Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Telefonunda çalan 'Need You Still' şarkısını ezbere biliyorum. Eskiden bizim şarkımızdı, hala bizim şarkımız, sanırım.
Şarkı zevklerimiz aynı olduğundan çoğu zaman aynı kulaklıkla şarkı dinliyorduk, bana yeni keşfettiğin şarkıları gösterirdin ve ben de bana dinlettiğin güzel şarkılara nasıl daha önce rastlamadığımı sorgulardım.
Koltukta uyukluyorsun, televizyonda romantik olduğunu düşündüğüm bir film açılı. Elimde yarım saat önce yaptığımız kurabiyelerle yanına geliyorum ve bir süre seni izliyorum.
Gözlerin kapalıyken de güzelsin ama ben açık hallerini daha çok seviyorum.
Yakın zamanda kuzey ışıklarını izlemeye gitmeliyiz, Jennie. Bu da hayallerimiz arasındaydı ama acelesi yok, önümüzde koskoca 8 yıl var.
Yüzüne doğru eğiliyorum ve yanağına küçük bir öpücük bırakıyorum, huysuzca kıpırdanıyorsun. Burada bizi kimse bulamaz, Jennie. Gerçek hayattan çok uzağız ve yalnızca ikimiz varız.
Masanın üzerine bıraktığım tabaktan bir kurabiye alıyorum ve burnuna yaklaştırıyorum. Yaptığımız kurabiyeler gerçekten güzel kokuyor.
Gözlerini aralıyorsun ve uykulu uykulu etrafına bakınıyorsun. Elimde kurabiyeyi gördüğünde heyecanla ağzını açıyorsun, dudaklarım kıvrılırken kurabiyeyi ağzına yaklaştırıyorum ve bir ısırık almana izin veriyorum.
"Aşçı mı olsak biz? Daha önce hiç bu kadar güzel kurabiye yemedim." diyorsun ve iştahla bir ısırık daha alıyorsun. Ardından tabaktan bir kurabiye de sen alıyorsun ve bana doğru uzatıyorsun. "Tadına baksana, bana hak vereceksin."
Uzattığın kurabiyeden bir ısırık alıyorum, gerçekten dediğin kadar var. "Yuh Jennie, nasıl bu kadar güzel oldu tadı? Ekstra bir şey de yapmadık." diyorum hayretle.
Dişlerinin göstererek gülüyor ve omuzlarını silkiyor. "Eh, ikimizin de payı var. Güzel olmasına şaşırmadım ama bu kadar da güzel beklemiyordum." Elimdeki kurabiyeye uzanıp büyük bir ısırık alıyorsun ve yanakların şişiyor.
Dışarıdaki dünyada birbirinden farklı dertleri olan insanlar telaşla etrafta koşuştururken, biz kendimizi tamamen onlardan soyutluyoruz, Jennie.
Tekrar 17 yaşına dönüyoruz. Tek derdimiz yaptığımız kurabiyeler hakkında konuşmak. Bunu tekrar etmeliyiz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
