My husband's Secretary

CHAPTER 8

MAXINE

I still don't feel like going home. Kakatapos ko lang i-briefing ang mga tauhan ko tungkol sa kalagayan ni Hunter. This is just a preparation just in case mapadaan si Hunter sa shop. Nawala nasa isip kong buksan muli ang aking cellphone dahil na rin naging abala ako sa mga naiwang trabaho sa coffee shop.

Pabagsak akong naupo sa aking swivel chair matapos kong isara ang aking laptop at ligpitin ang iba ko pang mga gamit. Kinuha ko ang aking cellphone saka ito binuksan. Ilang segundo pa lamang ang nakakalipas matapos kong mabuksan ang aking cellphone ay sunod-sunod ang pagtunog nito, indikasyon ng tuloy-tuloy na pagpasok ng mga mensahe.

Bahagya pang kumunot ang aking noo ng mapansing lahat ng iyon ay gating mula kay Hunter. lsa-isa kong binuksan at binasa ang mga mensahe. Halos iisa lamang ang Iaman ng mga iyon.

Nakacapitalize na mga text messages na nagtatanong kung nasaan ako. Halos umabot ng isang daang mensahe ang pumasok sa aking cellphone, ilang minuto din ang tinagal ng pagtunog noon dahil sa pagpasok ng mga mensahe. Hindi ko na pinagabalahang basahin ang iba dahil may pakiramdam akong parehas lang din ang Iaman noon.

I was about to go out when my phone rang. I looked at the screen to see who it was, it was Hunter. I rolled my eyes and take a deep breath before answering the phone.

"Where the f*ck are you Maxine! Don't you know how many times I texted you and how many times I tried to call you? You didn't even had the courtesy of calling me back?!" bungad nyang sigaw sa akin mula sa kabilang linya.

"Bakit mo ko hinahanap?" walang buhay na sagot ko sa mahabang bungad nya sa akin.

"I-I w-was just worried that you might got into an accident. You're staying with me and you're my responsibility. Ayokong may masabi ang iba sa akin na pinababayaan ko ang mga empleyado ko," nauutal na paliwanag nito.

"Ngayon alam mona na okay ako, so I'm hanging up," walang buhay kong tugon bago akmang papatayin na ang tawag ng marinig ko ang pahabol nitong salita.

"W-Wait! Ahmm... W-Where are you?" nauutal nitong tanong.

"Why? Give me one good reason why would I tell you."

Naguguluhan ako sa inaasal nya. Kaninang umaga ay halos patayin na nya ako sa talas ng mga titig nya dulot ng pananakit ko kay Athena, ngayon naman ay tila hindi ito mapakali at alalang-alala sa kalagayan ko.

"1-l'm just being a good employer. You're my secretary kaya dapat lang ay inaalala ko ang kalagayan mo," nauutal na dahilan nito.

Your reason is not good enough, Hunter.

"Okay, fine." Mabilis kong ibinaba ang telepono at wala sa sariling napangiti.

I don't know what I'm doing and why am I doing it but somehow I felt good knowing that Hunter still cares for me even without his memory. Hindi pa din sapat 'yon para makalimutan ko kung paano na lamang nya ako sigawan kaninang umaga. Dahil iyon sa walang hiyang

Athena na 'yon. Anong karapatan nyang ipamukha sa akin na nagsiping silang dalawa ni Hunter sa loob mismo ng pamamahay namin. Muli na namang uminit ang ulo kong maalala ko ang sinabi ni Athena kanina.

Muling tumunog ang aking cellphone and it was Hunter again.

"What?!" I snapped at him.

"Just tell me where you are! God, d*mn it!" sigaw nito sa kabilang linya.

"ltanong mo d 'yan sa girlfriend-kuno mo!" Hindi ko na ito hinintay sumagot at mabilis kong ibinaba ang tawag saka ito muling pinatay.

Bigla yatang sumakit ang ulo ko dahil sa bulyawan namin ni Hunter.