BATTLES OF LIFE

CHAPTER 4

Bakasyon na at naisipan ng ama ni mhel na bisitahin ang lalo nila  na nasa probinsya.

Kinagabihan ay nag ayos na ng mga damit at gamit nila na dadalin papuntang probinsya.

tatlo lamang sila ng kapatid nya ang sinama iti ay yung kapatid nyang babae na si Cess at ang kapatid nyang lalaki na si Winwin.

kinabukasan ay nag byahe na sila papuntang probinsya, sa sobrang layo at isang araw ang byahe nakatulog na lamang si mhel.

at ng tumigil ang bus na kanilang sinasakyan bumaba si mhel at sumuka, dahil unang beses pa lamang nya na nakasakay sa bus at hindi pa sya sanay.

Ng makarating na sila sa probinsya na kung saan nakatira ang lola nila pinag titinginan sila ng mga tao kaya napatanong si mhel sa ama nya.

"Papa, bat nila tayo pinag titinginan..."

"Ganto talaga dito anak pag may dumadating na galing manila kaya masanay kana.."

"Ahh ganun po ba pa..."

"Oo anak..."

At ayon na nga nakarating na sila sa bahay ng lalo nya at tuwang tuwa naman ang lalo nito dahil dinalaw sya ng pinaka mamahal nyang anak at ito ay ang ama ni mhel.

dahil sa onseng anak ng lola nya ay ang tatay lamang nya ang tanging nag aalala dito.

kahit noong binata pa ang tatay nya tuwing aakyat ito ng barko lagi nyang pinapadalahan ng pera ang nanay nito.

kasi lagi nasaisip ng tatay ni mhel na noong bata pa ang mga ito ang nanay lang nya ang tanging nag aruga at nag hirap na palakihin sila dahil ang tatay nito ay iniwan sila.

kaya ng mag katrabaho ang tatay ni mhel lagi nyang binibili ang mga pangangailangan at ng mga gamot dahil ayaw nyang pati ang nanay nya ay mawala.

kaya noong mga araw na iyon walang ibang ginawa sila mhel kundi ang mag enjoy nag gala sila sa bukid kasi alam ng mga pinsan ni mhel na hindi pa sya nakakarating sa ganung lugar.

isang araw nalang at uuwi na sila sa manila kung saan sila nakatira kaya niyaya ni mhel na mag swimming sa dagat ang tatay nya.

nag byahe sila papuntang dagat at doon ay sinulit ang mga araw na kasama nila ang lalo nya.

lalo na ang tatay nya kasi alam ng tatay nya na matagal na namn sila bago mag kita ng nanay nya dahil busy ito sa kaka trabaho.

Ng pauwi na sila galing sa dagat nasa unahan ang lola ni mhel at umiiyak na nakatingin sa kanila.

Tinanong ng tatay ni mhel ay lalo nya.

"Nay, bat ka umiiyak..."

sumagot naman ang nanay nito.

"Wala ito anak mamimiss lang kita matagal nnamn kita bago makasama..."

"ano kaba nay, babalik naman ako dito pag nakaipon na ulit ako at isasama ko lahat ng apo mo..."

"Pangako moyan anak ha..."

"Oo naman nay, kailan koba binigo ang pangako ko sayo..."

kinabukasam ay aalis na sila niyakap ng mahigpit ng pamilya nila mhel ang lola nila dahil sobrang mamimiss nila ito.