the only expection ©prettyhemmings

une

Zondagen leken zichzelf te herhalen elke week. Niet dat het me veel boeide; het is al zo zolang ik het het kan herinneren en het had niet veel nut te discusiëren over deze situatie. Soms vraag ik het me af of het raar is om 17 te zijn en nog steeds alles te doen wat mijn ouders me vragen zoals iedereen denkt, maar het was een gewoonte voor mij.

Zondagen bestonden vooral uit opstaan om 7 uur 's morgens, wanneer alle andere tieners last hebben van een kater, en een kop koffie drinken voordat ik naar de kerk ga. Dit is voor de meeste ouderwets, zelfs voor mij, maar het is zoals mijn ouders het doen. Ik als enige kind zijnde, wordt me gezegd dat ik de tradities goed moet opvolgen, niet eens mij vragend wat goed is. Soms vraag ik me zelfs af of ik wel gelovig ben, maar ik heb het gevoel dat ik niet echt een keuze heb om mijn eigen mening te hebben.

Ik keek naar de lege ik in de spiegel, mijn ogen glijdend over de slechte dingen. Mijn leeg zwart tuniekje leek me op geen enkele manier te helpen, maar het was niet dat ik op iemand uit de kerk indruk moest maken naast de ouderen. Mijn witte panty leek te passen met de kleur van mijn huid. Ik leek erger dan Edward Cullen. Ik bond mijn in een paardenstaart, aangezien ik het nog moest wassen.

'Frances!' stormde mijn moeder mij kamer binnen zonder ook maar te kloppen.

'Klop je niet?' mompelde ik hopend dat ze het niet zou horen, maar aan de dode blik op haar bleke gezicht te zien, realiseerde ik me dat dat zeggen niet zo'n goede zet was.

'Waarom Frances? Heb je iets te verbergen voor me?' snauwde ze. 'Laat me geen spijt hebben dat ik je die telefoon heb gegeven'

Ik knikte als antwoord en keek nog steeds naar mijn uiterlijk. Mijn ouders hebben me eindelijk een telefoon gegeven op mijn 17e verjaardag, wat nogal beschamend was. Ookal heb ik maar 1 vriend, Jane, wie ie elke zondag in de kerk zie. Jane leek net op mij, komend van een streng gelovende familie enzo. Ookal ik het diep van binnen verafschuw hoe alles gaat, waar Jane het helemaal mee eens is.

'je ziet er prima uit' ging mijn moeder door. 'Kunnen we nu gaan? Je weet dat ik het liefst daar ben voordat de Merriweathers daar zijn'.

ik zuchtte en knikte terwijl ik me moeder de deur uit zie lopen. Snel pakte ik mijn tas en en volgde haar naar beneden, waar mijn vader is aan het wachten met zijn shirt en stropdas. Beide keken ze naar me terwijl ik de trap af daalde en glimlachde naar me. Natuurlijk glimlachde ik terug ookal kon ik niet zeggen dat ik me vrolijk voelde.

'Oke Frances vergeet niet, je moet je op je best gedragen vandaag. Je weet dat we indruk willen maken op de dominee zodat jouw nicht Lilli-ann haar bruiloft kan houde in de kerk.'

Zonder ook nog maar te kijken naar me, liepen mijn ouders door de deur, de deur open latend voor mij om te volgen. Mijn nicht Lilli is 26. Ze is met een lieve jongen, Alfie, voor 12 jaar nu. Ze hebben elkaar ontmoet op de middelbare school, wat ik erg schattig vind. Ze zijn lang beste vrienden geweest en na 5 jaar  vroeg Alfie haar uit. Alfie is ook Christen, wat een van de redenen is dat mijn familie hem graag mag. Begrijp me niet verkeerd, hij is erg aardig, maar ik vertrouw niemand die zijn hemd in zijn ondergoed stopt.

De weg naar de kerk was behoorlijk saai, de meeste mensen zouden de radio aanzetten, maar ik denk dat mijn vaders auto te oud is voor een radio. Dus moest ik wel luisteren naar mijn vader's auto die rare, nietnormale geluiden maaktte, wat eigenlijk best wel eng was omdat het klonk alsof het elk moment kon exploderen. Mijn moeder was vooral aan het praten over de bruiloft van Lilli-Ann, die over een paar maanden was. Ik bedoel, tuurlijk vond ik het leuk, maar wie boeit het of de rozen rood of bloed oranje zijn? Ik ben er bijna zeker van dat het de zelfde kleur is.

We parkeerde een klein stukje van de kerk af, omdat  mijn vader de auto niet er recht voor wilt, want dat kan gezien worden als onrespectvol. Ik snap niet waarom. Ik wil net eens vragen waarom.

Een rij van oude mensen loopt rechtdoor naar de kerk en mijn nicht en haar vriend stonden bij de muur te wachten. Mijn hakken klikte langzaam op de grond terwijl mijn moeder zich haastte naar de kerk, totdat ze stopte.

Een groep van 4 jongens leunden tegen de muur van de kerk met alcohol flessen, die leeg waren, om hen heen. Ze zagen eruit alsof ze een wilde nacht hadden gehad, ookal was slapen bij de kerk niet het slimste idee. Aan hun gezicht te zien, voelde ze zich niet sorry terwijl ze naar de preek van mijn moeder luisterden.

'Wat denken jullie dat dit is? Dit is een plek voor geloof, niet een plek om je problemen weg te drinken! Nou sta op!' Hoorde ik mijn moeder roepen terwijl ik het scenario naderde.

De jongens gromden terwijl ze tegen hun riep en ze drukten hun handen op hun hoofd vanwege de kater. Een van de jongens met een bandana noemde mijn moeder een gek wijf en vertelde haar hun met rust te laten, wat niet de beste zet was.

'Oke jongens ik geef jullie 10 seconden om op te staan en jezelf bij elkaar te rapen of ik bel de politie' bemoeide mijn vader zich ermee.

Ze keken allemaal moe naar elkaar voordat ze opstonden. Ik bleef staan op veilige afstand aan het einde van de weg een keek toe.

'Kijk' begon een Aziatische jongen, denk ik. 'we bedoelde het niet om in je gril-'(a/n sorry dit is zo'n gezegde dat moeilijk te vertalen is, voor mij)

'Fuck. Ik heb je al zovaak verteld geen gril te zeggen'. Een ongelooflijke, blonde, lange jongen sloeg zijn vriend. Hij droeg een snap-back zijwaarts op zijn hoofd wat afgevallen lijkt te zijn terwijl het slapen vannacht.

'Oh my gawd dude, je kan het F woord niet zggen bij een kerk' De jongen slaat (ookal) zijn vriend. Ze gaan door met elkaar slaan terwijl mijn familie met afschuw toekijkt.

'Oke ik ben er klaar mee. Ik ga jullie ouders bellen'. Mijn moeder pakte agressief haar nokia uit haar zak.

'Succes met dat, ze zijn aan de andere kant van de wereld. Dus de rekening zal erg hog zijn' sprak de jonge met de rode bandana. 'Maak je niet druk, we gaan al'

'yeah chill down' sprak lange jongen alweer. Hij pakte een sigaret uit zijn zak en stopte hem in zijn mond naast zijn lippiercing.

Deze jongen zouden het type jongens zijn waar mijn moeder me altijd voor waarschuwd. Mijn moeder probeert me samen te krijgen met Marco, wie ook altijd naar de kerk komt. Hij is wel oke, denk ik, maar zoals ik al zei; ik vertrouw geen mensen die hun shirt in hun ondergoed stoppen. Soms ga ik wel eens om met Marco. Maar dat is om mijn moeder tevreden te houden en niemand van school wilt omgaan  met het kerk meisje

'Julie zouden je moeten schamen' Schudde mijn moeder haar hoofd.

'We zeiden sorry dude, relax' Zegt de Aziatische jongen, wat mij liet lachen. Niet alleen om het feit dat de jongen haar dude noemde, maar ook omdat hij haar vertelde te relaxen. Blijkbaar lachde ik erg hard, want mijn ouders en de jongens keken naar mijn kant. d.

'Frances, ga naar binnen' commandeerde mijn moeder en snel begon ik te lopen.

'Is Frances geen jongens naam?' lachde de jongen met de sigaret die nog steeds tussen zijn lippen zat en nog steeds niet is aangestoken. Al zijn vrienden lachten terwijl hij  mij met een grijns aankeek.

'Het is beide' fluisterde ik. 

'Praat niet met deze vreselijke mensen Frances. Nu, ga naar binnen'. Vertelde mijn moeder me en ik hoorde de jongens naar me lachen, maar ik was die reactie al gewend van de mensen op school.

Ik knikte en liep door naar de kerk, maar stopte wanneer ik mijn naam hoorde. Ik draaide me om en zag de jongen met de sigaret mij een knipoog geven voordat het voor mijn moeder teveel werd. Ze keken allemaal duivels naar elkaar voordat ze wegrenden.

I wist niet waarom, maar op een of andere manier moest ik erg lachen.

---------

hoofdstuk 1 :).

Zoals de titel al zegt, dit is een vertaling van 'The only expection' door Prettyhemmings. Ze is een van mijn favoriete schrijfsters en ik houd van dit boek.

Het wordt nog vele male beter geloof me :)