HİSSİZ

2. BÖLÜM "PARAMPARÇA"

İnsanlar, gelecekleri geçmişlerine göre yönlendirir. İnsanların gelecekleri, geçmişleriyle ilgilidir.

Her gelecek, geçmişlerimizden parçalar bırakır.

Acı dolu geçmişler, derin yaralar..

Bense, geçmişimden kaçıp geleceğe koştum.

Artık yeterince uzaklaştığımdan emin olduğumda, nefesim kesilmişti. Ardı ardına derin nefesler alarak, bir taksi çağırdım. Taksi geldiğinde son kez arkama baktım,  geçmişimden kalan bir iz görmediğimden emin olduğumda taksiye bindim. Evimin adresini verdiğimde, düşünmek için yeterince zamanım olduğunu fark ettim.

2 yıldır yüzünü görmediğim adamın yüzünü görmüştüm, hayatımı mahveden adamın yüzünü, baba-kız ilişkimi  bitiren adamın yüzünü, geleceğimi yok eden adamın yüzünü. Beni yıkan, üzen adamın yüzünü.

 Asıl sorun şu ki  2 yıl boyunca resmine dahi bakmadığım adama karşı büyük bir nefret beslerken onu gördüğüm an nefretimin buz tutmasıydı.

O hayatımı karartmadan önce hayatımı aydınlatandı. O beni en dibe itmeden önce en yükseğe çıkarandı.

Ona karşı hissettiğim şey aşk veya sevgi değildi. Anlamlandıramadığım bir duyguydu sadece.
Düşüncelere dalmışken gelmiş olduğumu fark ettim. Taksi parasını ödeyip taksiden indim. Apartmana girdiğimde hızlıca asansöre yöneldim. Asansör geldiğinden hızla 6.kata bastım. Asansörlerden nefret ediyordum. Asansör durduğunda kendi dairemin kapısına geldim. Çantamın içinden anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım.

Evime günlerdir gelmemiştim. Evim küçüktü, çünkü kendi evimden çok başka evlerde bulunurdum. Bana yeten bi evdi. Bir bayanın evine göre fazla özensiz odaları vardı.Tek özenli odası yatak odasıydı evin. Biraz atıştırdıktan sonra yatağıma ilerledim. Bugün, uzun bir aradan sonra ilk defa tek uyuyacaktım. Tam yatağıma gömülecekken komodinin üzerinde ki telefonumun mesaj sesi odayı doldurdu.

“Geçmişinden asla kurtulamayacaksın, küçük fahişe. –Atlas."

Öylece mesaja baka kalırken içimi pişmanlık duygusu sarmıştı bile. Hata mı yapmıştım kaçmakla? Ben geçmişimden kurtulmaya çalışırken o hala yeni hayatıma girmeye çalışıyordu.

Hadi ama, yetmemişmiydi bu kadar mahvoluş!

Onunla aynı şehirde bulunmak bile beni içten içe mahvederken nasıl olurda her an karşı karşıya gelme ihtimaliyle durabilirdim burada.

Yine kaçmak istedim.

Komodinin üzerinden sigara paketimi aldım, ayağa kalktım. Soğuğu iliklerime kadar hissetmek istedim. Balkona ilerledim.

Soğuk hava, vücuduma temas ettiğinde, irkildim.

Beceriksizce elimde tuttuğum sigaramı, dudaklarıma götürdüm.

Yine aynı beceriksizlikle içime çekmeye çalıştım.

Sigaram bittiğinde yavaşça içeriye girdim. Odanın sıcaklığının tenimi ısıtmasını bekledim. Sonra yatağıma yatıp, kendimi uykunun kollarına bıraktım.

--

Yeni güne, paramparça olan ruhumun hissettirdiği ağırlıkla uyandım.

Yapacak bir şeyim olmadığından, banyoya gidip hızlıca yüzümü yıkadım. Sigaranın kokusu üzerime sindiğinden dolayı rahatsız hissediyordum. Bu yüzden üzerimdekilerden yine aynı hızda kurtulup, yavaşça küvetin suyla dolmasını beklemeye başladım.