Hayatımdaki Gizli defterim

Gün-5

Bugün herzamankinden erken kalktım , ve ilk olarak Jen'i aradım daha sonrada Ashley'i hepimiz anlaşmalı olarak okula gitmeyip planlarımızı uygulayacaktık. Tam iki plan kurmuştuk.
Ilk plan:
Annemden erken kalkıp annemi gizlice takip edip iş yerini belirleyecektik.
Ikinci plan:
Jen'lerin evine gidip Bayan Margerite ile konuşacaktık.
Planlarımızı
uygulamak üzere yola koyulmuştuk . İlk olarak herzamanki yerde buluşmuştuk . Annem ilk olarak bir otobüse binmişti! Ardından bizde bindik ve bilindik Mauna Caddesi'ne gelmiştik bir ara bizi az kalsın farkediyordu,çok korkmuştuk ucuz atlattık!!!.Girdiği uzun bir binaydı, Mavi pencereleri vardı ve oldukça hiddetli,eskimiş bir binaydı.İçeri girmemiz imkansızdı , zaten girmeyecektikte muhtemelen annem sekreter olarak çalışıyordu. Aklıma binanın üzerine asılmış telefon numarası gelmişti,tabii ya annem eğer sekreter olarak çalışıyorsa bu telefonuda o açacaktır. Hemen telefon numarasını not aldık. Artık adreside tespit etmiştik , sadece arka sokakta bulunan otobüse binmem yeterli olacaktı.Bir diyer stratejim şu olacaktı:
Artık anneme neredeydin diye sormayacaktım.Bu işin peşini bırakmış ve bu olayı unutmuş gibi davranıp onu şaşırtacaktım, böylece rahat davranacaktı ve Buda bizim işimizi kolaylaştıracaktı . Annemi bu işten mutlaka vazgeçirmeliydik.Ve akşam olmuştu hava kararmıştı . Ashley ve ben bayan Margeritelere gitmiştik. Konuşmak için ben söze girişmiştim
-"Bayan Margerite buraya sizinle önemli bir konu konuşmak için geldik. Isterseniz hemen başlayayım çünkü Vakit az, belki Jennifer size anlatmıştır,ailem içinde bir takım sorunlar yüzünden evde kalmak istemiyorum ...." Diye cümlemi tam tamamlayacaktımki bayan Margerite sözümü kesip devreye girdi
-"Kateline canım bu olaylardan bahsetmene gerek yok hepsinden haberdarım, ve bir ev tutmak istiyorsunuz üç arkadaş fakat henüz çok küçüksünüz , koskoca bir evin sorumluluğunu üstlenemezsiniz."
-"Bayan Margerite lütfen hayallerimizi yıkmayın , böylesi daha iyi olucak yalvarırım." Dedi Ashley, ve bunun üzerine Bayan Margerite acıyan gözlerle bize bakarak şu cümleyi kurdu:
-"Peki ama sadece bir hafta deniyeceksiniz zaten sizde ne kadar zor olduğunu anlayıp vazgeçeceksiniz"
Hepimiz birden çığlık atıp Bayan Margerite'nin boynuna atladık ve mutluluk içinde evimize döndük ve bu nedenle çok mutluyum tabiki annemin iş konusunu saymazsak herneyse bakalım yarın ne gibi zorluklar ve sıkıntılar yaşayacağım...