" birlikte yürüyelim mi ?"
"olur" birlikte yürümeye başlamıştık dakikalar geçtikçe kalabalıklaşıyordu kumsal . bir süre sessizce onu izledim kumral saçları ve mavi gözleriyle gerçekten çok yakışıklıydı. bir an aklıma cem geldi dünden beri hiç konuşmamıştık . ne yaptığını çok merak ediyordum.dün yaptığımız konuşma her cümlesiyle aklımdan geçiyordu .
"istersen bir yere oturalım , burası baya kalabalıklaştı"
doruğun sesiyle kendime geldim . Etrafıma baktığımda gerçekten çok kalabalık oduğunu gördüm .
"olur "
aynı dünki gibi gülümsedi. Bakışlarında samimiyet vardı . İçim ısınmıştı ona . İçeri girip masalardan birine oturduk . birer çay alıp denizi seyretmeye başladık. tam karşımda oturuyordu . bir süre sonra ona bakmaya başladım . farketmiş olacak ki o da bana bakmaya başladı . bir şey sormak istiyor ama çekiniyor gibiydi. az sonra yanılmadığımı farkettim .
" dün eşin biraz sinirli gibiydi , tartışmadınız umarım" çeknerek söylemişti.
"cem.. o benim eşim değil sevgiliydik "
" segiliyDİK ??"
"dün bir süreliğine konuşmamaya karar verdik ."
"hm"
bir süre daha turduk sonra kalkıp odalarımıza gittik. kapını önne geldiğimizde telefon numarısını verdi. o odasına doğru giderken bir süre daha onu izledim ve sonra içeri girdim.
girmemle şok olmam bir olmuştu . cem elinde bir kaç gül koltuklardan birine turmuş beni bekliyordu gözlerinden yorgun olduğu belliydi. "cem " diye bir çığlık atıp yanına koştum. gözlerini açmaya hali yoktu. "iyi değilsin"
" seni seviyorum öykü" ağzından zora ki çıkan bu cümleden sonra başını koltuğa yaslayıp gözlerini kapadı. bir an birşey olacak diye korksam da yorgunluktan olduğunu anladım.elindeki gülleri sehpanın üzerine bırakıp başını omzuma koydum. bir süre sonra uyumuştu . bir süre onunla yaşadığım şeyleri hayal ediyordum ki uyuya kalmışım. rüyamda doğum günümü gördüm. cemle kutladığım ilk doğum günümü . çıkalı henüz bir ay olmuştu. sabah servise binmek için dışarı çıktığımda onu görmüştüm beni bir yere götüreceğini söylemiş hiç ipucu vermeden arabaya bindirmişti. sonunda bir kafeye gelmiştik içeride hiç kimse yoktu bizden başka. masanın birinde bir pasta vardı ve etrafa bir sürü güller saçılmıştı. sanki evlilik yıldönümümüzü kutluyorduk. normal bir doğum gününe hiç benzemiyordu . o gün yaşadığım en güzel dğum günüydü. ve beni eve bıraktığı zaman bir de kağıt tutuşturmuştu elime . eve gidip okuduğumda göz yaşlarıma engel olamamıştım . uyandığımda birbirize sarılmıştık . o hala uyuyordu. geri çekilirken o da uyandı. bi an için nerede olduğunu unutmuş gibi etrafına bakındı. sonra bana döndü;
" öykü"
" cem "
"seninle konuşmam gerek . ben değişmedim ama senin bilmediğin şeyler var "
gözlerimi devirdim. çünkü değişmişti. bakışları ,konuşması kısaca herşeyi..
"2 hafta önce melis kaza yaptı " nefesini tutmuş bana bakıyordu.
aniden ayağa kalkıp bağıracak oldum fakat tek bir şey söyleyemiyordum. sadece bakıyrdum. .
" cem ne demek melis kaza yaptı. saçmalıyorsun . Cem.. Cem birşey söyle !!! "
cemi tutmuş sallıyordum. soruyordum fakat cevap vermiyordu. melis ikimizin ortak arkadaşıydı ve benim öz kardeşimden farksızdı 8 yaşımıdan beri hep birlite olmuştuk. aramızda hiçbir sır olmazdı. cem gelmiş bana onun kaza yaptığını söylüyor ve nasıl olduğunu söylemiyordu.
"öykü sakin ol durumu daha iyi . ama sana söyleyemezdik yıkılırdın. sakin olursan herşeyi anlatacağım ..."
