Bitter and the Better

Chapter Nine

Iyon ang tama

[Angel]

He made me feel all the things that I've never felt before. He made me feel this kind of feelings that I've never felt with George before. Oh my Gosh! I think I really can't breath. Why don't you stop Sid for ruining my brain. You've got me insane! I hate you pero naaawa ako sayo. Nakailang sabi na ba ako sayo na tigilan mo na ako pero ang tigas-tigas ng ulo mo.

Naghanda pa naman sya sa'kin. Nag-effort sya para maging masaya ako. Hindi ko mapigilang makonsensya. Pakshet ka Sid! I've almost hurt you, you don't deserve me and I don't deserve you 'coz I have no time for that shit love.

Kanina habang sa kalagitnaan kami ng byahe ay 'di ko maiwasang mailang. Pero nagsalita pa rin sya at sinabing "Hindi ako mapapagod mahalin ka, maghihintay ako hanggang matanggap mo na ako." Shit lang! I think he has a stoned heart, hindi ata tinatablan. Hindi na lang ako umimik at tumahimik na lang.

"S-sid." Nang nakarating kami sa harapan ng bahay namin, papasok na sana sya sa kotse pero tinawag ko sya. Lumingon naman sya at pinipilit na ngumiti.

"Yes? Ano 'yun Angel?" Tanong nya naman. Nakikita ko sa mukha nya ang panghihina.

"M-mag-ingat ka, at salamat sa lahat."

"No problem Angel, you're always welcome. Thank you also for your time." He said with a smile, but his eyes wasn't. Punong-puno ito ng lungkot. Tatalikod na sana sya pero tinawag ko sya ulit.

"Sid!" Lumingon naman sya agad. "Sorry." He just nodded.

"Don't say sorry... Sige Angel next time." I don't know, kung may next time pa pero susubukan ko. "Just take care of yourself-"

"Sige next time, just text me." OMG! Ang shunga mo lang Angel, matapos mong sabihin na hindi mo alam kung may next time pa. Tsk! Hay naku, lintik na konsensya.

Nakita ko naman na ngumiti sya nang maluwag. "Okay, no problem. Sige, Angel I have to go." He said while waving his right hand. At saka sya pumasok sa loob ng kotse at tuluyan na itong pinaharurot.

Bakit ba ang bait-bait mo sa'kin Sid? Akala ko pakitang-tao mo lang ito lahat sa'kin, pero nakikita ko at nararamdaman ko na totoo. Toong-totoo. Kung mahal mo talaga ako, salamat dahil minahal mo ako kahit ganito ako. Pero pasensya, I can't give it to you in return. These scars in my heart weren't cure, that's why Sid. That's why I have this mistrust.

Tatalikod na sana ako at papasok sa loob ng bahay ng may tumawag sa pangalan ko.

"Angel." Kilalang-kilala ko ang boses nya. The way he mentioned my name. Lumingon ako at nakita ko ang inaasahan ko.

"W-what brought you here?" Tanong ko. Inaasahan kong may susunod na Aika na lalabas mula sa kotse pero kinalaunan wala naman. "Bakit ka nandito?" Sunod kong tanong.

"Angel, I'm here to apologize again." Sabi nya at saka humakbang papunta sa harapan ko. I froze for a while. Shit ka George! I miss his presence, I miss his face. Shit! Shit!

Hindi ko namalayang pumunta rin ako sa harapan nya. At ngayon ay parang iilang metro na ang layo namin. Amoy na amoy ko na ang mabango nyang perfume. Shit, I miss him so much! I wanna hug him, but I can't. Hindi ko iyon dapat gawin, sinaktan nya ako.

"Apologize? Para ano pa? Para ipamukha mo sa'kin na nasaktan ako?" Hindi ko napagilan na sinabi iyon. I feel the tense now.

"Don't say that Angel, hindi iyon ang pakay ko-"

"Then what? Ano ang pakay mo? Ipapaalala mo na naman ba sa'kin ang lahat-lahat? George, 'bat ka ba nagpakita pa ulit? Alam mo ba kapag naiisip ko ang pangalan mo nasasaktan na ako? Paano na kaya kung sa presensya mo? Alam mo ba? Lalo akong nasasaktan." OhmyGod Angel. Ano ba 'yang sinasabi mo, don't be too obviously affected. Shit! "You know, I've almost already move-on, but now?-"