Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Soluk, buna karşıt olarak fazlasıyla rahatsız edici ışıkların altında görebildikleri kadarıyla gözlerini gezdirdi,Christopher. Her birinin üstünde; anadan doğma şekilde salonun ortasında duran kadınlar odanın her bir köşesine çuvallardaki kestaneleri yaymaya başlamışlar, bunu izleyen orta yaşlı adamlar ise ağızlarının sularını akıtmaktaydı.
Masanın üzerinde duran şamdanları yere bırakan kadınlar hiç beklemeden dizleri arasına aldıktan sonra yerlere dağıttıkları kestaneleri birer birer toplamaya başlamışlardı. Bunu oldukça garip buluyordu Christopher; yani çırılçıplak bir kadının dizleri arasında bir Şamdan bulunup yerden kestane toplaması ne kadar etkileyici olabilirdi ki?
Babası bu kadınları izleyip elleriyle onlara tezahürat yapıyor, masada oturan adamlar daha doğrusu kendine sahip çıkamayan adamlar kadınlara yaklaşıp olmadık hareketlerde bulunuyorlardı.
Fakat bu gösterinin asıl amacı dikkati dağıtmaktı.
Felix bundan en büyük yararı alacak kişiydi, gösteri başladığından beri Christopher'a dikkatlice inceliyor; kafasında onu bu salondan nasıl çıkartacağını düşünüyordu.
Gösterinin bitmesi gerekiyordu; ona bir adım atmak için, onu bir şeylere zorlamak için... Karmaşanın başlaması gerekiyordu ve bu karmaşa için aslında çok fazla zaman da yoktu.
Odada ani ani bir ses yükseldi, gösteri yapan kadınlardan birisine sarkıntılık yapan orta yaşlı adam yere düşmüş ve kadını aşağılamaya başlamıştı.
Christopher buna gelmezdi, bunu hazmedemez ve boyun eğmezdi. Direkt olarak kadının yanına gitti. Kadını kolundan tutup kaldıracağız zaman, sağ kolunun çekilmesi ile o tarafa doğru baktı.
Maskesinin altında gülümseyen Felix onun üzerinde dehşet verici bir his uyandırmıştı.
Siz de görseydiniz böyle hissederdiniz, çünkü karşısındaki bu adam, az önce öpüştüğü çocuk değildi. Bu çocuk tamamen tehlikeli, tamamen ne ne yapacağı belli olmayan psikopat bir korsana benziyordu.
Evet bilirsiniz, denizlerde yağmacılık yapan, diğer kraliyet gemilerini soyan korsan çeteleri vardır, işte Felix tam olarak böyle bir korsana benziyordu.
Suratındaki belirgin elmacık kemikleri, burnun üzerinden başlayan ve elmacık kemiklerine doğru yayılmış çilleri, buna karşıt olarak kararmış gözleri ile ona bakıyordu.
Şu an yanlızca dehşete düşmüş gibi hissediyordu Christopher.
Benimle gel dedi ve ardından ekledi benimle gelmelisin, artık sana verdiğim süre doldu! Şu an bu karmaşada benimle beraber gelmezsen, ömrünün sonuna kadar bu adama hizmetkarlık edip kendini kullandırtmaktan başka hiçbir şey yapmayacaksın! Gel benimle! Gel benimle, gelirsen, gerçekten mutlu olacaksın!
İçinden çıkamayacak bir durumdaymış gibi hissetti.
Buradan kaçmayı ömrünün ilk zamanlarından beri istiyordu.
Buraya ait değildi, babası sandığı adam aslında babası değildi. Asıl annesi o kadın değildi.
Tamamen sömürge için gidilen bir ülkede kaçırılan ve ailesinden kopartılan bir çocuktu.
Kabul etti, elinden tutmasına izin verdi Christopher ve ayağa kalkmış adamların arasından farkedilmemeye çalışarak sarışın ile salondan ayrıldılar.
Şu an çıkabilecekleri tek kapı ana giriş kapısıydı, orada hizmetliler yoktu. Hizmetlilerin tümü şu an mutfakta bir sonraki ikramı hazırlıyorlardı.
Benim seni yönlendirme me izin ver, bu konağı senden daha iyi biliyorum.
Oldukça sessiz adımlar atmaya çalışıyorlardı, özellikle Felix görülmemeye çalışıyordu. Çünkü görülürse beraberinde onu da sürükleyerek ikisinin ölüm sebebi olacaktı.
Kim etkilendiği adamı kaybetmek isterdi ki?
Çok temkinli davrandı ve yolu gösteren Christopher'ın beş on adım gerisinde durarak, takip etti onu. Uzun bir koridordan geçtiler.
Bu koridorun duvarlarında çeşitli yağlı boya tabloları bulunuyordu. Hey o tablolar senin elinden çıktı? diye sordu ardından Eğer sen yaptıysan aslında ne kadar baskı altında olursan ol çok yetenekli olduğunu ve özgürlüğünü bulmaya çalışan başıboş bir koyun gibi olduğunu kabul et diyiverdi bir çırpıda.
Ufak kıkırtılar eşliğinde koridordan yürümeye devam ettiler, başlarına gelecek felaketlerden haberleri yok iken.
..
Her şeyden önce uzunca bir süre ar verdiğimin farkındayım. Bu gün işten saat 11'de çıktım ve anca kendime gelebildim.
Bölümler kırk yılda bir gelecek, bu şekilde. Bu kısmı telefonumda defalarca yazdım fakat beğenmedim ve ilk yazdığım taslağı paylaştım.
