CHAPTER 17

1 2 0
                                    

Simula ng mamatay ang lola nya naging mainitin ang ulo ng papa nya kahit sya napapagaligan narin na kahit minsan noon hindi ito ginawa sa kanya.

"Pa, mag kape kapo muna!!!"

"Mamaya na..."

"Pa, kailangan nyo po kumain para dipo kayo manghina..."

"Ano sabi ko mamaya diba umakyat ka dun sa kwarto ang pasigaw na sabi nito...."

"Opo sorry po!!!"

Umakyat sya at yakap yakap ang unan nya.

Sinabi nya sa sarili na hindi nya pasasakitin ang ulo ng papa nya dahil ito ay may pinagdadaanan at kamamatay lang ng lola nya.

"La, ingatan nyo po kami ha lalo na si papa gabayan nyo po sya tulungan na matanggap na wala na po kayo alam ko pong mahirap pero kailangan tanggapin kasi dinaman napo kayo maibabalik kung hndi namin tatanggalin ang pagdadasal nito!!!""

Naulit nanaman kay mhel ang nangyari noon na nawalan nanaman sya ng minamahal ni hindi manlang nya nakasama ng matagal ang lola nya halos dalawang beses nya palang ito nakakasama ngunit kinuha na agad ito sa kanila.

Alam nyang mahirap dahil napag daan nya na ito noon pero natuto nasya na kailangang tanggapin kasi hindi naman na ito babalik katulad ni chann.


Hindi nakapag pigil si mhel at bumaba ito niyakap nya ang papa nya ng mahigpit.

"Pa wag kana po umiyak kaya po natin ito kailangan po natin tanggapin kasi di naman napo maibabalik si lola ng mga luha natin ehh...."


Naiyak lalo ang papa nya sa ginawa ng anak nya.


"Nak, salamat kasi kahit nasigawan kita kanina mahal mo parin si papa sorry sa nagawa ko kanina haa alam mo naman may pinag dadaanan lang ako..."


Alam kasi ni mhel na mama's boy ang papa nya kaya hirap itong tanggapin ang nangyari pero pipilitin nya na maging okey ang papa nya.

BATTLES OF LIFEWhere stories live. Discover now