işte melihin aşkıda
öyleydi ona acı veriyordu bazen.. sınıfta çok fazla konuşamadıkları için artık tam anlamıyla yazıyla
anlatıyorlardı birbirlerini.. melih gece ikiye üçe kadar yazıyordu kendini kağıtlara.. inandırmaya çalışıyordu gurbeti aşkının gerçek olduğuna dair.. ama gurbet inat
ediyordu. çünkü O'na göre inanmak sevmekti.. melih şiirler veriyordu ona.. kendine derinleriyle anlatan şiirler..
O ise şiirlerle yaralanıyordu.. şiirlerin içinde isyan dolu sözler saklıydı.. yani öyle düşünüyordu.. isyan yoktu aslında.. melih öyle seviyordu onu ve sevgisinin ne kadar büyük olduğunu göstermeye çalışıyordu.. melihin çabası boşunaydı.. gurbet sadece sevdiği zaman inanacaktı ona..
