Anonim ~ Gece Saçlı

15. bölüm

Umarım güzel bir bölüm olmuştur çünkü pek içime sinmedi gibi👉🏻👈🏻

   İyi okumalar🥳

  "Hiç bir şey bildiğin gibi değil!" bana sesini yükseltmesiyle tek kaşım havalandı.

  "Ne oldu Mert? Çok sevgili babacığınla planınız bozuldu diye mi bağırıyorsun bana!" bana 'çok yazık' bakışlarını yollayarak konuşmaya devam etti.

  "Babamla konuşmadığımı biliyorsun ve inanmıyorsun ya, daha ne diyeyim sana Gece. Sen bitirmişsin kafanda beni. Öyle olsun o zaman. Ama bak, eğer beni anlamadan dinlemeden bu kapıdan çıkarsan, işte o zaman geri dönüşü olmaz Gece! " Şimdi de kendini haklı görüyordu. Biterse bitsin artık yalan falan kaldıramazdım bu saatten sonra.

   "Yalanlarına karnım tok." arkama bile bakmadan sınıftan ayrıldım ve kendi sınıfıma girip eşyalarımı topladım. Derin'i bir şekilde geçiştirip okuldan çıktım ve yürümeye başladım.

  Babamı aradım çünkü Mert hakkında bilgi alacaktım. Diyeceklerine göre sağlam bir intikam planı kuracaktım. Bir kaç kez çaldıktan sonra açtı.

  "Efendim kızım?"

  "Baba sizin düşman olduğunuz bir adam var ya Aziz Ay, işte o nasıl biri oğlu falan nasıl biri anlatır mısın?"

  "Kızım ne oldu ki şimdi birden bire?"

  "Baba lütfen."

  "Tamam tamam. Bu Aziz denen adam benim düşmanım evet, ama oğluyla çok iyi anlaşıyoruz. Hatta babasını alt etmek için bana yardım etmişliği bile var. Mert'i ben de oğlum gibi görüyorum. Yani böyle kızım başka ne öğrenmek istiyorsun?" duyduklarımla olduğum yerde kalakalmıştım. Bu gerçek olabilir miydi?

"N-ne? Yani oğlu babasının yanında değil mi?"

  "Hayır kızım, diyorum ya bana yardım bile etmişliği var." duyduklarımla elim ayağım boşalmıştı. Ben tam bir aptaldım! Neler söylemiştim Mert'e?

   "Tamam baba sağol. Sonra konuşuruz."

   "Tamam kızım görüşürüz."

   istemsizce ağlamaya başlamıştım. Bir kenar da oturup hüngür hüngür ağlamaya devam ettim. Orada ne kadar kaldım bilmiyorum ama bana doğru gelen Görkem'i görmemle göz yaşlarımı silip ayağa kalktım ve vurmaya başladım.

  "Nasıl böyle bir şeye beni inandırırsın! Aptal pislik nefret ediyorum senden çık hayatımdan!" Kollarımdan tutup beni duvara yapıştırmasıyla şoka uğramıştım.

  "Ama inandın ve yaptın güzelim. Mert artık sana dönmez. Bana kaldın, sadece benimsin!" dudaklarını boynumda gezdirmeye başlamasıyla çığlığı basmam bir oldu.

  "İmdat! Bırak beni pislik!" Görkem'in üstümden çekilip yere düşmesiyle yerime daha çok sindim.
 
   Burak, Görkem'in üzerine çıkmış ve onu yumrukluyordu. Çok geçmeden bir sürü kişi etrafımıza toplanmıştı.

  Derin'in çığlıklarıyla ona doğru döndüm.
 
  "Gece iyi misin!?" hemen ona sarıldım ve ağlamaya devam ettim. Çok boş sebepten anlamadan etmeden Mert'den ayrılmıştım ve bunun üstüne resmen taciz ediliyordum!

  "Tamam geçti birtanem geçti. Korkma biz yanındayız senin." bana sıkı sarılmasıyla ben de ona sarıldım.

   Etrafımızı saran kalabalık arasından Mert'in gelmesi ve Görkem'in üstüne atlaması bir oldu. Yumruklar havada uçuşurken Mert'e bir şey olacak korkusuyla eğildim ve Mert'i durdurmaya çalıştım.

  "Mert n'olursun dur!" beni görmesiyle çatık kaşları yok oldu ve bir süre beni izledi. Ellerini yanaklarıma koyup okşadı. Göz yaşlarımı silip beni kendine doğru çekti.

  "Buradayım, geçti her şey." ben de ona sımsıkı sarıldım.

  "Mert çok özür dilerim lütfen beni affet n'olursun bak!"

  "Gece bunların sırası değil. Ben sadece şu an senin yanındayım bunları başka zaman konuşuruz." zorla da olsa kafamı sallamıştım. Beni kendine çekti ve daha da sıkı sarılmasıyla kokusunu daha çok içime çektim.