Bugün hayatımın ilk günüydü her şeyi geride bırakıp toz pembe hayallerimden sıyrılıp gerçekleri gördüğüm ilk gün . Sonunda yıllarımı geçirdiğim bu yetimhaneden çıkıyordum. Bavulumun ağzını kapatıp onu sürüklemeye başladım. İlk işim kartımdan paramı çekip otogar yolunu tutmaktı. Hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Sokağın bitiminde atm vardı oraya ulaştım. Sağıma soluma bakarak cüzdanımdan kartımı çıkartıp atmye koydum şifremi tuşladım ve beş yüz TL çektim. ATM'den çıkıp yol kenarında taksi beklemeye başladım -şu dizilerdeki gibi direkt taksi geçse ne olurdu sanki ,sanırım sadece dizilerde olur bu çünkü geleceği yok gibi - on beş dakika bekledikten sonra bir tane taksi geçti ve sonunda binebildim , bavulumu bagaja koyup arka koltuğa geçip kapıyı kapattım
'Merhaba , otogara sürebilir misiniz?' dedim ve kafasını tabi anlamında yukarı aşağı sallayan taksici arabayı çalıştırdı . Şaka gibiydi sonunda üniversiteyi kazanmış İstanbul'a gidiyordum 18 yılımı geçirdiğim Tekirdağ'ı terk ediyordum evet çok uzun değildi birbirlerine bu iki şehir ama daha önce Tekirdağ dışına hiç çıkmamıştım bebeklikten beri burada yaşıyordum o günler geride kalmıştı artık herkesin anlata anlata bitiremediği o mega şehir İstanbul'a ben de gidiyordum acaba orada çok zorlanır mıydım? Okulun yurdu nasıldı? Okul arkadaşlarımın hepsi İstanbul'da mi oturuyordu? araba yavaşladı ben bu kadar derin düşüncelere dalmışken gelmiştik bile . Taksiciye parasını uzatıp aşağı indim bagajdan bavulumu alıp bagajı kapattım ve ilerlemeye başladım otogardaydım biletimi almak için içeri girdim turuncu koltuklara bir göz attım ve ilerideki bilet satış yerine ilerledim bir tane İstanbul bileti alıp yarım saat sonra kalkacak olan otobüsümün yanına gittim görevliye biletimi gösterip bavulumu teslim edip yerime oturdum tabiki de cam kenarına geçtim. Kulaklığımı ve telefonumu cebimden çıkartıp şarkı açtım. İstanbul yolculuğu yapmadan ona laik bir şarkı açtım. Pamela-İstanbul (dinlemeniz için bölüme bu şarkıyı koydum okurken dinleyebilirsiniz 💘) bakalım İstanbul beni de hapsedecek mi ? Başımı cama koydum ve biraz geçtikten sonra uyumuştum. Uyandığımda İstanbul'a yaklaşmışız önümdeki kızlardan duydum (aslaaa konuşmaları dinlemem asslaa) herkesin çok farklı hayalleri var önümdeki kızlar çalışmaya gidiyormuş ikisi de ajansa kayıt olmuş bu ara çok moda oldu bu ajans muhabbeti ilk fotoğraf çekimi oluyor para veriyorsun ve seni ünlü ediyorlar çoğu dolandırıcı diyorlar bu işler için umarım öyle değillerdir kızların umutları da kırılmaz ay bana ne milletin derdi beni niye geriyor? Uyandığımda iyice saçmalıyorum. Saate baktım saat 16.30 veeee ben İstanbul'dayım esenler otogarinda indim . Devlet yurdunda kalacaktım yetimhane de büyüdüğüm için bu yönden şanslıydım biz öncelikli oluyoruz yurt konusunda bu da olmasa büyük ihtimalle okuyamazdım benim gibiler tırnağıyla kazıya kazıya bir yerlere geliyor neyse yapacak bir şey yok . Yurt yolumu tuttum bir an önce yerleşmek istiyorum. Elimi boynumdaki kolyeme attım zor anlarimda beni güçlü hissettiren tek şey ahududulu kolyem anne hatıram...
