MY AMNESIA BOY

MAB: 11 THE DIARY

NADINE'S POV

Buti pa si Janella at Marlo masaya na sila. Ang kapatid ko kaya, sasaya pa? Sobra na syang nasasaktan, pagod na kong maawa sa kanya. Araw araw na lang umiiyak tapos kinabukasan sinusubukan nyang maging okay. Pero halata sa kanya na pinipilit nya lang na maging okay. Sinabi ko na sakanya na 'wag ng bumalik ng Pilipinas pero ayaw nya. Gusto nya daw bumalik, gusto nya daw kaseng makita SYA. Yung tao na nagpasaya sa kanya dati, na ngayon ay nagpapaiyak sa kanya gabi-gabi....

I think this is the right time

Papunta na ko sa condo... Nang makarating na ko nakita ko na sila Julia sa waiting area.

Nads, ano bang pag-uusapan natin? Tanong ni Julia.

Oo nga iniwan namen si Dj kasama yung iba ng hindi nagpapaalam. Sabi ni Miles.

Tawagan nyo si Marco. Papuntahin nyo sya dito at bilisan nya. Sabi ko.

Edi ba sabi mo hindi kasama ang boys? Julia

Basta papuntahin mo na lang sya dito. Now na bilis. Tapos tinawagan nya na si Marco. Kaya inantay na lang namen sya sa waiting area. After how many minutes dumating na si Marco. Lumapit kagad sa akin si Marco at may binulong

Ito na ba ang tamang oras para malaman nila? Tanong nya. Tumango lang ako.

Room key for room no. 026. Sabi ko. Iniiwan namen dito yung susi eh.

Ahh. Ms. Nadine. Pinagbawal po kasi ni Ms. Kath na ibigay ang susi ng room no. 026. Baka po kasi mapagalitan ako.Sabi nya ng nakatungo.

Ako bahala sayo. Amin na yung susi. Sabi ni Marco.

Eto na po sir. Sabi nya sabay abot ng susi.

Tara na. At pumunta na kame sa room.

Ano toh??!!! Sigaw nila maliban sa amin ni Marco.

'Wag nga kayo maingay. Pasalamat kayo sound proof to. Sabi ko. Umupo naman sila sa couch at ako kumuha ng softdrinks sa ref.

Bakit ba kasi tayo pumunta dito. Pati bakit ang daming pictures? Tanong ni Julia.

Dun tayo sa kwarto. Sabi ni Marco.

WTF! Sigaw ni Yen.

Isa pa Yen. Sasampalin na kita. Sabi ko sa kanya. Nag-peace sign na lang sya.

Bakit ba kasi tayo nandito? Tanong ni Miles.

Every pictures have a story. Sabi ni Marco at umakbay kay Miles.

Do you mean lahat ng picture na nadito may story? Tanong Julia.

Kakasabi nga lang diba? Sabi ni Yen.

Simulan na nga natin ito. Gusto ko na umuwi. Sabi ko.

Okay. Sabi nila.

Ganito kasi yun............................... at sinimulan ko na ang pagkekwento sa kanila.

KATHRYN'S POV

Ayoko na pagod na pagod na ko. Sabi ko.

No babe. Please. Ayoko ng ganito,ng ganito tayo. Ayusin natin to

No aalis na ko. Sabi ko at sumakay na ng kotse. Habang nagdadrive at umiiyak ako. Nang biglang humarang yung kotse nya at

BOOOOUUUGGGSHHHHH!!!

Then everything went black

AHHH!!!!! sigaw ko sabay hawak sa ulo ko. Nananaginip na naman ako. Halos gabi gabi na lang... 1 na pala ng madaling araw. Sinubukan kong matulog ulit kaso hindi na ko makatulog. Kaya binukas ko na lang yung loptop ko. Nakita ko nanaman ang mga pictures namen at tumulo na naman ang luha ako. Pinidot ko yung diary ko. Yup may diary ako sa laptop ko.

Dear BABE,
Alauna na ng madaling araw ginising mo nanaman ako. Mapupuyat nanaman ako nito hahaha. Kelan mo ba ko patutulugin? By the way super duper miss na kita. Hanggang ngayon sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari. Hanggang ngayon nasasaktan ako sa mga nangyayari. Walang araw na hindi ko sinisi ang sarili ko. Araw araw akong umiiyak. Walang araw na hindi ako umiyak. Masakit sa akin yung sinabi mong " may hinihintay pa ko" kasi alam kong hindi ako yun, kasi iba na yun. Pero sa king bumalik na ang memories mo maalala mo ako. Ako na bestfriend mo. Ako na closefriend mo. At ako na girlfriend mo. Pipilitin kong maging masaya kapag kasama ka, kahit ang sakit sakit na. Yung tipo bang gusto mo syang yakapin, halikan at sabihin kung gaano mo sya kamahal. Pero hindi pwede eh nagbago na ang lahat ng dahil sa akin. Nang dahil sa kagagawan ko. Basta sana maalala mo kung gaano kita kamahal. I love you...

Kathryn

Pinatay ko na ang loptop ko at pinilit na matulog ulit