I'm Tired (Brave girls series#2)

IT39

Shot

Nang mga sumunod na araw hindi na niya ako ginambala pa. Tanging mga nakaw na tingin na lang ang ginawa niya.

Siguro natauhan sa mga sinabi ko sa may eskinita. Dapat lang, dahil siya ang gumawa kung bakit ako umabot sa ganoong paraan.

Pwera lang sa sinabi ko na. Kung ang kapatid ang solution para mawala siya sa buhay ko. Iyon ang hinding hindi ko gagawin.

Using other people to move on, is not moving on. Your jusy patching the whole give by someone who hurt you. And its not good idea.

If you want to heal and move forward. Its start within yourself.

Tulungan mo ang sarili ko. Paano aka gagalaw kung ikaw mismo ang nagbaba sa sarili ko. Huwag kang dumepende sa iba dahil, iba iba tayo ng mga pinagdadaanan. At walang taong walang may problema.

Choose yourself first and then the later. Hindi masama na piliin ang sarili. Ang masama mas inuna ko ang iba kisa sa sarili ko, na hindi ko na-realized. Na ako ang nasira at siya ang nabuo at sa huli magsisi ako.

Life is full of up side down. You never know if your gonna up. Then later your going down. Life is revolving and if you got stuck on the past. You can never move forward.

Let go, forgive yourself, accept your flaw, embrace yourself then go fight again. Life is a battle. You only have two choices; to fight or accept defeat.

Hindi madali gawin ang lahat ng sinabi ko. Pero walang mahirap kung hindi ko susubukan. Kaya kahit mahirap kinakaya ko.

"Hey!" I call him. The guy who called me, honey. There's must be something about that.

Pero hindi siya huminto. Napagod ako sa kahahabol sa kanya. Ang bilis niyang maglakad. Walang hiyang lalaki.

"Aishh--" Huminto ako saka humarap sa ibang direksyon. "Bahala ka nga dyan, bwesit."  Uwian naman na kaya lumabas na ako sa campus.

Sa Cafe na ako dumeretso. Its a peaceful afternoon. Average volume of customer coming day by day.

Lalo't malapit na ang summer break ng mga highschool. Kaming college sa May pa.

It's seem a perfect day. It's a hot afternoon. Well, kahit ganoon kainit may pumupunta pa rin dito.

Day by day, natutulungan ko ang sarili ko na tumayo. Papo is there. For sure kapag andito si Jules. Baka masermonan na ako non ng todo. How I miss his presence. Hindi pa rin kami nag uusap matapos siyang umalis.

We're both busy. Hindi ko pa rin nasasabi sa kanya ang nangyari. Baka umuwe kaagad iyon dito.

And speaking of friend, Liam is here. Busy looking for me. Andito ako sa may gilid nakaabang sa paalis na customer para linisan ang table na gamit nila.

When his eyes meet mine. He immediately walk toward  on me. Hindi na ako umalis dito sa pwesto ko.

"Hey," he call me while standing in front of me. Nasa may counter side ako. Umusog kami ng kaunti para hindi makaabala ng customer.

"Hey!"

Nasa gilid ko na siya ngayon. Natatakpan siya ng halaman.

"Hindi kita nakita ng isang linggo last month. Anong nangyari sa iyo?"