Γης . Έπειτα με όποιο στοιχείο είσαι πιο εξοικειωμένος , θα είσαι πια ο βασικός έλεγχος εκείνου του στοιχείου . Προσπάθησε να την εκπαιδεύσει , και μετά από δύο χρόνια δεν κατάφερε τελικά να την μάθει την δύναμη vis ignium . Μετά από την αναποτελεσματική προσπάθεια, άρχισαν την μάχη εναντίον της συμμορίας που πλέον έμαθαν το όνομα τους , fons tenebris(πηγή του σκότους).
Αρχικά πήγε να σαμποτάρει τα κεντρικά εργοστάσια όπλων της συμμορίας . Αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του , γιατί όσοι λίγοι τον γνωρίζουν ως θεϊκό άνθρωπο , τόσο το καλύτερο . Έβαλε παγίδες παντού και πέφτοντας πάνω σ' αυτές , κατέστρεψαν την ίδια τους την ομάδα . Αυτό έκανε σε όλα τους τα κεντρικά με αποτέλεσμα να μην έχουν τον πλήρη έλεγχο της συμμορίας . Τότε δεν χρειαζόταν πια να κινείται γρήγορα γιατί είχε πάρει την μικρή του νίκη . Δεν έπρεπε όμως να σταματήσει τον πόλεμο . Ενώ παρακολουθούσε το τελευταίο τους κεντρικό , αντίκρισε ένα ενεργειακό πεδίο που σε τηλεμεταφέρει σε ένα άγνωστο μέρος . Είχε μεγάλη απορία γιατί με τόσα που έζησε σε εκείνα τα σύμπαντα , ποτέ δεν είδε κάτι τέτοιο. Για αυτό και έτρεξε προς την πύλη. Μόλις μπήκε , ξαφνικά ,όλα τελείωσαν , ήταν όλα κενά , ένα άγνωστο και άδειο κενό , που ποτέ κανείς δεν έχει καταλάβει ή ακόμη και ασχοληθεί με αυτό το μέρος . Εκεί δεν είχες ούτε έγνοιες ούτε στεναχώριες , ούτε τίποτε . Ένιωθες ένα παράξενο άδειο συναίσθημα μεταξύ λύπης , χαράς και βαρεμάρας . Ένιωθες γεμάτος και ταυτόχρονα άδειος . Ποτέ κανένας δεν κατάλαβε τι έγινε εκεί .... .....  
Τέλος ....