Bölüm 2

217 10 2
                                        

gözlerin de ki acımıydı pişmalık mı yoksa başka birşey miydi bilmiyordum ama karışık duygular içerisinde oldğu belliydi . orada öylece dururken onunla geçirdiğim günler birer birer gözümün önünden  geçiyor ve gittikçe daha kötü oluyordum .

"bir şey söylemeyecek misin ?" beni duymamışcasına aynı yeride duruyor hiçbir tepki vermiyordu. "cem " sesimi biraz daha yükselterek tekrar konuşmuştum fakat hiç bir etki etmemişti . aniden yanımda geçip odaya doğru ilerlemeye başladı . kalbim hızla atmaya başlamıştı , acaba yanlış bir şey mi söylemiştim. bu hareketinin tek nedeni bu olamazdı . onun yanına doğru koşmaya başladım. 

" CEM !" yüksek sesle bağırmıştım . aniden kolunu tuttum . bi an için çok fazla yakınlaştık nefesini yüzümde hissedebiliyordm. 

elimi iterek bir adım geri çıktık . ikimizin de farklı duygular yaşadığını biliyordum ama kendimce dğru olanı yapmıştım -en azından şimdilik öyle düşünüyorum -

"konuşmayalım " ifadesi bir şekilde tekrar yürümeye başladı odanın önüne gelmiştik . yüzüme baktı 

" gitmeyecek misin ? " 

"cem konuşmamız lazım bu şekilde ayrılamayız " tekrar öüne döüp kapıyı açtı içeriye girip dadaki koltuklardan birine oturdum . dün bu kltukta yana oturmuş sarılıyrduk . o mutluydu fakat be rahat değildim . bu günse aynı koltuk da onunla konuşmak için oturuyordum ve bu sefer ikimzde mutsuzduk . 

" gerçekten istiyor musun ? "

ona dönüp yüzüne baktım yanıma oturmuştu .

" neyi" 

" a-ayrılmayı "

" bilmiyorum cem , ama artık sıkıldım . en azından bir süre ayrı kalalım ikimize de iyi gelir"

"görüşürüz" 

"görüşürüz" biraz bekleyip odadan çıktım . tekrar yolda yürüemeye başladım .konuşurken yüzünde çok garip bir ifade vardı . ne düşündüğü hakkında hiç bir fikrim yoktu . odama girdiğimde çok yorgun olduğumu farkettim . pijamalrımı giyip hemen yatmak en iyisi .

sabah güneş doğmadan uyanmış pencereden dışarı bakıyordum . dün gece olanları aklımdan atmmak istiyrdum . üstümü giyinip dışarı çıktım . " kumsal da yürümek rahatlatır belki.. "

kumsala vardığımda  bir kaç kişi lduğunu gördüm . az kişinin olması iyiydi. bir yandan denizin dalgasını izliyor bir yandan sesice şarkı söylüyordum . o sırada bir el kolumdan tuttu bir an için cem sansamda çok geçmeden  olmadığını anladım. 

deniz mavisi gözlerile bana bakıp gülümseyen bu adam dün gördüğüm kişiydi.

" günaydın "

bir an için ne yapacığımı şaşırsamda zoraki "günaydın " dedim . 

" dün gece tanışamamıştık . Adım Doruk " 

doruk  ..... güzel isim " ben de öykü " 

Deniz mavisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin