Sweet Escape (Monte Casa Series 1)

Chapter 12

Chapter 12: First

Nakatulala ako habang nakatitig sa pintuan ng emergency room.

As much as I wish this thing to be a dream- a nightmare, I should say, is not possible. Because this is reality, a fucked up reality.

Marahas kong sinabunutan ang sarili ko, sa dinami-dami ng tao, bakit ang kapatid ko pa?

"Anak, sit down." Kalmado ng ani ni Mama. Ngunit ramdam ko pa rin ang panginginig ng boses niya.

Napatingin ako sa kaniya, she warmly smiled at me making my eyes flooded with unshed tears. She spread her arms in front of me, inducing me to hug her.

And so I did.

"Ma..." Napaluhod ako at umiyak sa hits niya. Ramdam kong parang bumalik ulit ako sa pagkabata dahil sa ginawa ko.

She also silently sobbed while softly caressing my hair. Mas lalo akong punalahaw ng iyak.

Wala akong naririnig sa paligid ko kun'di ang pagiyak ko at ang mumunting pagiyak ni Mama.

"Shush honey, it's going to be okay. I'll make sure of it." I do not believe her because it looked like she's assuring herself more.

I cried and cried. Not minding the people around me. And if I just look at myself, I probably look like a toddler that doesn't get the candy she wants.

And with that, I fell asleep.

I woke up feeling groggy. My eyes are stinging. I presume it is because of my nonstop crying in the waiting room.

Napabangon ako bigla nang namataang hindi pamilyar sa akin ang kwarto.

This room is no doubt, bigger than my room.

I looked around panicking.

"N-nasaan ako?...." I mumbled to myself. All I can remember was me, crying in my Mama's arms.

And...

Seriously, where am I?

Nangunot ang noo ko at tumayo. Inayos ko muna ang higaan bago tumayo.

Inihakbang ko ang paa ko papuntang pintuan. Pagkabukas ko nito, hindi muna ako tuluyang lumabas. Isinilip ko ang mukha ko at nakitang nasa isang hallway ang kwartong kinahihigaan ko.

Tuluyan na'kong lumabas nang makita ako ng isang matangkad na babae.

"Hi, ma'am." Tumango siya sa'kin at ngumiti.

Alanganin naman akong ngumisi sa kaniya. "Na-"

"Ay, ma'am! Jusko! Bawal ka po palang lumabas," nagulat ako sa pagsigaw niya kaya madali lang sa kaniyang naitulak ako papasok.

"Ma'am Beatrice naman, ako mapapagalitan eh!" Kamot-ulo niyang saad sa'kin.

"Ah...sorry." saad ko. Umupo ako sa kama at hinayaan siyang pumasok para ibigay sa'kin ang gatas na tinimpla niya pala para sa'kin kanina, "nasa'n pala ako?" Nagtataka kong tanong.

Napatingin naman niya sa'kin, " nasa teritoryo ka ng Monte Casa Madam." Taas-babang kilay niyang sagot.

My eyes widen and stared at her blankly. Mukhang natakot siya kasi napaatras siya ng kaunti.

"Sorry.." paghingi ko ng patawad, " it's just that, you took me by surprise."

Kagat-labi naman siyang tumango na lang, "kung may kailangan ka po, pindutin niyo na lang po iyang intercom sa tabi mo po." Itinuro niya ito.

Napatango ako. "Sasabihin ko pala po kay na Donya na gising ka na." Paalam niya.

Nang naramdaman kong lalabas na siya, agad kong hinawakan ang isa niyang braso.