1.BÖLÜM
Daha küçüktüm o zamanlar neyin ne olduğunu bilemicek yaşta beni hastaneye bıraktıklarında niçin gittiklerini beni neden bıraktıklarını hep merak etmiştim kimin umrundaydım ki onlar için zavallı bakmak zorunda kaldıkları paralarını yediğim bi evlatlıktım ben sadece bazen şaşıriyordum beni neden seçtiklerini orda bir sürü sağlıklı çocuk varken neden ben ,başlarına dert açmamışmıydım hastalığım yüzünden ilk günden beni oraya geri göndermeleri gerekiyodu.Beni sevmelerini istemiyorumdum onların gözünde hep bi zavallı olmak istiyodum çünkü ben sevgi duygusu nedir bilmezdimki insanlar bana hep nefret acı üzüntü duygularını öğrettiler mutluluk nedir bilmezdim sevgi aşk bana yabancıydı bu kelimeler hiç tatmadığım yaşayamayacağım duygulardı peki bu aile bana niçin sevgi göstermek için çabalıyordu.Ben onlar için iyi bir evlat olmazdım . Onların bana yaptığı her iyiliği tersliyodum çünkü onlara bağlanmak bana yetimhanedeki bakıcıların yaptığı gibi insanların içinde iyi içerde kötü davranacaklarını düşünüyodum çünkü bana her iyiliğin sonunda bir kötülülük olduğu öğretildi. Ve ben hayatımda ilk defa karşılıksız bir iyikik gördüm ve bu iyilik benim hayatımı değiştirdi ...
-----------------------------------------
Merhaba ben wattpad hikayelerini uzun zamandır okuyan biriyim içimden bir gün hikaye yazmak geldi ve hikaye yazmaya başladım daha acimiyim bu konular yanlışlarımı mazur görün hikayeyi beğenmeniz dileği ile
Eda-Büşra
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hasta
Teen FictionHep düşünürdüm bana bişey olsa ne olurdu üvey ailem arkadaşlarım sevdiklerim ne yaparlardı bana bişey olunca hep aklımda bu vardı ÖLÜM tek kelime dört harften oluşan bir huzura varma aslında korkmuyorum sonuçta ebedi huzura varıcaktım elbet her canl...
