Bring me to life

Bölüm 3 Final: Saat 00:00

Patlama sesleri. Çatıda bir adam. Atlıyorum aşağıya, tutuyor.

Soğukluğu hissettmiyorum içimdeki sadece onun elindeki soğukluğu hissediyorum. Yüzüne bakıyorum beni tutan yakalayan adamın. Saat 24:58

Yeşil gözleri zümrüt rengi sinsice parlayor, gece karası saçları gözlerinin önüne geliyor, teni sanki ölüme yakın, hasta gibi renksiz bembeyaz. Teni pürüzsüz. O- o- o

O çok güzel.

Dünyadan olamaz. Hayır kesinlikle dünyadan değil.

Beni yavaşça yukarıya doğru çekiyor.
Çatıyla ayaklarım buluştuğunda bırakıyor. O anki şaşkınlıkla adama teşekkür sıralıyorum.

"Teşekkür ederim Loki."

Loki? Birden ağzımdan çıkmıştı. Loki diye birini tanımıyorum. Zihnim allak bullak. Loki de kim? Karşımdaki adam eğer Loki ise ismini nasıl biliyorum? Cevapsız sorular. Zihnimde dolanıyor içimi içimi yiyor.

"Rica ederim Adriana."

Loki den:

Adriana? Karşımdaki Midgardlıyı niye düşmekten kurtardım? Çünkü düşmüştüm ben, üvey ailemin beni sevmemesi, halk tarafından canavar olarak görünmem, ve gerçek ailemi annemi asla görememem bunu yaptırmıştı:

"Yapabilirdim baba! Yapabilirdim! Senin için! Hepimiz için!"

"Hayır Loki"

Hayır Loki demesi...

Hiç bir zaman benim fikirlerime saygı duymadı ki! Thor bir şey istese tamam oğulcuğum tavırları, ben Thorla aynı şeyi istesem bile Hayır Loki bu çok tehlikeli tavırları. Nefret ediyorum herkesten! Her şeyden!

Ama bu kız Adriana...

Zihnini okumadığım halde ismini bildiğim kız. Onu kurtarmak boynumun borcu gibi hissetmiştim. Onu kurtarmazsam her şeyin yok olacağı. Belki o kaderimde vardı. İsmi kalbime kazınmıştı belki bu sebepten. O da benim ismimi biliyordu. Bu ne demek böyle onun eli elime değince bir şey hissettim sanki- sanki- sanki-

Sanki çocukluğumdan beri beni takip eden o karanlık yok olmuştu. Sanki artık gerçeğin farkına varıyordum. Sanki kötülük karanlık ruhumu terk ediyor.

Adriana dan:

Onun nefesi dışında hiç bir soğukluk hissetmiyorum. O tarifsiz acıyı ruhumda hissetmiyorum. Çok garip bir duygu özgürüm. Özgürlük nasıl sanki- sanki- sanki-

Sanki birisi Karanlıkta ki Fısıltılarımı duymuş. Komadan kurtulmuşsum. Özgürüm. Ama belki bu duygular gerçek değil belki de sadece hayal ve saat 23:59.

"Niye tuttun beni Loki!"

Bağırıyorum koşuyorum atlamak için Loki beni belimden yakalıyor. Sarkılıyorum yukarıdan. Debeleniyorum düşmek için ama çok kuvvetli.

"Zaman tükeniyor salak! 1 dakikadan önce ölmüş olmazsam ne olur sen biliyor musun!"

Loki cevap vermedi. Sinir bozucu sessizliği beni deli ediyordu. Beni fırlattı kenardan çok uzak bir yere. Ama düşüşüm hiç acıtmamış. Aksine kuş tüyü bir yatağa atlamış gibi hissettirmişti. Ama kaybedecek zamanım yok diğer kenara doğru koşuyorum. Önüme Loki geçiyor. Nasıl? Arkama bakıyorum Loki el sallıyor önüme bakıyorum Loki düşmemi engellemek için önümde duruyor. Loki'yi itiyorum tam atlayacak ken

Tik tak tik tak tik.

Tik takların önüne bir nokta geliyor.

Saat 00:00...