Kış Tatili ❄

Bölüm 6

DEREN

Bu saatte neden geldiler acaba? İçeri çağırdık.

"Müsait miydiniz Ceren? Oyun oynamaya geldik uyku tutmayınca." dedi Orkun sevimli bir şekilde gülerek.

"Tabi ki!" dedi Ceren hemen arkasından

" Bizim de uykumuz yoktu zaten rahat olun." dedim mutlu mutlu.

"Süper o zaman oyuna başlayalım." dedi Poyraz gözlerini Ceren den ayırmayarak.

"Herkes yere bağdaç kursun. Hadi şimdi gruplu mu oynayacağız yoksa nasıl olacak?" dedi Yağız sabırsızca.

"Gruplu yapalım. İkişerli. Ama geriye bir kişi kalıyor. Onu da hakem yapalım!" dedi Ceren benim bilmiş arkadaşım. Çember şeklinde oturmuştuk. Ceren Orkun la Poyrazın ortasındaydı. Orkun'un yanında Yağız onun yanında da ben vardım. "Grupları ayarlamadan meşhur içeceklerimizden ister misiniz?" dedim gönülsüzce kalkmaya üşeniyordum. Bunu fark eden Yağız

"Hayır gerek yok kalkma oyuna başlıcaz zaten." dedi yanından gitmemi istemiyor herhalde. Orkun her an birşey diyecekmiş gibi duruyordu. Kura yapmamız gerekiyordu. Sonucunda Ceren le Poyraz çıktı. Yağız la da ben. Ah! Orkun hakem. Bir terslik olmazsa iyi.

"Ben neden hakem oluyorum acaba? Dışlıyor musunuz siz beni?" dedi Orkun kahkahayla. Ama keyfi yerindeydi.

ORKUN

Hakem olduğum için oyun şuanlık benim elimde. Aklıma buraya gelmeden önce bir fikir gelmişti. Artık zamanı gelmişti. Bugün burdaki 6. günümüz. Kararımı verdim. Tabudan hemen bir kart çıkardım. Kalın kalemle "SENİ SEVİYORUM CEREN!" yazdım aceleyle. Kartın bir köşesine de "Orkun" yazmayı unutmadım. Ve Ceren'in cebine koymayı planladım. Yanına oturdum. Birşey oldu biraz hareketlendi bende hemen attım cebine. O sırada biri gördümü diye kontrol ettim. Görmemişlerdir.

DEREN

"İlk biz başlıyoruz!" dedi Yağız bana dönerek. İlk ben anlatacaktım o bilecekti. Üçümüz ayaktaydık. Hakem ben ve Yağız. Karşıma aldım ve anlatmaya başladım. Bildik bilemedik derken 5 kelime bildik. Yağız bana uzun uzun bakıyordu dalarak. Sıra Poyraz la Ceren de. Hakemimiz Orkun hemen Ceren'in dibinde. Yanlış bir hareketinde Poyraz'a dalıcakmış gibi başlarında duruyordu. İlk Poyraz anlatıcaktı Ceren'e. Anlatırken çok heyecandan eli hızlıca Ceren'in suratına çarptı. Gördüklerime inanamıyorum. Ceren yere oturdu bir anda. O sırada Poyraz yaklaşıp cebinden bir kartı aldı ama kimse farkında değildi. Ben gördüm. Acaba neydi? Orkun ben Yağız endişeyle Ceren'in başına toplandık.

Orkun doğruldu bir yumruğunu Poyraz'ın suratına gömdü!

"Sen çok olmaya başladın.!" dedi sinirle.

"Tamam sakin olun birşey yok!" dedi Cerenle beraber odadan çıktık.

POYRAZ

Orkun'un koyduğu kartı görmüştüm. Ve az çok ne olduğunu tahmin edebiliyordum. Ama biz Ceren'le birbirimizi seviyoruz. O kartı vakit kaybetmeden ilk fırsatta aldım ve yok ettim.!

DEREN

Saat gece 2 yi geçiyordu. Dışarı çıktık. Çok soğuk. Dondurucu bir soğuktu resmen.

"İyi misin?!" dedim omzuna sarılarak. "İyiyim ama artık buna bir son vermek istiyorum. Bu kaçıncı oldu benim yüzümden hep kavga çıkıyor. Tatilimiz mahvoluyor. Ben böyle olsun istemiyorum. Ama birşey de diyemiyorum.!" dedi Ceren çok üzgündü. Evini, mahallemizi özlemişe benziyordu.

"Böyle düşünme mahvolmuyor. Senin elinde olan birşey değil. İnan bana.!" dedim Ceren'in kolundan çıktım bir an o kart aklıma geldi.

"Poyraz senin cebinden bir kart çıkardı. Fark ettin mi? Sen yerdeyken!" dedim çabuk çabuk.

"Aa hayır. Benim cebimde birşey yoktu ki bu nasıl olur?" dedi düşüncelere kapıldı.

"Bilemiyorum ama bir kart çıkardı eminim Ceren!" dedim. Ben bunun peşini bırakmam. Soğukta öylece yürüyorduk. Yavaş yavaş yürüyorduk. Arkamızdan sesler geliyordu. Koşuşturma sesleri. Arkaya döndük aceleyle. Baktık ki bunlar Yağız la Orkun du. Fakat Poyraz yoktu. Hemen yanımıza vardılar.

"Siz bu soğukta niye dışarı çıkıyorsunuz? Hem de Bizsiz!" dedi Yağız azarlayarak.

"Yağız haklı ne oldu? Beraber gelebilir dik. Hem benim Ceren'e birşey sormam lazım" dedi Orkun aceleci bir ifadeyle. Acaba ne soracaktı!

"Ne soracaksın Orkun seni dinliyorum." dedi Ceren sakin bir biçimde. Ellerimi iyice hissetmemeye başlamıştım.

"Bugün cebinde birşey buldun mu?"dedi Orkun anlaşılan yolda gelirken Yağız'a anlatmış.

"Hayır neden ki?!' dedi Ceren

"Nasıl ya? Nasıl olur!" dedi Orkun hayalleri suya düşmüştü. Bende anlamıştım bu işte bir parmağı olduğunu.

"Evet birşey yoktu benim cebimde.!" diye üsteledi Ceren.

"Tamam o zaman bir yere uçup gitmiş. Ben sana şimdi söylicem o zaman!" dedi Orkun. Nesöylicekki acaba? Heyecanla bekliyordum.

"Ne söyleyeceksin Orkun?" dedi Ceren artık söyle dermiş gibi.

"SENİ SEVİYORUM BEN CEREN. SENDEN HOŞLANIYORUM. LÜTFEN HEMEN CEVAP VERME DÜŞÜN. BANA KIZMA OLUR MU? HEP SENİN YANINDA OLMAK İÇİN HAZIRIM!" dedi Orkun.

Aman allahım ne kadar duygulanmıştım.

"Be... Benn şaşkınımm!" dedi Ceren kekeleyerek.

"Tamam sen kendini yorma artık odanıza gidin. Yarın kaymaya giderken konuşuruz. Lütfen iyi düşün. İyi geceler."

"Peki!" dedi Ceren donakalarak.

Odalarımıza gittik...

"Ne cevap vereceksin?!" dedim kaygılanarak.

"İnanamayacaksın Deren ama ben de ondan hoşlanıyorum galiba. Ama yarın ne diyeceğimi bilmiyorum!" dedi Ceren gülümseyerek. Poyraz'ı bir an için düşünmedi. Bugün o olaydan sonra ortalıklarda görülmedi zaten.

"Tamam o zaman sen düşün. Ama bence Orkun çok iyi bir çocuk. Güvenebiliriz.!" dedim ellerimle işaret yaparak. Dinlenmek için yataklarımıza gittik.

YAĞIZ

Buradan gitmemize az bir zaman kaldı. 4 gün kadar. Ve ayrılıcaz. Gerçi Orkun itiraf etti bile. Sorun bende. Daha hiçbir şey söyleyemedim. Bir şekilde halledicem. Olmadı Orkun dan yardım alırım. Yarın olsun da bi...