Strawberry Milk 〄 Snames [Tamamlandı]

L

8 Yıl Sonra -Yazar- Esta Evelyn;

James ve Severus evleneli yaklaşık 4 yıl oluyordu.

Her zaman mutlu ve sorunsuz bir ilişkileri vardı ve okulu bitirdikleri yıl kır düğünü yaparak evlenmişlerdi.
Evlendiklerinden bu yanada muggle dünyasında yaşıyorlardı.

Doruklarda geçen güzel yılların ardından Snames çifti bir bebekleri olsun istedikleri için Dumbledore'dan erkeklere özel hamile kalma iksiri almışlardı.
Ve James iksirin başarılı olmasından dolayı sonunda hamile kalmıştı.

Gebeliğinin 6. ayındaydı ve kocası Severus'la birlikte doğum kontrolü için doktora gitmişlerdi.

Şuan kocası ile birlikte ultrasondan bebeklerine bakıp kalp atışlarını dinliyordu.

James Fleamont Potter;

Elimi tutan eşim Severus'la birlikte heyecanlı heyecanlı bebeğimizin kalp atışlarını dinliyorduk.

Hala ilk günki gibi inanamıyor ve mutluluktan ağlıyordum.

Gerçi heyecan konusunda Severus'unda benden pek bir farkı yoktu.

İkimizde heyecanla bebeğimizin dünyaya gelmesini bekliyorduk.

Cinsiyeti çoktan belli olmuştu, tıpkı babaları gibi o da bir erkekti.

İsmine henüz karar vermemiştik ama Harry koymayı düşünüyorduk.
Küçük Harry'im benim...

Alnımı öpmesiyle eşime odaklandım.
Yine her kontrolde olduğu gibi işimiz bittikten sonra alnımı öpmüştü ve bebeğimizle konuşmaya başlamıştı.

Kafasını karnıma koyup küçük oğlumuza seslenirken bir yandanda benim elimi tutuyordu.

Çok güzel bir aileydik.

Kendimi eşim ve bebeğimle tamamlanmış hissediyordum.

İyi ki birlikteydik, iyi ki.

3 Ay Sonra;

Karnıma giren kramplarla Severus'a seslenmiştim.

Altıma baktığımda suyumun geldiğini anladım.

Panik olmamaya çalışarak derin nefesler alıp verdim ve "BEBEK GELİYOR!!!" diye bağırarak eşime beni hastaneye götürmesi gerektiğini söyledim.

O ise hemen beni kucakladı. Tabi bende kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Beni dikkatlice arabaya bindirip hastaneye doğru sürdü.

Sancıları düşünmemeye çalışıp bir yandan kendime moral vermeye çalışıyordum.

Bebeğimiz iyiydi ve birazdan doğarak ailemize katılacaktı.

Herşey yolundaydı, panik olmamam lazımdı.

Sancılar bana bebeğimi bahşedecekti.
Düşünmemeliydim...

Sonunda durduk ve Severus beni kucaklayıp acilden hastaneye girdi.

Doktorlar beni götürüp hemen ameliyat haneye almak için hazırladılar.

Telaş yapmadan sancıları düşünmemeye çalışarak derin nefesler almak çok zordu.

Herşey hazırken bir şeyin eksik olduğunu fark etmemle doktorlara seslendim.

Severus ortada yoktu ve ben onu yanımda istiyordum.

"Doktor hanım rica etsem eşimi çağırtabilir misiniz? Rahatlayabilmek için onun varlığını hissetmeye ihtiyacım var."

"Tabi. Hemşire ... , beyefendinin eşini çağırın."

10 dakikanın ardından içeriye giren Severus'a zorakide olsa gülümsedim ve ona tutması için elimi uzattım.

Yanıma ilerleyip hemen elimi tuttu ve alnımdan öperek geçeceğini söylemeye başladı.

"AH-." Acıyla inlememle birlikte doktor ıkınmam için komutlar vermeye başladı.

O sürekli derin nefesler alarak devam etmemi isterken sakinleşmeye çalışarak ıkınmaya devam ettim.

Bu inanılmaz bir acıydı ama sonucunda bebeğim doğacaktı bu yüzden herşeye değerdi, derin nefesler alarak doktorun dediklerine uymaya çalışıyordum.

2 Saat sonra;

Kendimden geçmişken ameliyatın artık son bulduğunu fark etmiştim kulağıma dolan melodiyle.

Ağlama sesi.

Mutluluktan bebeğimle birlikte bende ağlarken doktorun bebeğimin poposuna hafifçe bir şaplak attığını görmüştüm.

Tebessüm ederek bebeğimi kucağıma vermeleri için kollarımı açtım.

İkiletmeden bebeğimi getirmeleriyle beraber zümrüt gözlü oğluşumun alnından öptüm tabi Severus'ta bize bakıp gülümseyerek ikimizin alnını birden öpmüştü.

"O çok güzel." Diyip neşeli bir tonda ağrılarım yüzünden sızlanırken eşim Severus beni tekrarladı.

"Evet, tıpkı senin gibi çok güzel." Dedi.

Ve biz şimdiden birlikte çok güzel bir aile olmuştuk.